CLITORIS

Στίβαμε από τα μάτια τα δάκρυα
και τα σηκώναμε στον ουρανό
ψάχνοντας για τον Ήλιο.
Στα χείλη τραγουδούσε η σιωπή
τον φόβο που παγίδευε τη θλίψη.
Στις φυτεμένες πέτρες
το χορτάρι ήταν άγνωστο
και στις αλυσοδεμένες ψυχές
η ελευθερία όνειρο.



Η Σομαλή, πρώην μοντέλο, Γουόρις Ντίρι, σε ομιλία της στην Γερμανική Επιθεώρηση, λέει χαρακτηριστικά: <<Στον πολιτισμό μας, μια γυναίκα που δεν έχει υποστεί αυτή την επέμβαση, που θεωρείται ελαφριά δεν πρόκειται να παντρευτεί ποτέ>>

ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΕΚΤΟΜΉ.

Πρόκειται για εθιμικό δίκαιο. Βαθιά ριζωμένο στην αντίληψη λαών που το θεωρούν κομμάτι του πολιτισμού τους και της θρησκευτικής τους συνείδησης.
Κάτι ανάλογο με το βάπτισμα των χριστιανών σε μικρή ηλικία. Ασύγκριτα διαφορετικό όμως. Οι γυναίκες των κοινωνιών αυτών αναγκάζονται σε διάφορες μορφές ''σεξουαλικού ευνουχισμού'' για να υποδηλώσουν την απόλυτη υποταγή τους στον μελλοντικό σύζυγο.

Απαρνούνται με τον πιο επικίνδυνο και επώδυνο τρόπο το δικαίωμα στην σεξουαλική τους ικανοποίηση με το σκεπτικό ότι έτσι θα υπηρετήσουν καλύτερα τον ρόλο της πιστής συντρόφου και της καλής μητέρας.
Ένα αυτοσχέδιο χειρουργικό κρεβάτι, ένα ξυράφι και ένα κορίτσι στην εφηβεία του να σφαδάζει αιμόφυρτο. Τα πόδια και τα χέρια και το στόμα της τα συγκρατούν η μητέρα, η αδελφή, η θεία, η γειτόνισσα...

Η κλειτοριδεκτομή, είναι ένα θέμα <<ταμπού>> και τα υποψήφια θύματα αγνοούν τι θα υποστούν κατά τη διάρκεια της τελετής. Νομίζουν ότι θα είναι κάτι σαν μεγάλη γιορτή, με πολλά δώρα...
Τα <<εργαλεία>> της επέμβασης σχεδόν ποτέ δεν αποστειρώνονται. Είναι απλά γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και ότι άλλο βρεθεί πρόχειρο.

Παρακολουθώντας μια τέτοια σκηνή δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πόσο τυχερή είσαι που γεννήθηκες σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, τουλάχιστον λιγότερο λάθος...
Κι αφού ξεπεράσεις την ανακούφιση και καταπιείς την οργή αρχίζεις να προβληματίζεσαι...

Εκατόν πενήντα εκατομμύρια γυναίκες του πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή. Τα στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας λένε ότι καθημερινά έξι χιλιάδες (6.000) νεαρά κορίτσια υφίστανται αυτόν τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων, δηλαδή περίπου δύο εκατομμύρια το χρόνο!

Την επέμβαση διενεργούν άτομα με ειδικές ''μαγικές'' δυνάμεις, εξέχοντα πρόσωπα της κοινότητας, συνήθως ηλικιωμένες γυναίκες που εκτελούν χρέη μαίας, θεραπεύτριας και μάγισσας...
Συνήθως η τελετή λαμβάνει χώρα τη νύχτα, ή τα χαράματα, μακριά από το χωριό, για να μην ακουστούν οι κραυγές των κοριτσιών και φοβηθούν τα άλλα που έπονται...

Από το προηγούμενο βράδυ γίνεται μια μικρή οικογενειακή γιορτή για το γεγονός, με το απαραίτητο κοτόπουλο για την περίσταση.
Κατόπιν η κοπέλα παραμένει απομονωμένη σε μία καλύβα, μακριά από το χωριό μέχρι να επουλωθούν τα τραύματά της.
Τότε πλέον επιστρέφει <<καθαρή>> η έφηβη στο χωριό.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ξεχωρίζει 4 τύπους γυναικείου ακρωτηριασμού (Sunna στην αραβική γλώσσα)

Τύπος 1: Εκτομή της πόσθης της κλειτορίδας με ή χωρίς τη μερική ή ολική εκτομή της.
Τύπος 2: Eκτομή της κλειτορίδας με μερική ή ολική αφαίρεση των μικρών χειλέων.
Τύπος 3: Eκτομή μέρους ή όλων των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και ράψιμο ή κλείσιμο της περιοχής του αιδοίου (''φαραωνικός'' ακρωτηριασμός)
Τύπος 4: Μη καθορισμένος: Περιλαμβάνει τρύπημα εκτομή της κλειτορίδας και των μικρών χειλέων, καυτηριασμό της κλειτορίδας και του γύρω ιστού, ξύσιμο του ιστού που καλύπτει τον κόλπο, χρησιμοποίηση ουσιών και βοτάνων στον κόλπο με σκοπό την πρόκληση αιμορραγίας κ.ά.

Σε μια εξαιρετική ιστορική προσέγγιση του ''εθίμου'' η ιστορικός Αριάδνη Γερούκη αναφέρει: H ιστορική καταγωγή του εθίμου του σεξουαλικού ακρωτηριασμού χάνεται κάπου ανάμεσα στη σημιτική και αιγυπτιακή παράδοση. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.χ, οι Φοίνικες,οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους.

Το έθιμο παρατηρήθηκε από ιστορικούς - ανθρωπολόγους ερευνητές στις τροπικές ζώνες της Αφρικής, στις Φιλιππίνες, στις φυλές του Αμαζονίου, στους Ίνκας του Μεξικού, στους Αβορίγινες της Αυστραλίας...

Ο Στράβων αναφέρεται στη <<γυναικεία περιτομή>> στην Ερυθρά Θάλασσα, <<όπως έπρατταν οι Ιουδαίοι>> Ο Έλληνας γεωγράφος Αγαθαρχίδης, στην Πτολεμαϊκή εποχή, περιγράφοντας τους τρωγλοδύτες, φυλή εγκατεστημένη στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας, γράφει: <<Έχουν έθιμο να κόβουν μέρη των γεννητικών τους οργάνων, όπως έκαναν οι Αιγύπτιοι. Γι' αυτό οι Έλληνες τους ονομάζουν κολοβούς>>

Στον ελληνορωμαϊκό κόσμο υπάρχουν σπάνιες αναφορές της πράξης, ως θεραπευτικού μέτρου, ίσως κατά ορισμένων μορφών καρκίνου.
Στην ποινική νομοθεσία των Βυζαντινών (Εκλογή Ισαύρων), συναντάμε και την περίφημη <<καυλοκοπία>> σαν ποινή κατά των αρρένων κτηνοβατών...
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πρακτική ξεπερνά ιστορικά και γεωγραφικά την περιοχή του Ισλάμ, το οποίο ωστόσο την έχει <<χρεωθεί>> τους τελευταίους αιώνες καθότι απαντάται πρωτίστως σε περιοχές της μουσουλμανικής Αφρικής και της Ινδονησίας.

Πάντως δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα αυστηρά μουσουλμανικό έθιμο, εφόσον απουσιάζει από την περιοχή του <<σκληρού πυρήνα>> του Ισλάμ (Ιράν, Ιράκ), ενώ αντίθετα παρατηρείται ακόμη και σε μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς, όπως στους Κόπτες Χριστιανούς της Αιθιοπίας και της Αιγύπτου, στους αυτόχθονες του Αμαζονίου, των Φιλιππίνων,του Μεξικού της Αυστραλίας κλπ.

Επιπλέον δεν υπάρχει καμιά αναφορά σεξουαλικού ακρωτηριασμού των γυναικών μέσα στο Κοράνι.
Μια ευμεγέθης κλειτορίς στον Μεσαίωνα εάν έπεφτε στην αντίληψη των κυνηγών μαγισσών, μπορούσε να οδηγήσει την γυναίκα στον θάνατο διότι την θεωρούσαν ως <<θηλή του διαβόλου>>

Στην Βκτωριανή εποχή, οδήγησε τους γιατρούς της εποχής να θεωρούν ότι ο αυνανισμός, αποτελεί μια συνήθεια η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.
Βασικός υπεύθυνος για την αντίληψη αυτή ήταν ο Isaak Baker Brown.
To 1858 με το βιβλίο του ''on the Curabilty of certain forms of insanity, epilepsy, catalepsy and hysteria infemales''

O Beker Brawn ήταν σημαντική ιατρική προσωπικότητα στην εποχή του, το 1865 διετέλεσε πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρίας του Λονδίνου,ήταν δε ιδρυτής του νοσοκομείου St. Mary στο Λονδίνο.

Ο Fournier στην 5η έκδοση του βιβλίου του (L' onanisme) το 1893, γράφει ότι: <<η κλειτοριδεκτομή η οποία έχει εξυμνηθεί από χειρουργούς και ιατρούς πολύ φημισμένους έχει σήμερα λίγους οπαδούς ...πρέπει να χρησιμοποιείται σαν τελευταίο μέσο όταν τα άλλα έχουν αποτύχει>>

Eυτυχώς όμως η κλειτοριδεκτομή που εφήρμοζε ο Baker Brrown, σε διαταραγμένες ψυχολογικά ασθενείς δέχτηκε έντονη κριτική από συναδέλφους του και έτσι αναγκάστηκε να την σταματήσει.
Ουσιαστικά η κλειτοριδεκτομή εφαρμόστηκε στην Αγγλία από το 1860 έως το 1866. Ο Baker Brawn πέθανε το 1873 έχοντας χαρακτηριστεί ως παράφρων.

Στην Αμερική οι απόψεις του Βrawn συνάντησαν την ίδια έντονη κριτική και η κλειτοριδεκτομή χαρακτηρίστηκε ως απόλυτα καταδικαστέα χειρουργική επέμβαση. Η τελευταία φορά που αναφέρεται στην Αμερική χειρουργική επέμβαση κλειτοριδεκτομής είναι το 1894.

Η κλειτοριδεκτομία αναφέρεται και ως θεραπεία της στειρώσεως το 1927! Από τον Debay στο βιβλίο του <<Υγιεινή και Φυσιολογία του Γάμου>>
Στην 20η Ελληνική έκδοση γράφει: <<Οι Έλληνες μάλλον πεπολιτισμένοι τυγχάνοντες ουδέποτε μετεγχειρίσθησαν τοιαύτα μέσα, εμπιστευόμενοι και δικαίως, μάλλον την τιμιότητα των γυναικών αυτών, ή εις τους μοχλούς του γυναικωνίτου...>>

Σε αρκετές δυτικές χώρες η νομοθεσία αντιμετωπίζει πλέον την κλειτοριδεκτομή ως ποινικό αδίκημα.
Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα στη (Γερμανία για παράδειγμα) θεωρείται απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Σε άλλες χώρες όπως στη (Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο) ανάλογες υποθέσεις αντιμετωπίζονται ως ελαφριές σωματικές βλάβες με υπεύθυνους τους γονείς που ''πέφτουν στα μαλακά''...

Στην Αίγυπτο απαγορεύτηκαν επιτέλους όλες οι επεμβάσεις κλειτοριδεκτομής μετά από τον πρόσφατο θάνατο μιας 12 χρονης.


Αιτία του θανάτου της υπήρξε η υπερβολική δόση αναισθητικού που της χορηγήθηκε κατά τη διάρκεια της επέμβασης σε μία ιδιωτική κλινική στην Μίνια της Αιγύπτου.

Η κλειτοριδεκτομή είναι παράνομη στην Αίγυπτο από το 1997 αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να διενεργείται παρά τις προσπάθειες ενημέρωσης του πληθυσμού που καταβάλλεται από διάφορες οργανώσεις προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Οι πρωτόγονες αυτές εγχειρήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο τα κορίτσια είτε από το σοκ, είτε από τις μολύνσεις, είτε από επακολουθήσασα αιμορραγία. Η ηλικία των κοριτσιών που ακρωτηριάζονται αρχίζει από τεσσάρων μέχρι δώδεκα περίπου ετών, έχει αναφερθεί και μέχρι τα τριάντα.

Η περιβόητη 8η Μαρτίου, εθιμοτυπικά αφιερωμένη στις γυναίκες σηματοδοτεί για τις χώρες αυτές μέρα ομαδικών κλειτοριδεκτομών πανηγυρικού τύπου.
Χιλιάδες κορίτσια γιορτάζουν έτσι κάθε χρόνο...
Αλλά όχι στη Σομαλία ή στην Κένυα. Αλλά στην Ευρώπη. Σε άθλια αυτοσχέδια ιατρεία που δεν θα μάθουμε ποτέ, την ώρα που άλλες αναζητούν την ''μπάμπω'' ή το κόκκινο τριαντάφυλλο μιας γιορτής χωρίς νόημα...

Στην Ελλάδα το θέμα δεν ''υπάρχει''. Η νομοθεσία προφανώς το παρέλειψε ως αδίκημα...Ακόμη και στις αιτήσεις χορήγησης ασυλίας δεν παρέχεται άσυλο, προκειμένου κάποια δυστυχισμένη να γλυτώσει την κλειτοριδεκτομή.

Κοινωνίες της οπισθοδρόμησης και των πολιτιστικών εγκλημάτων από τη μία.

Κοινωνίες της υποκρισίας και της αδιαφορίας από την άλλη.

UNICEF: Έξι κορίτσια κάθε λεπτό βιώνουν την κλειτοριδεκτομή.


Έξι κορίτσια κάθε λεπτό βιώνουν τη φρικτή αυτή πρακτική.

Εκφράζοντας τη δέσμευσή τους για την εξάλειψη της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, 10 οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών δεσμεύθηκαν μέσα από μια κοινή τους ανακοίνωση σήμερα να υποστηρίξουν κυβερνήσεις, κοινότητες, γυναίκες και κορίτσια για να εγκαταλείψουν την πρακτική αυτή μέσα σε μία γενιά, με σημαντική μείωση σε πολλές χώρες μέχρι το 2015, το έτος ορόσημο για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.

Η πρακτική αυτή παραβιάζει τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών στην υγεία, την προστασία, ακόμα και στη ζωή καθώς η επέμβαση αυτή ορισμένες φορές οδηγεί στο θάνατο.

Παρά το γεγονός ότι οι δεκαετίες εργασίας από τοπικές κοινότητες, κυβερνήσεις, εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς έχουν συμβάλει στη μείωση της εξάπλωσης του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των γυναικών σε πολλές περιοχές, η πρακτική αυτή παραμένει ευρέως διαδεδομένη.

Η ανακοίνωση επισημαίνει τις επιβλαβείς συνέπειες της πρακτικής αυτής στην υγεία των γυναικών, των κοριτσιών και των νεογέννητων. Ενώ η ακατάσχετη αιμορραγία και το σοκ είναι κάποιες από τις άμεσες συνέπειες, μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία μπορεί να περιλαμβάνουν χρόνιους πόνους, μολύνσεις και ψυχικό τραύμα.

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως γυναίκες που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο σε καισαρικές επεμβάσεις, μακρύτερη νοσηλεία και αιμορραγία μετά τον τοκετό. Τα νεογέννητα βρέφη παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη γέννα.

Η πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων πιστεύεται πως τονίζει την αγνότητα ενός κοριτσιού και τις πιθανότητές του για γάμο ελέγχοντας τη σεξουαλικότητά του. Ως τέτοια, όχι μόνο καταστρατηγεί τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία της γυναίκας, διαιωνίζει επίσης ρόλους με βάση το φύλο που είναι επιβλαβείς για τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τις 10 οργανώσεις που υπογράφουν την ανακοίνωση ο φιλόδοξος στόχος της εξάλειψης της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων μέσα σε μια γενιά, μπορεί να επιτευχθεί χτίζοντας επάνω στην πρόοδο των ήδη υπαρχόντων προγραμμάτων και μέσα από τη στενή συνεργασία με τις κοινότητες.

Αναγνωρίζοντας πως οι παραδόσεις συχνά είναι ισχυρότερες από το νόμο, η νομική δράση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Η αλλαγή πρέπει να έλθει από μέσα και για αυτό το λόγο είναι κρίσιμη η κοινή συνεργασία όλων των οργανώσεων με τις κοινότητες και τις τοπικές ηγεσίες ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί μια βιώσιμη κοινωνική αλλαγή μέσα από την εργασία με τις ίδιες τις κοινότητες στις οποίες εφαρμόζεται.

http://www.kathimerini.gr/

Η ακρωτηριασμένη σεξουαλικότητα.


Τα αποτελέσματα του σεξουαλικού ακρωτηριασμού είναι καταστροφικά για την ερωτική μετέπειτα ζωή της γυναίκας .Στερείται την γενετήσια απόλαυση , δεν έχει οργασμό , αλλά ούτε και πολλή επιθυμία, καθότι έχει «απονεκρωθεί» η πιο ερωτογόνα και ευαίσθητη περιοχή του σώματός της. Τις περισσότερες φορές αισθάνεται δυσφορία και πόνο κατά τη συνουσία. Ταλαιπωρείται από δυσμηνόρροια και μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος. Παρουσιάζεται τέλος μεγάλο ποσοστό μητρικής θνησιμότητας λόγω επιπλοκών στη γέννα, που σχετίζονται άμεσα με την κλειτοριδεκτομή. Δεν αναφέρουμε και τα αυτονόητα ανεξίτηλα ψυχολογικά τραύματα που έπονται της επέμβασης…

Η γεωγραφική κατανομή

Αν ρίξουμε μια ματιά στην γεωγραφική και στατιστική κατανομή του φαινομένου, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θα παρατηρήσουμε τα εξής ενδιαφέροντα:

Στις χώρες Μαρόκο, Δυτική Σαχάρα, Αλγερία, Τυνησία και Λιβύη , είναι μεν υπαρκτό, αλλά δεν διαθέτουμε συγκεκριμένα ποσοστά επικράτησης του.

Στην Αίγυπτο, εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι ακρωτηριασμού( κυρίως ο 2ος) , τόσο στους μουσουλμάνους, όσο και στους Κόπτες. Ο αγκτηριασμός , η «σουδανική περιτομή» εφαρμόζεται περισσότερο στο νότιο τμήμα της χώρας. Οι εφαρμοστές των επεμβάσεων στην Αίγυπτο είναι άνδρες.

Στην Αιθιοπία, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, το ποσοστό επικράτησης της κλειτοριδεκτομής φτάνει το 90%! Καταμέτρηση της Εθνικής Επιτροπής για τις Παραδοσιακές Πρακτικές στη χώρα, το 1998, δίνει συνολικό ποσοστό 73%. Συναντιούνται και οι τρεις τρόποι επέμβασης , οι 1 και 2 συχνότατα, ενώ ο 3 στα σύνορα με Σομαλία και Σουδάν.

Την ασκούν μουσουλμάνοι, αλλά και χριστιανοί και εβραίοι Αιθίοπες.. Ανάλογα με την περιοχή, γίνεται είτε τον πρώτο μήνα μετά τη γέννηση, είτε τον πρώτο χρόνο, είτε κατά την εφηβεία. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, ο λόγος που οι Αιθίοπες θέλουν να συνεχίσει η πρακτική αυτή είναι «η αποφυγή σεξουαλικής ικανοποίησης και εξασφάλιση ελέγχου πάνω στα συναισθήματα και τις σεξουαλικές συμπεριφορές των γυναικών»!

Τουλάχιστον οι Αιθίοπες είναι ειλικρινείς… Πάντως, διεξάγεται εκστρατεία ενημέρωσης του πληθυσμού κατά της πρακτικής αυτής και δεν είναι λίγοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες που τάσσονται κατά της «φαραωνικής περιτομής», με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με τις δυο άλλες ηπιότερες μεθόδους.

Στην Γάμπια, ειδικά στις φυλές, φτάνει το 100%! Ο γυναικείος οργανισμός της Γάμπια, Θεμέλιο στην Έρευνα της Γυναικείας Υγείας Παραγωγικότητας και Περιβάλλοντος, αναφέρει ότι 7 στις 9 εθνικές ομάδες της χώρας προβαίνουν στον γυναικείο ακρωτηριασμό.

Στην Γκάνα, περισσότερο από 75% των κοριτσιών έχει ακρωτηριαστεί με τον τύπο 2. Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις ανατολικές , δυτικές και βόρειες περιοχές.

Στην Γουινέα , έχουμε ποσοστό 70-90%. Η Γουινέα ανήκει στη χωρία των αφρικανικών κρατών , όπου εφαρμόζονται αδιακρίτως και οι τρεις τύποι επέμβασης.

Στην Γουινέα-Μπισσάου, σε περιοχές που κατοικούνται από τις φυλές και τα ποσοστά επικράτησης σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο, αγγίζοντας το 80%. Σε αντίθεση, στις πόλεις τα ποσοστά πέφτουν στο 20-30%. Προτιμούνται γενικά οι «ήπιοι» ακρωτηριασμοί, τύπου 1-2.

Στην Ερυθραία, όλες οι εθνικές ομάδες ανεξαιρέτως προβαίνουν σε κλειτοριδεκτομή, σε ένα συνολικό ποσοστό που φτάνει το 90%! Μάλιστα εδώ προτιμάται ο τύπος 3-ολικός αγκτηριασμός ,έναντι των ήπιων μεθόδων.

Στην Κένυα εμφανίζεται κατά 50%,όπου ο φαραωνικός αγκτηριασμός απαντάται στις άπω ανατολικές περιοχές που συνορεύουν με τη Σομαλία. Εκτιμήσεις του 1998 κατέληξαν ότι το 38% του γυναικείου πληθυσμού ηλικίας μεταξύ 15-49 χρονών, έχουν ακρωτηριαστεί. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια σχετική μείωση της πρακτικής. Η ίδια η κενυατική κυβέρνηση, έχει θέσει σαν στόχο την μείωση της εφαρμογής του εθίμου στο 40%.

Στην Ακτή του Ελεφαντοστού εφαρμόζεται ο τύπος 2 σε όλη τη χώρα, όπου η κλειτοριδεκτομή είναι βαθιά ριζωμένη σε ανιμιστικές τελετές μύησης. Ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές του βορρά και της δύσης. Το 1994, 2 στις 5 γυναίκες δήλωναν ακρωτηριασμένες. Ο μέσος όρος ηλικίας της επέμβασης ήταν τα 9 χρόνια. Η αγροτική περιοχή της Σαβάνα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό επικράτησης (75%), σε αντίθεση με την αστική περιοχή (54%). Αυτό δείχνει καθαρά ότι το μορφωτικό επίπεδο και ο γυναικείος ακρωτηριασμός είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Οι γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υφίστανται την επέμβαση μόνο στο 23% των περιπτώσεων.

Οι θρησκευτικές διαφορές είναι επίσης καθοριστικές. Το φαινόμενο έχει διάδοση 16% ανάμεσα στους χριστιανούς, 80% ανάμεσα στους μουσουλμάνους και 39% ανάμεσα στους παραδοσιακούς αφρικανιστές.

Στο Μάλι , η επικράτηση αγγίζει το 94%! Εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι, εξίσου στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Εξαίρεση αποτελούν οι πόλεις Τομπουκτού και Γκάο, με ποσοστό μόλις 9%. Σημειώνεται ότι το 80% των γυναικών τάσσεται υπέρ της διαιώνισης της πρακτικής, επειδή « πρόκειται για έθιμο και παράδοση», « είναι θρησκευτική υποχρέωση» ,« είναι υγιεινό», και «διαφυλάσσει την αγνότητα και την ηθική των γυναικών»…Το 72% έχει υποστεί την επέμβαση σε βρεφική ηλικία.

Στην Μαυριτανία έχουμε συνολικό ποσοστό 25%. Σημαντική διάδοση υπάρχει στις φυλές Soninke και Halpulaar (95%), ενώ στη φυλή Moor, 30%.


Στην Μπενίν , σύμφωνα με εκτιμήσεις του 1994, το 50% τουλάχιστον των γυναικών, ιδιαίτερα στο βορρά, έχει υποστεί κλειτοριδεκτομή.

Στην Μπουρκίνα Φάσο, η επικράτηση( συνολικά 70%) ποικίλλει ανάλογα με την εθνότητα και το θρήσκευμα. Συνήθης είναι η πρακτική που εφαρμόζεται σε αγροτικές περιοχές σε κορίτσια μέχρι 7 ετών. Το 1980, το νοσοκομείο,''Yalgado Ouedraogo'' της Ουαγκαντούγκου, δημοσιοποίησε ότι το 70% των γυναικών που είχαν εισαχθεί, ήταν ακρωτηριασμένες. Πρόσφατα στοιχεία του Κέντρου Υγείας Παύλος VI, αναφέρουν ότι το 90% των γυναικών που γέννησαν εκεί ήταν «περιτομημένες».

Στην Νιγηρία, στον νότο ακρωτηριάζεται το 95% των γυναικών, ενώ στο βορρά είναι πιο διαδεδομένη η «φαραωνική» περιτομή. Η νιγηριανή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι ευελπιστεί να μειώσει το συνολικό ποσοστό από 50% σε 30%, μέχρι το 2010. Ίδωμεν…

Στο Τζιμπουτί το 95% των γυναικών, από κάθε φυλετική ομάδα, υφίσταται την επέμβαση. Δυστυχώς δε, ο επικρατέστερος τρόπος είναι η συνολική φαραωνική εκτομή, τύπου 3.

Στην Σενεγάλη, επί γενικού ποσοστού στη χώρα 25%, έχουμε και τις φυλές Peul και Toucouleur, όπου ανεβαίνουμε στο 80-100%.Και η σενεγαλική κυβέρνηση έχει βάλει στόχο την ενημέρωση και μείωση του φαινομένου στο προσεχές μέλλον.

Στην Σιέρα Λεόνε, τα ποσοστά κυμαίνονται μεταξύ 80-90%, σε όλες τις εθνικές ομάδες, με εξαίρεση τους Κρεολούς που ζουν στην πρωτεύουσα Freetown.

Στη Σομαλία εφαρμόζεται κατά 98% ο ένας και μοναδικός τύπος 3 της φαραωνικής περιτομής, με όλα τα δυσμενή επακόλουθα για την υγεία των γυναικών.

Στο Σουδάν έχουμε συνολικό ποσοστό 89%. Εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι κλειτοριδεκτομής, με επικρατέστερο στο βορρά τον τύπο 3.

Στο Τσαντ εφαρμόζεται κυρίως ο τύπος 2 σε ένα ποσοστό 60%. Στο νότο, το 65% των γυναικών και στα κέντρο-ανατολικά το 85% των γυναικών τάσσεται υπέρ της συνέχισης της πρακτικής. Αντιθέτως, στην πρωτεύουσα Τζαμένια το 62% των γυναικών αντιτίθεται στην κλειτοριδεκτομή.

Εκτός από την Αφρική, τα στοιχεία για την Ασία μας δείχνουν ότι στην Ινδία, υπάρχει το μουσουλμανικό δόγμα, που εφαρμόζει κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια. Επίσης στο Ισραήλ εφαρμόζεται από τους Βεδουίνους ως τελετουργικός εξαγνισμός, κατά την εφηβεία, από 2 έως 17 χρονών, και πριν τον γάμο.

Στην Λατινική Αμερική έχουμε αναφορές από το Περού, όπου εφαρμόζεται ο σεξουαλικός ακρωτηριασμός των νεαρών κοριτσιών, ανάμεσα κυρίως στη φυλή των Conibos, που είναι τμήμα της ινδιάνικης φυλής των Pano. Ειδικοί εφαρμοστές είναι κάποιες ηλικιωμένες γυναίκες της φυλής.

Τέλος, έχουμε επίσημες αναφορές από την Αυστραλία, όπου οι Αβορίγινες προβαίνουν σε ανάλογες επεμβάσεις, κυρίως στους κόλπους της φυλής Pitta-Patta, από ηλικιωμένους άνδρες εφαρμοστές.

Δυστυχώς προς το παρόν απουσιάζουν επίσημες στατιστικές καταγραφές από περιοχές, όπως η Ινδονησία, όπου το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η πρακτική του γυναικείου σεξουαλικού ακρωτηριασμού δεν εξαντλείται στα πλαίσια των παραδοσιακών κοινοτήτων καταγωγής, αλλά επιβιώνει και στις κοινότητες των αφρικανών και ινδονησίων μεταναστών στη Δύση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς και οι «γιατροί» που είναι υπεύθυνοι για την διενέργεια της επέμβασης κλειτοριδεκτομής, βρίσκονται πολλές φορές υπόλογοι και απέναντι στην κρατική ποινική δικαιοσύνη της χώρας που τους φιλοξενεί.

Πραγματικά, η κλειτοριδεκτομή τιμωρείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες . Στην Γερμανία, τα άρ.223 επ. του Π.Κ. δίνουν στον δικαστή την ευχέρεια να επιβάλλει ποινή φυλάκισης από 1 έως 10 χρόνια για τους ενόχους ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων, εξομοιώνοντας την πράξη άλλοτε με «βαριές σωματικές βλάβες» και άλλοτε με « απόπειρα ανθρωποκτονίας».

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το 1983 υπάρχει απόφαση της Βουλής των Λόρδων για απαγόρευση των διάφορων ειδών ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Στη Σουηδία, υπάρχει νόμος από το 1982, ο οποίος απαγορεύει «κάθε είδους παρέμβαση στα εξωτερικά γεννητικά όργανα που επιφέρει αποκοπή ή οριστική τροποποίησή τους».

Στην Ελβετία, στο άρ.122 του Π.Κ. σημειώνεται «όποιος ακρωτηριάσει ένα από τα μέλη ή ένα από τα όργανα που είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος κάποιου άλλου, θα τιμωρείται με δέκα η περισσότερα χρόνια καταναγκαστικού εγκλεισμού (προσφορά εργασίας χωρίς αποδοχές), ή με έξι μήνες έως πέντε χρόνια φυλάκιση».

Στην Γαλλία, ανατρέχοντας στο άρθρο 312 παρ. 3 του Π.Κ. , βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη για αναλογική χρήση του όρου, mutilation (ακρωτηριασμός) και excision (αποκοπή γεννητικών οργάνων). Για πρώτη φορά έγινε αναλογική εφαρμογή του προαναφερθέντος άρθρου το 1983 στο Cour de Cassation. Τότε η κλειτοριδεκτομή(excision) χαρακτηρίστηκε « πολιτιστικό αδίκημα» (delit culturel).

Οι μετανάστες γονείς προφανώς δεν έχουν κανένα σκοπό να βλάψουν τα κορίτσια τους υπακούοντας στο παραδοσιακό τους έθιμο. Βλέπουμε όμως ότι εκ των πραγμάτων βρίσκονται μπροστά σε ένα «έγκλημα» το οποίο δεν συνειδητοποιούν. Είναι και οι ίδιοι θύματα του πολιτισμικού και δικαικού πλουραλισμού που τους περιβάλλει. Θύματα ενός καίριου γι’ αυτούς διλήμματος: Ν’ ακολουθήσουν τον άγραφο νόμο της φυλής τους ή τον γραπτό νόμο της χώρας υποδοχής τους; Να βρεθούν αντιμέτωποι με τη κρατική καταστολή ή να υποβάλλουν τα κορίτσια τους σε ενδο-κοινοτικό αποκλεισμό;

Και από την άλλη πλευρά, έχει η χώρα υποδοχής το δικαίωμα να ποινικοποιεί εθιμικές πρακτικές άλλων κοινωνιών, και με ποια ακριβώς κριτήρια; Με το να δεχόμαστε να ακρωτηριάζονται ανυπεράσπιστα παιδιά χωρίς τη συγκατάθεση

τους με το αιτιολογικό ότι οι γονείς τους ανήκουν σε μια άλλη νοοτροπία, γινόμαστε απλοί μάρτυρες ενός εθίμου ή παθητικοί θεατές ενός αποτρόπαιου εγκλήματος;



Παρακολουθήστε το βίντεο:

http://www.ert.gr/el/play/eksantas/to-mystiko-tis-aygis

Είναι οι Zeru Zeru, ο «Κανένας», τα «Φαντάσματα».

Ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει ξεσπάσει στην ειρηνική Τανζανία.

Κυνηγοί κεφαλών δολοφονούν και ακρωτηριάζουν Αλμπίνο για να πάρουν τα μέλη τους.
Σύμφωνα με την παρανοϊκή δεισιδαιμονία που καλλιεργήθηκε από τους 161.000 μάγους της χώρας,τα μέλη του σώματος όσων γεννήθηκαν χωρίς μελανίνη στο δέρμα, φέρνουν καλοτυχία και πλούτο!
Ένα φρικτό εμπόριο ανθρώπινων μελών έχει στηθεί, και εξαπλώνεται σα φωτιά και στις γειτονικές χώρες.
Οι Αλμπίνο σφαγιάζονται σα ζώα.
Είναι οι Zeru Zeru, ο «Κανένας», τα «Φαντάσματα».

Νταρ Ες Σαλαάμ Τανζανία. Ξημερώνει. Υγρασία. Στον δρόμο κόσμος πολύς. Γυναίκες με χρωματιστά τουρμπάνια στα κεφάλια, άντρες με ποδήλατα. Η γλώσσα σουαχίλι. Γλώσσα χωρίς ρήματα χωρίς πληθυντικούς και ενικούς. Εδώ όλοι είναι ίσοι. Εκτός από τους Αλμπίνο. Τους Ζερού-Ζερού. Η λέξη στα σουαχίλι σημαίνει Αλμπίνο. Στην πραγματικότητα σημαίνει «το πνεύμα», το φάντασμα. Οι Αλμπίνο μοιάζουν με φαντάσματα, κατάλευκοι, με ξανθά μαλλιά, ξεθωριασμένα μάτια.

Ενας στους 4.000 κατοίκους της Τανζανίας είναι Αλμπίνο. Περίπου 400.000 σε συνολικό πληθυσμό 40 εκατομμυρίων. Επίσημη καταγραφή δεν υπάρχει. Ο αλφισμός ή αλμπινισμός ή λευκοπάθεια είναι μία εκ γενετής πάθηση και οφείλεται στην έλλειψη χρωστικής του δέρματος, με αποτέλεσμα να αδυνατεί ο οργανισμός να παράγει μελανίνη. Λόγω του λεπτού δέρματος και της έλλειψης μελανίνης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα όρασης αλλά και καρκίνο του δέρματος.

Σύμφωνα με μια ευρέως διαδεδομένη δεισιδαιμονία που καλλιεργήθηκε από τους 161.000 μάγους της χώρας, τα μέλη του σώματος όσων γεννήθηκαν χωρίς μελανίνη στο δέρμα, φέρνουν καλοτυχία και πλούτο!

Με περιορισμένη όραση και υπό την αδυσώπητη απειλή του καρκίνου του δέρματος, τοποθετούνται στο περιθώριο από την πρώτη στιγμή που έρχονται στη ζωή. Θεωρούνται καταραμένοι από την γέννα, αφού κατά την παράδοση είναι παιδιά μοιχείας ενώ πλέον τείνουν να γίνουν και εμπορεύσιμο προϊόν: ένα χέρι αλμπίνο στη μαύρη αγορά της Τανζανίας, της Κένυας, της Νοτίου Αφρικής, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, του Μπουρουντί κοστίζει 1.500 ευρώ.


Ο μύθος των Αλμπίνο

Ο μύθος λέει ότι οι Αλμπίνο ήταν φαντάσματα, που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους θνητούς. Ηταν αθάνατοι, γι' αυτό και οι οικογένειες όταν πέθαιναν τους έθαβαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι για να μη δει κανείς τον νεκρό. Στα χωριά όταν μια οικογένεια αποκτούσε ένα παιδί Αλμπίνο το έπνιγε στη γέννα. Οι γηραιότεροι ακόμη πιστεύουν ότι ένα παιδί Αλμπίνο είναι κακός οιωνός. Ωστόσο η παράδοση «μεταλλάχτηκε». Από τον Μάιο 2007 ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει συγκλονίσει την ειρηνική κατά τα άλλα Τανζανία. Πάνω από 200 Αλμπίνο έχουν σφαγιαστεί σαν ζώα μπροστά στα μάτια των συγγενών τους. Οι αριθμοί ποικίλλουν. Πολλοί χωρικοί δεν δηλώνουν το περιστατικό. «Συνέβη ξαφνικά λόγω της πίστης στη μαγεία, οι μάγοι είναι η πηγή του κακού. Οι άνθρωποι πάνε στους γιατρούς για τη μαγεία και τους λένε τα προβλήματά τους και οι μάγοι λένε ότι «εάν θέλετε να λύσετε τα προβλήματά σας, πρέπει να έχετε το χέρι ενός Αλμπίνο, πρέπει να έχεις το αυτί ενός Αλμπίνο, θα είναι η πηγή της ευημερίας σου, άρα βρείτε το χέρι ενός Αλμπίνο» θα πει η πρώτη Αλμπίνο βουλευτίνα, Αλ Σάιμα Κεγκίρ, στο σπίτι της στο Νταρ Ες Σαλαάμ.

Σε αυτό το ντοκυμαντέρ-θρίλερ ο Αυγερόπουλος δίνει την εικόνα μιας πλήρης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον φριχτό θάνατο των αλμπίνων.

Frank Sinatra. I’ve Got You Under My Skin

I've got you under my skin
I've got you deep in the heart of me
So deep in my heart that you're really a part of me
I've got you under my skin

I'd tried so not to give in
I said to myself, "This affair never will go so well"
But why should I try to resist when, baby, I know so well
I've got you under my skin

I'd sacrifice anything come what might
For the sake of havin' you near
In spite of a warning voice that comes in the night
And repeats, repeats in my ear

"Don't you know, little fool, you never can win?
Use your mentality, wake up to reality"
But each time that I do just the thought of you makes me stop
Before I begin 'cause I've got you under my skin

I would sacrifice anything come what might
For the sake of havin' you near
In spite of the warning voice that comes in the night
And repeats, how it yells in my ear

"Don't you know, little fool, you never can win?
Why not use your mentality, step up, wake up to reality"
But each time I do just the thought of you makes me stop
Just before I begin 'cause I've got you under my skin
Yes, I've got you under my skin

Tuareg, οι καβαλάρηδες της ερήμου.

Οι Τουαρέγκ θεωρούνται ως οι διάδοχοι των Γκαραμάντεν. Είναι ο μοναδικός λαός της γης, στον οποίο οι άντρες φοράνε φερετζέ! Το γιατί, παρέμεινε μέχρι σήμερα άγνωστο...

Οι άραβες Τουαρέγκ, ένα όνομα που σημαίνει κάτι σαν ''οι αποδιωγμένοι από το Θεό'', παραμένουν ως σήμερα οι πραγματικοί κύριοι της ερήμου!
Οι Τουαρέγκ δεν αποκαλούν τους εαυτούς τους ''Αποδιωγμένους από το Θεό'', αλλά Imazighen, δηλαδή ''Ελεύθερους'' ή ''Ανεξάρτητους''. Ο μοναδικός λαός στον κόσμο, στον οποίο οι άντρες φοράνε φερετζέ, ένα ύφασμα σε βαθύ γαλάζιο χρώμα, το Litham (Λίθαμ), το οποίο δεν βγάζουν ποτέ,όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο. Ο Ελβετός Ρενέ Γκαρντί, που έζησε πολλά χρόνια κοντά στους Τουαρέγκ, υποθέτει ότι η αιτία του ανάγεται στους μύθους. ''Λέγεται ότι ο πολεμιστής που θα πεθάνει με ακάλυπτο το πρόσωπό του χάνει την ψυχή του, η οποία διαφεύγει από το στόμα και τη μύτη.''

Οι σύγχρονοι Τουάρεγκ δεν μπορούν να δώσουν καμία ερμηνεία, το να εμφανιστούν χωρίς καλύπτρα του προσώπου το θεωρούν απλώς ανάρμοστο.

''Χωρίς το Λίθαμ δεν θα ήμασταν πια Ιmocharen (Ιμοχάρεν)'' λένε... Το Ιμοχάρεν θα μπορούσε να μεταφραστεί ''ευγενείς'' και πράγματι,η κοινωνική δομή των Τουαρέγκ είναι αυστηρά φεουδαρχική! Ψηλά στην ιεραρχία βρίσκονται οι ευγενείς, οι οποίοι δεν ασκούν κανένα επάγγελμα και, κατά το παρελθον, αποτελούσαν την ομάδα των φοβερών Ρέτσου. Οι Ρέτσου έκαναν επιδρομές σε καραβάνια και γεωργούς των οάσεων για να αυξήσουν την περιουσία τους. Αυτοί οι άγριοι πολεμιστές, με τις άσπρες καμήλες Μεχάρι, αντιστάθηκαν σθεναρά με ξίφος και λόγχη, ακόμη πριν από λίγα χρόνια, στην προσπάθεια των Γάλλων να τους υποδουλώσουν. Τη δεύτερη βαθμίδα στην ιεραρχία κατέχουν οι Βασάλεν , οι οποίοι αποκαλούνται επίσης Imard ή Kel Ulli, που σημαίνει κάτι σαν γιδάνθρωποι. Φυλάνε τις γίδες και τις καμήλες των κυρίων τους και μπορούν να πάρουν μέρος στις ληστρικές επιδρομές, αλλά θα πρέπει να παραδώσουν στα αφεντικά τους ένα μέρος από τα λάφυρα. Στην κατώτερη βαθμίδα ανήκουν οι Ίκλαν, οι μαύροι σκλάβοι, που δεν είναι μεν Τουάρεγκ, αλλά ντύνονται και συμπεριφέρονται σαν αυτούς. ''Σκλάβοι'' δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη. Ο Ρενέ Γκαρντί πιστεύει ότι ''αντιμετοπίζονται περισσότερο ως κατώτερα μέλη της οικογένειας και μεταξύ κυρίου και δούλου υπάρχει συνήθως μια σχεδόν φιλική σχέση''.
Οι Ίκλαν καλλιεργούν τα χωράφια των φεουδαρχών, μένοντας μόνιμα στις οάσεις, ή συνοδεύουν τους κυρίους τους ως απλοί δούλοι στις μετακινήσεις τους, αφού οι Τουάρεγκ είναι νομάδες εκ πεποιθήσεως και περιφρονούν εκείνους που είναι μόνιμα εγκαταστημένοι σε έναν τόπο.
Παράλληλα με τις άλλες βαθμίδες της ιεραρχίας, ενσωματωμένοι στην κοινωνική δομή των Τουαρέγκ βρίσκονται οι σιδηρουργοί, τους οποίους από τη μια τους περιφρονούν αξαιτίας του επαγγέλματός τους κι από την άλλη τους φοβούνται γιατί πιστεύουν ότι διαθέτουν μαγικές δυνάμεις. Αυτό,κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στο γεγονός ότι οι σιδηρουργοί είναι πολυτεχνίτες, επεξεργάζονται επίσης το ξύλο, καθώς και το δέρμα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις να επιβιώσουν οι Τουαρέγκ, δηλαδή τα όπλα, τα οποία ξέρουν μεν να χειρίζονται οι πολεμιστές,δεν μπορούν όμως να κατασκευάσουν. Ενδείξεις για τους Τουαρέγκ υπάρχουν στις εικόνες των βράχων από την εποχή της γέννησης του Χριστού. Οι εικόνες σε χρώμα ώχρας παρουσιάζουν καβαλάρηδες πάνω σε ζώα, που η προέλευσή τους ήταν από την Αραβική χερσόνησο και πρόσφεραν μια μοναδική εγγύηση για να επιζήσει κάποιος στη Σαχάρα: Τις δρομάδες, δηλαδή τις καμήλες με τη μία καμπούρα. Μόνο το ζώο αυτό που προσαρμόζεται στο κλίμα της ερήμου, έκανε τη Σαχάρα κατοικήσιμη ως τις μέρες μας.

Τα τελευταία 2000 χρόνια οι Τουαρέγκ εξαπλώθηκαν σε όλη τη νότια Σαχάρα. Ο νομαδικός τρόπος ζωής μοιάζει να απειλείται με εξαφάνιση, αφού η φεουδαρχική δομή της κοινωνίας τους έρχεται σε αντίθεση με τις μορφές διακυβέρνησης των σύγχρονων αφρικανικών κρατών, που προσπαθούν να εγκαταστήσουν μόνιμα τους Τουαρέγκ σε συγκεκριμένες περιοχές, καταστρέφοντας έτσι την υποδομή του τρόπου ζωής τους.
Στην Αμπαλέσα, που βρίσκεται στην οροσειρά Αχαγκάρ, στον τόπο απ' όπου λέγεται ότι κατάγονται οι ευγενείς των Τουαρέγκ,μια παλιά παράδοση λέει ότι εδώ έζησε η βασίλισσα Τιν Χινάν, που ήρθε κάποτε από τον Βορρά και είναι η μητέρα της φυλής των Τουαρέγκ.Σε αυτή την παράδοση οφείλεται η μέχρι σήμερα υψηλή θέση της γυναίκας στην κοινωνία τους. Οι γυναίκες των Τουαρέγκ δεν φοράνε φερετζέ (!) και είναι εκείνες οι πραγματικοί φύλακες των παραδόσεων της φυλής. Οι γυναίκες παίζουν ένα μονόχορδο μουσικό όργανο το Ίμσαντ,τραγούδια των Τουάρεγκ, γραμμένα σε Τιφανάχ, μια παλιά λιβυκή γραφή. Τραγούδια της αγάπης και τραγούδια που επαινούν τη νομαδική ζωή στην έρημο. Παρ' όλο που οι Τουαρέγκ εξισλαμίστηκαν, η μητριαρχία διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. ''Τα παιδιά ανήκουν στην συντεχνία της μητέρας και όχι του πατέρα. Ο στενότερος αρσενικού γένους συγγενής του παιδιού δεν είναι ο φυσικός του πατέρας, αλλά ο αδελφός της μητέρας. Αυτόν τον θείο κληρονομούν τα παιδιά και όχι τον πατέρα τους. Η δύναμη της γυναίκας εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλη'' γράφει ο Ρενέ Γκαρντί. Αυτά συνέβαιναν βέβαια πριν από πολλά χρόνια. Σήμερα η Αμπαλέσα είναι μια τεχνητή όαση. Οι αντλιομηχανές δουλεύουν συνεχώς και αντλούν το νερό από είκοσι μέτρα βάθος στην επιφάνεια, απ' όπου μέσα από μικρά κανάλια διοχετεύεται στα χωράφια. Για τις οικογένειες των Τουαρέγκ που εγκαταστάθηκαν η κυβέρνηση έχτισε πλίθινα σπίτια, σε αντικατάσταση των παραδοσιακών δερμάτινων σκηνών. Από την πρώτη ματιά φαίνεται σαν να έκλεψε κάποιος από την έρημο ένα κομμάτι παραδείσου... Οι άνθρωποι έχουν μεν τροφή,έχασαν όμως τον δισχιλιετή παραδοσιακό τρόπο ζωής τους.

The Tuareg inhabit the Saharan regions of North Africa - Niger, Mali, Libya, Algeria and Burkina Faso. ‘Tuareg’ is an Arabic term meaning ‘abandoned by God’. They call themselves ‘Imohag’, translated as ‘free men’. No one knows the true origin of the Tuareg, where they came from or when they arrived in the Sahara. Reputedly of Berber descent, the language of the Tuareg is Tamachek, with their own script known as Tifinagh, thought to have ancient Libyan roots. Their numbers are unclear, but estimates run between 300,000 and 1 million. The Tuareg were recorded by the Greek historian Herodotus in the 5th Century BC.

The most striking attribute of the Tuareg is the indigo veil, worn by the men but not the women, giving rise to the popular name ‘the Blue Men of the Sahara’, or ‘Men of the Veil’. Men begin wearing a veil at the age 25.



http://www.bradshawfoundation.com/giraffe/tuareg.php

Space -Magic Fly !

Shambhala.

For thousands of years rumors and reports have circulated that somewhere beyond Tibet, among the icy peaks and secluded valleys of Central Asia, there lies an inaccessible paradise, a place of universal wisdom and ineffable peace called Shambhala. Legends say that only the pure of heart can live in Shambhala, enjoying perfect ease and happiness and never knowing suffering, want or old age. Love and wisdom reign and injustice is unknown. The inhabitants are long-lived, wear beautiful and perfect bodies and possess supernatural powers; their spiritual knowledge is deep, their technological level highly advanced, their laws mild and their study of the arts and sciences covers the full spectrum of cultural achievement, but on a far higher level than anything the outside world has attained. By definition Shambhala is hidden. Of the numerous explorers and seekers of spiritual wisdom who attempt to locate Shambhala, none can pinpoint its physical location on a map, although all say it exists in the mountainous regions of Eurasia. Many have also returned believing that Shambhala lies on the very edge of physical reality, as a bridge connecting this world to one beyond it.

In Tibetan Buddhist tradition, Shambhala (also spelled Shambala or Shamballa; Tibetan: bde 'byung, pron. De-jung) is a mythical kingdom hidden somewhere in Inner Asia. It is mentioned in various ancient texts, including the Kalachakra Tantra and the ancient texts of the Zhang Zhung culture which predated Tibetan Buddhism in western Tibet. The Bön scriptures speak of a closely related land called Olmolungring. Whatever its historical basis, Shambhala gradually came to be seen as a Buddhist Pure Land, a fabulous kingdom whose reality is visionary or spiritual as much as physical or geographic. It was in this form that the Shambhala myth reached the West, where it influenced non-Buddhist as well as Buddhist spiritual seekers--and to some extent, popular culture in general. The Sanskrit name means “place of peace, of tranquility.” Though it’s true location has never been found, its beginnings are unknown and its existence is unproven, Shambhala is recognized and honored by at least eight major religions, and is regarded by most esoteric traditions as the true center of the planet and the world’s spiritual powerhouse.

It is said to be inhabited by adepts from every race and culture who form an inner circle that secretly guides human evolution. This remarkable kingdom reputedly exists both above and below ground, with a network of tunnels hundreds of miles long. “Cars of strange design flash along their length,” writes Andrew Tomas, author of Shambhala, Oasis of Light, “and they are illumined by a brilliant, artificial light which affords growth to the grains and vegetables and long life without disease to the people.”

Victoria LePage writes in her superbly researched book, Shambhala: “Modern society is in desperate need of a zone of order, a mandalic center within spiraling chaos.” And she maintains, the quest for this center leads us directly to Shambhala, which she calls “The World Axis.” LePage, who has been studying Shambhala for nearly fifty years, says that many marvels are supposed to have been seen in this underground world: museums, libraries, stores of jewels, and technological inventions thousands of years before their time. And, according to Chinese lore, the aircraft and space vehicles of the Immortals of Shambhala journey among the stars, observing the habitats of other races and kingdoms. It would be easy to dismiss Shambhala as pure mythical fantasy, were it not for a very credible explorer who searched for, found and returned to tell us something about his experiences in Shambhala.

http://en.wikipedia.org/wiki/Shambhala