A, πώς μύρισε το αγιόκλημα και το γιασεμί, στον κρεμαστό μου κήπο!
Όλο το δωμάτιό μου πλημμύρισε από τη μυρωδιά καθώς έχω αφήσει τα παράθυρά μου ολάνοιχτα.
Πόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος, σκέφτηκα, να 'χει κάπου στον κόσμο μια γωνιά δικιά του που να μπορεί άνετα να ζει όπως του αρέσει δημιουργώντας κι άλλους κόσμους, δικούς του...
Ν' ακούει τις ώρες να χτυπάνε στο μεγάλο ρολόι της ζωής, και η καρδιά του να γεμίζει μια παράξενη συγκίνηση όταν ακούει τραγούδια σαν κι αυτό !!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου