CLITORIS

Στίβαμε από τα μάτια τα δάκρυα
και τα σηκώναμε στον ουρανό
ψάχνοντας για τον Ήλιο.
Στα χείλη τραγουδούσε η σιωπή
τον φόβο που παγίδευε τη θλίψη.
Στις φυτεμένες πέτρες
το χορτάρι ήταν άγνωστο
και στις αλυσοδεμένες ψυχές
η ελευθερία όνειρο.



Η Σομαλή, πρώην μοντέλο, Γουόρις Ντίρι, σε ομιλία της στην Γερμανική Επιθεώρηση, λέει χαρακτηριστικά: <<Στον πολιτισμό μας, μια γυναίκα που δεν έχει υποστεί αυτή την επέμβαση, που θεωρείται ελαφριά δεν πρόκειται να παντρευτεί ποτέ>>

ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΕΚΤΟΜΉ.

Πρόκειται για εθιμικό δίκαιο. Βαθιά ριζωμένο στην αντίληψη λαών που το θεωρούν κομμάτι του πολιτισμού τους και της θρησκευτικής τους συνείδησης.
Κάτι ανάλογο με το βάπτισμα των χριστιανών σε μικρή ηλικία. Ασύγκριτα διαφορετικό όμως. Οι γυναίκες των κοινωνιών αυτών αναγκάζονται σε διάφορες μορφές ''σεξουαλικού ευνουχισμού'' για να υποδηλώσουν την απόλυτη υποταγή τους στον μελλοντικό σύζυγο.

Απαρνούνται με τον πιο επικίνδυνο και επώδυνο τρόπο το δικαίωμα στην σεξουαλική τους ικανοποίηση με το σκεπτικό ότι έτσι θα υπηρετήσουν καλύτερα τον ρόλο της πιστής συντρόφου και της καλής μητέρας.
Ένα αυτοσχέδιο χειρουργικό κρεβάτι, ένα ξυράφι και ένα κορίτσι στην εφηβεία του να σφαδάζει αιμόφυρτο. Τα πόδια και τα χέρια και το στόμα της τα συγκρατούν η μητέρα, η αδελφή, η θεία, η γειτόνισσα...

Η κλειτοριδεκτομή, είναι ένα θέμα <<ταμπού>> και τα υποψήφια θύματα αγνοούν τι θα υποστούν κατά τη διάρκεια της τελετής. Νομίζουν ότι θα είναι κάτι σαν μεγάλη γιορτή, με πολλά δώρα...
Τα <<εργαλεία>> της επέμβασης σχεδόν ποτέ δεν αποστειρώνονται. Είναι απλά γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και ότι άλλο βρεθεί πρόχειρο.

Παρακολουθώντας μια τέτοια σκηνή δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πόσο τυχερή είσαι που γεννήθηκες σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, τουλάχιστον λιγότερο λάθος...
Κι αφού ξεπεράσεις την ανακούφιση και καταπιείς την οργή αρχίζεις να προβληματίζεσαι...

Εκατόν πενήντα εκατομμύρια γυναίκες του πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή. Τα στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας λένε ότι καθημερινά έξι χιλιάδες (6.000) νεαρά κορίτσια υφίστανται αυτόν τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων, δηλαδή περίπου δύο εκατομμύρια το χρόνο!

Την επέμβαση διενεργούν άτομα με ειδικές ''μαγικές'' δυνάμεις, εξέχοντα πρόσωπα της κοινότητας, συνήθως ηλικιωμένες γυναίκες που εκτελούν χρέη μαίας, θεραπεύτριας και μάγισσας...
Συνήθως η τελετή λαμβάνει χώρα τη νύχτα, ή τα χαράματα, μακριά από το χωριό, για να μην ακουστούν οι κραυγές των κοριτσιών και φοβηθούν τα άλλα που έπονται...

Από το προηγούμενο βράδυ γίνεται μια μικρή οικογενειακή γιορτή για το γεγονός, με το απαραίτητο κοτόπουλο για την περίσταση.
Κατόπιν η κοπέλα παραμένει απομονωμένη σε μία καλύβα, μακριά από το χωριό μέχρι να επουλωθούν τα τραύματά της.
Τότε πλέον επιστρέφει <<καθαρή>> η έφηβη στο χωριό.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ξεχωρίζει 4 τύπους γυναικείου ακρωτηριασμού (Sunna στην αραβική γλώσσα)

Τύπος 1: Εκτομή της πόσθης της κλειτορίδας με ή χωρίς τη μερική ή ολική εκτομή της.
Τύπος 2: Eκτομή της κλειτορίδας με μερική ή ολική αφαίρεση των μικρών χειλέων.
Τύπος 3: Eκτομή μέρους ή όλων των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και ράψιμο ή κλείσιμο της περιοχής του αιδοίου (''φαραωνικός'' ακρωτηριασμός)
Τύπος 4: Μη καθορισμένος: Περιλαμβάνει τρύπημα εκτομή της κλειτορίδας και των μικρών χειλέων, καυτηριασμό της κλειτορίδας και του γύρω ιστού, ξύσιμο του ιστού που καλύπτει τον κόλπο, χρησιμοποίηση ουσιών και βοτάνων στον κόλπο με σκοπό την πρόκληση αιμορραγίας κ.ά.

Σε μια εξαιρετική ιστορική προσέγγιση του ''εθίμου'' η ιστορικός Αριάδνη Γερούκη αναφέρει: H ιστορική καταγωγή του εθίμου του σεξουαλικού ακρωτηριασμού χάνεται κάπου ανάμεσα στη σημιτική και αιγυπτιακή παράδοση. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.χ, οι Φοίνικες,οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους.

Το έθιμο παρατηρήθηκε από ιστορικούς - ανθρωπολόγους ερευνητές στις τροπικές ζώνες της Αφρικής, στις Φιλιππίνες, στις φυλές του Αμαζονίου, στους Ίνκας του Μεξικού, στους Αβορίγινες της Αυστραλίας...

Ο Στράβων αναφέρεται στη <<γυναικεία περιτομή>> στην Ερυθρά Θάλασσα, <<όπως έπρατταν οι Ιουδαίοι>> Ο Έλληνας γεωγράφος Αγαθαρχίδης, στην Πτολεμαϊκή εποχή, περιγράφοντας τους τρωγλοδύτες, φυλή εγκατεστημένη στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας, γράφει: <<Έχουν έθιμο να κόβουν μέρη των γεννητικών τους οργάνων, όπως έκαναν οι Αιγύπτιοι. Γι' αυτό οι Έλληνες τους ονομάζουν κολοβούς>>

Στον ελληνορωμαϊκό κόσμο υπάρχουν σπάνιες αναφορές της πράξης, ως θεραπευτικού μέτρου, ίσως κατά ορισμένων μορφών καρκίνου.
Στην ποινική νομοθεσία των Βυζαντινών (Εκλογή Ισαύρων), συναντάμε και την περίφημη <<καυλοκοπία>> σαν ποινή κατά των αρρένων κτηνοβατών...
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πρακτική ξεπερνά ιστορικά και γεωγραφικά την περιοχή του Ισλάμ, το οποίο ωστόσο την έχει <<χρεωθεί>> τους τελευταίους αιώνες καθότι απαντάται πρωτίστως σε περιοχές της μουσουλμανικής Αφρικής και της Ινδονησίας.

Πάντως δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα αυστηρά μουσουλμανικό έθιμο, εφόσον απουσιάζει από την περιοχή του <<σκληρού πυρήνα>> του Ισλάμ (Ιράν, Ιράκ), ενώ αντίθετα παρατηρείται ακόμη και σε μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς, όπως στους Κόπτες Χριστιανούς της Αιθιοπίας και της Αιγύπτου, στους αυτόχθονες του Αμαζονίου, των Φιλιππίνων,του Μεξικού της Αυστραλίας κλπ.

Επιπλέον δεν υπάρχει καμιά αναφορά σεξουαλικού ακρωτηριασμού των γυναικών μέσα στο Κοράνι.
Μια ευμεγέθης κλειτορίς στον Μεσαίωνα εάν έπεφτε στην αντίληψη των κυνηγών μαγισσών, μπορούσε να οδηγήσει την γυναίκα στον θάνατο διότι την θεωρούσαν ως <<θηλή του διαβόλου>>

Στην Βκτωριανή εποχή, οδήγησε τους γιατρούς της εποχής να θεωρούν ότι ο αυνανισμός, αποτελεί μια συνήθεια η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.
Βασικός υπεύθυνος για την αντίληψη αυτή ήταν ο Isaak Baker Brown.
To 1858 με το βιβλίο του ''on the Curabilty of certain forms of insanity, epilepsy, catalepsy and hysteria infemales''

O Beker Brawn ήταν σημαντική ιατρική προσωπικότητα στην εποχή του, το 1865 διετέλεσε πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρίας του Λονδίνου,ήταν δε ιδρυτής του νοσοκομείου St. Mary στο Λονδίνο.

Ο Fournier στην 5η έκδοση του βιβλίου του (L' onanisme) το 1893, γράφει ότι: <<η κλειτοριδεκτομή η οποία έχει εξυμνηθεί από χειρουργούς και ιατρούς πολύ φημισμένους έχει σήμερα λίγους οπαδούς ...πρέπει να χρησιμοποιείται σαν τελευταίο μέσο όταν τα άλλα έχουν αποτύχει>>

Eυτυχώς όμως η κλειτοριδεκτομή που εφήρμοζε ο Baker Brrown, σε διαταραγμένες ψυχολογικά ασθενείς δέχτηκε έντονη κριτική από συναδέλφους του και έτσι αναγκάστηκε να την σταματήσει.
Ουσιαστικά η κλειτοριδεκτομή εφαρμόστηκε στην Αγγλία από το 1860 έως το 1866. Ο Baker Brawn πέθανε το 1873 έχοντας χαρακτηριστεί ως παράφρων.

Στην Αμερική οι απόψεις του Βrawn συνάντησαν την ίδια έντονη κριτική και η κλειτοριδεκτομή χαρακτηρίστηκε ως απόλυτα καταδικαστέα χειρουργική επέμβαση. Η τελευταία φορά που αναφέρεται στην Αμερική χειρουργική επέμβαση κλειτοριδεκτομής είναι το 1894.

Η κλειτοριδεκτομία αναφέρεται και ως θεραπεία της στειρώσεως το 1927! Από τον Debay στο βιβλίο του <<Υγιεινή και Φυσιολογία του Γάμου>>
Στην 20η Ελληνική έκδοση γράφει: <<Οι Έλληνες μάλλον πεπολιτισμένοι τυγχάνοντες ουδέποτε μετεγχειρίσθησαν τοιαύτα μέσα, εμπιστευόμενοι και δικαίως, μάλλον την τιμιότητα των γυναικών αυτών, ή εις τους μοχλούς του γυναικωνίτου...>>

Σε αρκετές δυτικές χώρες η νομοθεσία αντιμετωπίζει πλέον την κλειτοριδεκτομή ως ποινικό αδίκημα.
Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα στη (Γερμανία για παράδειγμα) θεωρείται απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Σε άλλες χώρες όπως στη (Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο) ανάλογες υποθέσεις αντιμετωπίζονται ως ελαφριές σωματικές βλάβες με υπεύθυνους τους γονείς που ''πέφτουν στα μαλακά''...

Στην Αίγυπτο απαγορεύτηκαν επιτέλους όλες οι επεμβάσεις κλειτοριδεκτομής μετά από τον πρόσφατο θάνατο μιας 12 χρονης.


Αιτία του θανάτου της υπήρξε η υπερβολική δόση αναισθητικού που της χορηγήθηκε κατά τη διάρκεια της επέμβασης σε μία ιδιωτική κλινική στην Μίνια της Αιγύπτου.

Η κλειτοριδεκτομή είναι παράνομη στην Αίγυπτο από το 1997 αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να διενεργείται παρά τις προσπάθειες ενημέρωσης του πληθυσμού που καταβάλλεται από διάφορες οργανώσεις προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Οι πρωτόγονες αυτές εγχειρήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο τα κορίτσια είτε από το σοκ, είτε από τις μολύνσεις, είτε από επακολουθήσασα αιμορραγία. Η ηλικία των κοριτσιών που ακρωτηριάζονται αρχίζει από τεσσάρων μέχρι δώδεκα περίπου ετών, έχει αναφερθεί και μέχρι τα τριάντα.

Η περιβόητη 8η Μαρτίου, εθιμοτυπικά αφιερωμένη στις γυναίκες σηματοδοτεί για τις χώρες αυτές μέρα ομαδικών κλειτοριδεκτομών πανηγυρικού τύπου.
Χιλιάδες κορίτσια γιορτάζουν έτσι κάθε χρόνο...
Αλλά όχι στη Σομαλία ή στην Κένυα. Αλλά στην Ευρώπη. Σε άθλια αυτοσχέδια ιατρεία που δεν θα μάθουμε ποτέ, την ώρα που άλλες αναζητούν την ''μπάμπω'' ή το κόκκινο τριαντάφυλλο μιας γιορτής χωρίς νόημα...

Στην Ελλάδα το θέμα δεν ''υπάρχει''. Η νομοθεσία προφανώς το παρέλειψε ως αδίκημα...Ακόμη και στις αιτήσεις χορήγησης ασυλίας δεν παρέχεται άσυλο, προκειμένου κάποια δυστυχισμένη να γλυτώσει την κλειτοριδεκτομή.

Κοινωνίες της οπισθοδρόμησης και των πολιτιστικών εγκλημάτων από τη μία.

Κοινωνίες της υποκρισίας και της αδιαφορίας από την άλλη.

UNICEF: Έξι κορίτσια κάθε λεπτό βιώνουν την κλειτοριδεκτομή.


Έξι κορίτσια κάθε λεπτό βιώνουν τη φρικτή αυτή πρακτική.

Εκφράζοντας τη δέσμευσή τους για την εξάλειψη της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, 10 οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών δεσμεύθηκαν μέσα από μια κοινή τους ανακοίνωση σήμερα να υποστηρίξουν κυβερνήσεις, κοινότητες, γυναίκες και κορίτσια για να εγκαταλείψουν την πρακτική αυτή μέσα σε μία γενιά, με σημαντική μείωση σε πολλές χώρες μέχρι το 2015, το έτος ορόσημο για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.

Η πρακτική αυτή παραβιάζει τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών στην υγεία, την προστασία, ακόμα και στη ζωή καθώς η επέμβαση αυτή ορισμένες φορές οδηγεί στο θάνατο.

Παρά το γεγονός ότι οι δεκαετίες εργασίας από τοπικές κοινότητες, κυβερνήσεις, εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς έχουν συμβάλει στη μείωση της εξάπλωσης του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των γυναικών σε πολλές περιοχές, η πρακτική αυτή παραμένει ευρέως διαδεδομένη.

Η ανακοίνωση επισημαίνει τις επιβλαβείς συνέπειες της πρακτικής αυτής στην υγεία των γυναικών, των κοριτσιών και των νεογέννητων. Ενώ η ακατάσχετη αιμορραγία και το σοκ είναι κάποιες από τις άμεσες συνέπειες, μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία μπορεί να περιλαμβάνουν χρόνιους πόνους, μολύνσεις και ψυχικό τραύμα.

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως γυναίκες που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο σε καισαρικές επεμβάσεις, μακρύτερη νοσηλεία και αιμορραγία μετά τον τοκετό. Τα νεογέννητα βρέφη παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη γέννα.

Η πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων πιστεύεται πως τονίζει την αγνότητα ενός κοριτσιού και τις πιθανότητές του για γάμο ελέγχοντας τη σεξουαλικότητά του. Ως τέτοια, όχι μόνο καταστρατηγεί τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία της γυναίκας, διαιωνίζει επίσης ρόλους με βάση το φύλο που είναι επιβλαβείς για τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τις 10 οργανώσεις που υπογράφουν την ανακοίνωση ο φιλόδοξος στόχος της εξάλειψης της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων μέσα σε μια γενιά, μπορεί να επιτευχθεί χτίζοντας επάνω στην πρόοδο των ήδη υπαρχόντων προγραμμάτων και μέσα από τη στενή συνεργασία με τις κοινότητες.

Αναγνωρίζοντας πως οι παραδόσεις συχνά είναι ισχυρότερες από το νόμο, η νομική δράση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Η αλλαγή πρέπει να έλθει από μέσα και για αυτό το λόγο είναι κρίσιμη η κοινή συνεργασία όλων των οργανώσεων με τις κοινότητες και τις τοπικές ηγεσίες ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί μια βιώσιμη κοινωνική αλλαγή μέσα από την εργασία με τις ίδιες τις κοινότητες στις οποίες εφαρμόζεται.

http://www.kathimerini.gr/

Η ακρωτηριασμένη σεξουαλικότητα.


Τα αποτελέσματα του σεξουαλικού ακρωτηριασμού είναι καταστροφικά για την ερωτική μετέπειτα ζωή της γυναίκας .Στερείται την γενετήσια απόλαυση , δεν έχει οργασμό , αλλά ούτε και πολλή επιθυμία, καθότι έχει «απονεκρωθεί» η πιο ερωτογόνα και ευαίσθητη περιοχή του σώματός της. Τις περισσότερες φορές αισθάνεται δυσφορία και πόνο κατά τη συνουσία. Ταλαιπωρείται από δυσμηνόρροια και μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος. Παρουσιάζεται τέλος μεγάλο ποσοστό μητρικής θνησιμότητας λόγω επιπλοκών στη γέννα, που σχετίζονται άμεσα με την κλειτοριδεκτομή. Δεν αναφέρουμε και τα αυτονόητα ανεξίτηλα ψυχολογικά τραύματα που έπονται της επέμβασης…

Η γεωγραφική κατανομή

Αν ρίξουμε μια ματιά στην γεωγραφική και στατιστική κατανομή του φαινομένου, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θα παρατηρήσουμε τα εξής ενδιαφέροντα:

Στις χώρες Μαρόκο, Δυτική Σαχάρα, Αλγερία, Τυνησία και Λιβύη , είναι μεν υπαρκτό, αλλά δεν διαθέτουμε συγκεκριμένα ποσοστά επικράτησης του.

Στην Αίγυπτο, εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι ακρωτηριασμού( κυρίως ο 2ος) , τόσο στους μουσουλμάνους, όσο και στους Κόπτες. Ο αγκτηριασμός , η «σουδανική περιτομή» εφαρμόζεται περισσότερο στο νότιο τμήμα της χώρας. Οι εφαρμοστές των επεμβάσεων στην Αίγυπτο είναι άνδρες.

Στην Αιθιοπία, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, το ποσοστό επικράτησης της κλειτοριδεκτομής φτάνει το 90%! Καταμέτρηση της Εθνικής Επιτροπής για τις Παραδοσιακές Πρακτικές στη χώρα, το 1998, δίνει συνολικό ποσοστό 73%. Συναντιούνται και οι τρεις τρόποι επέμβασης , οι 1 και 2 συχνότατα, ενώ ο 3 στα σύνορα με Σομαλία και Σουδάν.

Την ασκούν μουσουλμάνοι, αλλά και χριστιανοί και εβραίοι Αιθίοπες.. Ανάλογα με την περιοχή, γίνεται είτε τον πρώτο μήνα μετά τη γέννηση, είτε τον πρώτο χρόνο, είτε κατά την εφηβεία. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, ο λόγος που οι Αιθίοπες θέλουν να συνεχίσει η πρακτική αυτή είναι «η αποφυγή σεξουαλικής ικανοποίησης και εξασφάλιση ελέγχου πάνω στα συναισθήματα και τις σεξουαλικές συμπεριφορές των γυναικών»!

Τουλάχιστον οι Αιθίοπες είναι ειλικρινείς… Πάντως, διεξάγεται εκστρατεία ενημέρωσης του πληθυσμού κατά της πρακτικής αυτής και δεν είναι λίγοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες που τάσσονται κατά της «φαραωνικής περιτομής», με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με τις δυο άλλες ηπιότερες μεθόδους.

Στην Γάμπια, ειδικά στις φυλές, φτάνει το 100%! Ο γυναικείος οργανισμός της Γάμπια, Θεμέλιο στην Έρευνα της Γυναικείας Υγείας Παραγωγικότητας και Περιβάλλοντος, αναφέρει ότι 7 στις 9 εθνικές ομάδες της χώρας προβαίνουν στον γυναικείο ακρωτηριασμό.

Στην Γκάνα, περισσότερο από 75% των κοριτσιών έχει ακρωτηριαστεί με τον τύπο 2. Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις ανατολικές , δυτικές και βόρειες περιοχές.

Στην Γουινέα , έχουμε ποσοστό 70-90%. Η Γουινέα ανήκει στη χωρία των αφρικανικών κρατών , όπου εφαρμόζονται αδιακρίτως και οι τρεις τύποι επέμβασης.

Στην Γουινέα-Μπισσάου, σε περιοχές που κατοικούνται από τις φυλές και τα ποσοστά επικράτησης σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο, αγγίζοντας το 80%. Σε αντίθεση, στις πόλεις τα ποσοστά πέφτουν στο 20-30%. Προτιμούνται γενικά οι «ήπιοι» ακρωτηριασμοί, τύπου 1-2.

Στην Ερυθραία, όλες οι εθνικές ομάδες ανεξαιρέτως προβαίνουν σε κλειτοριδεκτομή, σε ένα συνολικό ποσοστό που φτάνει το 90%! Μάλιστα εδώ προτιμάται ο τύπος 3-ολικός αγκτηριασμός ,έναντι των ήπιων μεθόδων.

Στην Κένυα εμφανίζεται κατά 50%,όπου ο φαραωνικός αγκτηριασμός απαντάται στις άπω ανατολικές περιοχές που συνορεύουν με τη Σομαλία. Εκτιμήσεις του 1998 κατέληξαν ότι το 38% του γυναικείου πληθυσμού ηλικίας μεταξύ 15-49 χρονών, έχουν ακρωτηριαστεί. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια σχετική μείωση της πρακτικής. Η ίδια η κενυατική κυβέρνηση, έχει θέσει σαν στόχο την μείωση της εφαρμογής του εθίμου στο 40%.

Στην Ακτή του Ελεφαντοστού εφαρμόζεται ο τύπος 2 σε όλη τη χώρα, όπου η κλειτοριδεκτομή είναι βαθιά ριζωμένη σε ανιμιστικές τελετές μύησης. Ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές του βορρά και της δύσης. Το 1994, 2 στις 5 γυναίκες δήλωναν ακρωτηριασμένες. Ο μέσος όρος ηλικίας της επέμβασης ήταν τα 9 χρόνια. Η αγροτική περιοχή της Σαβάνα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό επικράτησης (75%), σε αντίθεση με την αστική περιοχή (54%). Αυτό δείχνει καθαρά ότι το μορφωτικό επίπεδο και ο γυναικείος ακρωτηριασμός είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Οι γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υφίστανται την επέμβαση μόνο στο 23% των περιπτώσεων.

Οι θρησκευτικές διαφορές είναι επίσης καθοριστικές. Το φαινόμενο έχει διάδοση 16% ανάμεσα στους χριστιανούς, 80% ανάμεσα στους μουσουλμάνους και 39% ανάμεσα στους παραδοσιακούς αφρικανιστές.

Στο Μάλι , η επικράτηση αγγίζει το 94%! Εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι, εξίσου στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Εξαίρεση αποτελούν οι πόλεις Τομπουκτού και Γκάο, με ποσοστό μόλις 9%. Σημειώνεται ότι το 80% των γυναικών τάσσεται υπέρ της διαιώνισης της πρακτικής, επειδή « πρόκειται για έθιμο και παράδοση», « είναι θρησκευτική υποχρέωση» ,« είναι υγιεινό», και «διαφυλάσσει την αγνότητα και την ηθική των γυναικών»…Το 72% έχει υποστεί την επέμβαση σε βρεφική ηλικία.

Στην Μαυριτανία έχουμε συνολικό ποσοστό 25%. Σημαντική διάδοση υπάρχει στις φυλές Soninke και Halpulaar (95%), ενώ στη φυλή Moor, 30%.


Στην Μπενίν , σύμφωνα με εκτιμήσεις του 1994, το 50% τουλάχιστον των γυναικών, ιδιαίτερα στο βορρά, έχει υποστεί κλειτοριδεκτομή.

Στην Μπουρκίνα Φάσο, η επικράτηση( συνολικά 70%) ποικίλλει ανάλογα με την εθνότητα και το θρήσκευμα. Συνήθης είναι η πρακτική που εφαρμόζεται σε αγροτικές περιοχές σε κορίτσια μέχρι 7 ετών. Το 1980, το νοσοκομείο,''Yalgado Ouedraogo'' της Ουαγκαντούγκου, δημοσιοποίησε ότι το 70% των γυναικών που είχαν εισαχθεί, ήταν ακρωτηριασμένες. Πρόσφατα στοιχεία του Κέντρου Υγείας Παύλος VI, αναφέρουν ότι το 90% των γυναικών που γέννησαν εκεί ήταν «περιτομημένες».

Στην Νιγηρία, στον νότο ακρωτηριάζεται το 95% των γυναικών, ενώ στο βορρά είναι πιο διαδεδομένη η «φαραωνική» περιτομή. Η νιγηριανή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι ευελπιστεί να μειώσει το συνολικό ποσοστό από 50% σε 30%, μέχρι το 2010. Ίδωμεν…

Στο Τζιμπουτί το 95% των γυναικών, από κάθε φυλετική ομάδα, υφίσταται την επέμβαση. Δυστυχώς δε, ο επικρατέστερος τρόπος είναι η συνολική φαραωνική εκτομή, τύπου 3.

Στην Σενεγάλη, επί γενικού ποσοστού στη χώρα 25%, έχουμε και τις φυλές Peul και Toucouleur, όπου ανεβαίνουμε στο 80-100%.Και η σενεγαλική κυβέρνηση έχει βάλει στόχο την ενημέρωση και μείωση του φαινομένου στο προσεχές μέλλον.

Στην Σιέρα Λεόνε, τα ποσοστά κυμαίνονται μεταξύ 80-90%, σε όλες τις εθνικές ομάδες, με εξαίρεση τους Κρεολούς που ζουν στην πρωτεύουσα Freetown.

Στη Σομαλία εφαρμόζεται κατά 98% ο ένας και μοναδικός τύπος 3 της φαραωνικής περιτομής, με όλα τα δυσμενή επακόλουθα για την υγεία των γυναικών.

Στο Σουδάν έχουμε συνολικό ποσοστό 89%. Εφαρμόζονται και οι τρεις τύποι κλειτοριδεκτομής, με επικρατέστερο στο βορρά τον τύπο 3.

Στο Τσαντ εφαρμόζεται κυρίως ο τύπος 2 σε ένα ποσοστό 60%. Στο νότο, το 65% των γυναικών και στα κέντρο-ανατολικά το 85% των γυναικών τάσσεται υπέρ της συνέχισης της πρακτικής. Αντιθέτως, στην πρωτεύουσα Τζαμένια το 62% των γυναικών αντιτίθεται στην κλειτοριδεκτομή.

Εκτός από την Αφρική, τα στοιχεία για την Ασία μας δείχνουν ότι στην Ινδία, υπάρχει το μουσουλμανικό δόγμα, που εφαρμόζει κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια. Επίσης στο Ισραήλ εφαρμόζεται από τους Βεδουίνους ως τελετουργικός εξαγνισμός, κατά την εφηβεία, από 2 έως 17 χρονών, και πριν τον γάμο.

Στην Λατινική Αμερική έχουμε αναφορές από το Περού, όπου εφαρμόζεται ο σεξουαλικός ακρωτηριασμός των νεαρών κοριτσιών, ανάμεσα κυρίως στη φυλή των Conibos, που είναι τμήμα της ινδιάνικης φυλής των Pano. Ειδικοί εφαρμοστές είναι κάποιες ηλικιωμένες γυναίκες της φυλής.

Τέλος, έχουμε επίσημες αναφορές από την Αυστραλία, όπου οι Αβορίγινες προβαίνουν σε ανάλογες επεμβάσεις, κυρίως στους κόλπους της φυλής Pitta-Patta, από ηλικιωμένους άνδρες εφαρμοστές.

Δυστυχώς προς το παρόν απουσιάζουν επίσημες στατιστικές καταγραφές από περιοχές, όπως η Ινδονησία, όπου το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η πρακτική του γυναικείου σεξουαλικού ακρωτηριασμού δεν εξαντλείται στα πλαίσια των παραδοσιακών κοινοτήτων καταγωγής, αλλά επιβιώνει και στις κοινότητες των αφρικανών και ινδονησίων μεταναστών στη Δύση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς και οι «γιατροί» που είναι υπεύθυνοι για την διενέργεια της επέμβασης κλειτοριδεκτομής, βρίσκονται πολλές φορές υπόλογοι και απέναντι στην κρατική ποινική δικαιοσύνη της χώρας που τους φιλοξενεί.

Πραγματικά, η κλειτοριδεκτομή τιμωρείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες . Στην Γερμανία, τα άρ.223 επ. του Π.Κ. δίνουν στον δικαστή την ευχέρεια να επιβάλλει ποινή φυλάκισης από 1 έως 10 χρόνια για τους ενόχους ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων, εξομοιώνοντας την πράξη άλλοτε με «βαριές σωματικές βλάβες» και άλλοτε με « απόπειρα ανθρωποκτονίας».

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το 1983 υπάρχει απόφαση της Βουλής των Λόρδων για απαγόρευση των διάφορων ειδών ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Στη Σουηδία, υπάρχει νόμος από το 1982, ο οποίος απαγορεύει «κάθε είδους παρέμβαση στα εξωτερικά γεννητικά όργανα που επιφέρει αποκοπή ή οριστική τροποποίησή τους».

Στην Ελβετία, στο άρ.122 του Π.Κ. σημειώνεται «όποιος ακρωτηριάσει ένα από τα μέλη ή ένα από τα όργανα που είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος κάποιου άλλου, θα τιμωρείται με δέκα η περισσότερα χρόνια καταναγκαστικού εγκλεισμού (προσφορά εργασίας χωρίς αποδοχές), ή με έξι μήνες έως πέντε χρόνια φυλάκιση».

Στην Γαλλία, ανατρέχοντας στο άρθρο 312 παρ. 3 του Π.Κ. , βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη για αναλογική χρήση του όρου, mutilation (ακρωτηριασμός) και excision (αποκοπή γεννητικών οργάνων). Για πρώτη φορά έγινε αναλογική εφαρμογή του προαναφερθέντος άρθρου το 1983 στο Cour de Cassation. Τότε η κλειτοριδεκτομή(excision) χαρακτηρίστηκε « πολιτιστικό αδίκημα» (delit culturel).

Οι μετανάστες γονείς προφανώς δεν έχουν κανένα σκοπό να βλάψουν τα κορίτσια τους υπακούοντας στο παραδοσιακό τους έθιμο. Βλέπουμε όμως ότι εκ των πραγμάτων βρίσκονται μπροστά σε ένα «έγκλημα» το οποίο δεν συνειδητοποιούν. Είναι και οι ίδιοι θύματα του πολιτισμικού και δικαικού πλουραλισμού που τους περιβάλλει. Θύματα ενός καίριου γι’ αυτούς διλήμματος: Ν’ ακολουθήσουν τον άγραφο νόμο της φυλής τους ή τον γραπτό νόμο της χώρας υποδοχής τους; Να βρεθούν αντιμέτωποι με τη κρατική καταστολή ή να υποβάλλουν τα κορίτσια τους σε ενδο-κοινοτικό αποκλεισμό;

Και από την άλλη πλευρά, έχει η χώρα υποδοχής το δικαίωμα να ποινικοποιεί εθιμικές πρακτικές άλλων κοινωνιών, και με ποια ακριβώς κριτήρια; Με το να δεχόμαστε να ακρωτηριάζονται ανυπεράσπιστα παιδιά χωρίς τη συγκατάθεση

τους με το αιτιολογικό ότι οι γονείς τους ανήκουν σε μια άλλη νοοτροπία, γινόμαστε απλοί μάρτυρες ενός εθίμου ή παθητικοί θεατές ενός αποτρόπαιου εγκλήματος;



Παρακολουθήστε το βίντεο:

http://www.ert.gr/el/play/eksantas/to-mystiko-tis-aygis

Είναι οι Zeru Zeru, ο «Κανένας», τα «Φαντάσματα».

Ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει ξεσπάσει στην ειρηνική Τανζανία.

Κυνηγοί κεφαλών δολοφονούν και ακρωτηριάζουν Αλμπίνο για να πάρουν τα μέλη τους.
Σύμφωνα με την παρανοϊκή δεισιδαιμονία που καλλιεργήθηκε από τους 161.000 μάγους της χώρας,τα μέλη του σώματος όσων γεννήθηκαν χωρίς μελανίνη στο δέρμα, φέρνουν καλοτυχία και πλούτο!
Ένα φρικτό εμπόριο ανθρώπινων μελών έχει στηθεί, και εξαπλώνεται σα φωτιά και στις γειτονικές χώρες.
Οι Αλμπίνο σφαγιάζονται σα ζώα.
Είναι οι Zeru Zeru, ο «Κανένας», τα «Φαντάσματα».

Νταρ Ες Σαλαάμ Τανζανία. Ξημερώνει. Υγρασία. Στον δρόμο κόσμος πολύς. Γυναίκες με χρωματιστά τουρμπάνια στα κεφάλια, άντρες με ποδήλατα. Η γλώσσα σουαχίλι. Γλώσσα χωρίς ρήματα χωρίς πληθυντικούς και ενικούς. Εδώ όλοι είναι ίσοι. Εκτός από τους Αλμπίνο. Τους Ζερού-Ζερού. Η λέξη στα σουαχίλι σημαίνει Αλμπίνο. Στην πραγματικότητα σημαίνει «το πνεύμα», το φάντασμα. Οι Αλμπίνο μοιάζουν με φαντάσματα, κατάλευκοι, με ξανθά μαλλιά, ξεθωριασμένα μάτια.

Ενας στους 4.000 κατοίκους της Τανζανίας είναι Αλμπίνο. Περίπου 400.000 σε συνολικό πληθυσμό 40 εκατομμυρίων. Επίσημη καταγραφή δεν υπάρχει. Ο αλφισμός ή αλμπινισμός ή λευκοπάθεια είναι μία εκ γενετής πάθηση και οφείλεται στην έλλειψη χρωστικής του δέρματος, με αποτέλεσμα να αδυνατεί ο οργανισμός να παράγει μελανίνη. Λόγω του λεπτού δέρματος και της έλλειψης μελανίνης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα όρασης αλλά και καρκίνο του δέρματος.

Σύμφωνα με μια ευρέως διαδεδομένη δεισιδαιμονία που καλλιεργήθηκε από τους 161.000 μάγους της χώρας, τα μέλη του σώματος όσων γεννήθηκαν χωρίς μελανίνη στο δέρμα, φέρνουν καλοτυχία και πλούτο!

Με περιορισμένη όραση και υπό την αδυσώπητη απειλή του καρκίνου του δέρματος, τοποθετούνται στο περιθώριο από την πρώτη στιγμή που έρχονται στη ζωή. Θεωρούνται καταραμένοι από την γέννα, αφού κατά την παράδοση είναι παιδιά μοιχείας ενώ πλέον τείνουν να γίνουν και εμπορεύσιμο προϊόν: ένα χέρι αλμπίνο στη μαύρη αγορά της Τανζανίας, της Κένυας, της Νοτίου Αφρικής, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, του Μπουρουντί κοστίζει 1.500 ευρώ.


Ο μύθος των Αλμπίνο

Ο μύθος λέει ότι οι Αλμπίνο ήταν φαντάσματα, που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους θνητούς. Ηταν αθάνατοι, γι' αυτό και οι οικογένειες όταν πέθαιναν τους έθαβαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι για να μη δει κανείς τον νεκρό. Στα χωριά όταν μια οικογένεια αποκτούσε ένα παιδί Αλμπίνο το έπνιγε στη γέννα. Οι γηραιότεροι ακόμη πιστεύουν ότι ένα παιδί Αλμπίνο είναι κακός οιωνός. Ωστόσο η παράδοση «μεταλλάχτηκε». Από τον Μάιο 2007 ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει συγκλονίσει την ειρηνική κατά τα άλλα Τανζανία. Πάνω από 200 Αλμπίνο έχουν σφαγιαστεί σαν ζώα μπροστά στα μάτια των συγγενών τους. Οι αριθμοί ποικίλλουν. Πολλοί χωρικοί δεν δηλώνουν το περιστατικό. «Συνέβη ξαφνικά λόγω της πίστης στη μαγεία, οι μάγοι είναι η πηγή του κακού. Οι άνθρωποι πάνε στους γιατρούς για τη μαγεία και τους λένε τα προβλήματά τους και οι μάγοι λένε ότι «εάν θέλετε να λύσετε τα προβλήματά σας, πρέπει να έχετε το χέρι ενός Αλμπίνο, πρέπει να έχεις το αυτί ενός Αλμπίνο, θα είναι η πηγή της ευημερίας σου, άρα βρείτε το χέρι ενός Αλμπίνο» θα πει η πρώτη Αλμπίνο βουλευτίνα, Αλ Σάιμα Κεγκίρ, στο σπίτι της στο Νταρ Ες Σαλαάμ.

Σε αυτό το ντοκυμαντέρ-θρίλερ ο Αυγερόπουλος δίνει την εικόνα μιας πλήρης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον φριχτό θάνατο των αλμπίνων.

Frank Sinatra. I’ve Got You Under My Skin

I've got you under my skin
I've got you deep in the heart of me
So deep in my heart that you're really a part of me
I've got you under my skin

I'd tried so not to give in
I said to myself, "This affair never will go so well"
But why should I try to resist when, baby, I know so well
I've got you under my skin

I'd sacrifice anything come what might
For the sake of havin' you near
In spite of a warning voice that comes in the night
And repeats, repeats in my ear

"Don't you know, little fool, you never can win?
Use your mentality, wake up to reality"
But each time that I do just the thought of you makes me stop
Before I begin 'cause I've got you under my skin

I would sacrifice anything come what might
For the sake of havin' you near
In spite of the warning voice that comes in the night
And repeats, how it yells in my ear

"Don't you know, little fool, you never can win?
Why not use your mentality, step up, wake up to reality"
But each time I do just the thought of you makes me stop
Just before I begin 'cause I've got you under my skin
Yes, I've got you under my skin

Tuareg, οι καβαλάρηδες της ερήμου.

Οι Τουαρέγκ θεωρούνται ως οι διάδοχοι των Γκαραμάντεν. Είναι ο μοναδικός λαός της γης, στον οποίο οι άντρες φοράνε φερετζέ! Το γιατί, παρέμεινε μέχρι σήμερα άγνωστο...

Οι άραβες Τουαρέγκ, ένα όνομα που σημαίνει κάτι σαν ''οι αποδιωγμένοι από το Θεό'', παραμένουν ως σήμερα οι πραγματικοί κύριοι της ερήμου!
Οι Τουαρέγκ δεν αποκαλούν τους εαυτούς τους ''Αποδιωγμένους από το Θεό'', αλλά Imazighen, δηλαδή ''Ελεύθερους'' ή ''Ανεξάρτητους''. Ο μοναδικός λαός στον κόσμο, στον οποίο οι άντρες φοράνε φερετζέ, ένα ύφασμα σε βαθύ γαλάζιο χρώμα, το Litham (Λίθαμ), το οποίο δεν βγάζουν ποτέ,όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο. Ο Ελβετός Ρενέ Γκαρντί, που έζησε πολλά χρόνια κοντά στους Τουαρέγκ, υποθέτει ότι η αιτία του ανάγεται στους μύθους. ''Λέγεται ότι ο πολεμιστής που θα πεθάνει με ακάλυπτο το πρόσωπό του χάνει την ψυχή του, η οποία διαφεύγει από το στόμα και τη μύτη.''

Οι σύγχρονοι Τουάρεγκ δεν μπορούν να δώσουν καμία ερμηνεία, το να εμφανιστούν χωρίς καλύπτρα του προσώπου το θεωρούν απλώς ανάρμοστο.

''Χωρίς το Λίθαμ δεν θα ήμασταν πια Ιmocharen (Ιμοχάρεν)'' λένε... Το Ιμοχάρεν θα μπορούσε να μεταφραστεί ''ευγενείς'' και πράγματι,η κοινωνική δομή των Τουαρέγκ είναι αυστηρά φεουδαρχική! Ψηλά στην ιεραρχία βρίσκονται οι ευγενείς, οι οποίοι δεν ασκούν κανένα επάγγελμα και, κατά το παρελθον, αποτελούσαν την ομάδα των φοβερών Ρέτσου. Οι Ρέτσου έκαναν επιδρομές σε καραβάνια και γεωργούς των οάσεων για να αυξήσουν την περιουσία τους. Αυτοί οι άγριοι πολεμιστές, με τις άσπρες καμήλες Μεχάρι, αντιστάθηκαν σθεναρά με ξίφος και λόγχη, ακόμη πριν από λίγα χρόνια, στην προσπάθεια των Γάλλων να τους υποδουλώσουν. Τη δεύτερη βαθμίδα στην ιεραρχία κατέχουν οι Βασάλεν , οι οποίοι αποκαλούνται επίσης Imard ή Kel Ulli, που σημαίνει κάτι σαν γιδάνθρωποι. Φυλάνε τις γίδες και τις καμήλες των κυρίων τους και μπορούν να πάρουν μέρος στις ληστρικές επιδρομές, αλλά θα πρέπει να παραδώσουν στα αφεντικά τους ένα μέρος από τα λάφυρα. Στην κατώτερη βαθμίδα ανήκουν οι Ίκλαν, οι μαύροι σκλάβοι, που δεν είναι μεν Τουάρεγκ, αλλά ντύνονται και συμπεριφέρονται σαν αυτούς. ''Σκλάβοι'' δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη. Ο Ρενέ Γκαρντί πιστεύει ότι ''αντιμετοπίζονται περισσότερο ως κατώτερα μέλη της οικογένειας και μεταξύ κυρίου και δούλου υπάρχει συνήθως μια σχεδόν φιλική σχέση''.
Οι Ίκλαν καλλιεργούν τα χωράφια των φεουδαρχών, μένοντας μόνιμα στις οάσεις, ή συνοδεύουν τους κυρίους τους ως απλοί δούλοι στις μετακινήσεις τους, αφού οι Τουάρεγκ είναι νομάδες εκ πεποιθήσεως και περιφρονούν εκείνους που είναι μόνιμα εγκαταστημένοι σε έναν τόπο.
Παράλληλα με τις άλλες βαθμίδες της ιεραρχίας, ενσωματωμένοι στην κοινωνική δομή των Τουαρέγκ βρίσκονται οι σιδηρουργοί, τους οποίους από τη μια τους περιφρονούν αξαιτίας του επαγγέλματός τους κι από την άλλη τους φοβούνται γιατί πιστεύουν ότι διαθέτουν μαγικές δυνάμεις. Αυτό,κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στο γεγονός ότι οι σιδηρουργοί είναι πολυτεχνίτες, επεξεργάζονται επίσης το ξύλο, καθώς και το δέρμα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις να επιβιώσουν οι Τουαρέγκ, δηλαδή τα όπλα, τα οποία ξέρουν μεν να χειρίζονται οι πολεμιστές,δεν μπορούν όμως να κατασκευάσουν. Ενδείξεις για τους Τουαρέγκ υπάρχουν στις εικόνες των βράχων από την εποχή της γέννησης του Χριστού. Οι εικόνες σε χρώμα ώχρας παρουσιάζουν καβαλάρηδες πάνω σε ζώα, που η προέλευσή τους ήταν από την Αραβική χερσόνησο και πρόσφεραν μια μοναδική εγγύηση για να επιζήσει κάποιος στη Σαχάρα: Τις δρομάδες, δηλαδή τις καμήλες με τη μία καμπούρα. Μόνο το ζώο αυτό που προσαρμόζεται στο κλίμα της ερήμου, έκανε τη Σαχάρα κατοικήσιμη ως τις μέρες μας.

Τα τελευταία 2000 χρόνια οι Τουαρέγκ εξαπλώθηκαν σε όλη τη νότια Σαχάρα. Ο νομαδικός τρόπος ζωής μοιάζει να απειλείται με εξαφάνιση, αφού η φεουδαρχική δομή της κοινωνίας τους έρχεται σε αντίθεση με τις μορφές διακυβέρνησης των σύγχρονων αφρικανικών κρατών, που προσπαθούν να εγκαταστήσουν μόνιμα τους Τουαρέγκ σε συγκεκριμένες περιοχές, καταστρέφοντας έτσι την υποδομή του τρόπου ζωής τους.
Στην Αμπαλέσα, που βρίσκεται στην οροσειρά Αχαγκάρ, στον τόπο απ' όπου λέγεται ότι κατάγονται οι ευγενείς των Τουαρέγκ,μια παλιά παράδοση λέει ότι εδώ έζησε η βασίλισσα Τιν Χινάν, που ήρθε κάποτε από τον Βορρά και είναι η μητέρα της φυλής των Τουαρέγκ.Σε αυτή την παράδοση οφείλεται η μέχρι σήμερα υψηλή θέση της γυναίκας στην κοινωνία τους. Οι γυναίκες των Τουαρέγκ δεν φοράνε φερετζέ (!) και είναι εκείνες οι πραγματικοί φύλακες των παραδόσεων της φυλής. Οι γυναίκες παίζουν ένα μονόχορδο μουσικό όργανο το Ίμσαντ,τραγούδια των Τουάρεγκ, γραμμένα σε Τιφανάχ, μια παλιά λιβυκή γραφή. Τραγούδια της αγάπης και τραγούδια που επαινούν τη νομαδική ζωή στην έρημο. Παρ' όλο που οι Τουαρέγκ εξισλαμίστηκαν, η μητριαρχία διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. ''Τα παιδιά ανήκουν στην συντεχνία της μητέρας και όχι του πατέρα. Ο στενότερος αρσενικού γένους συγγενής του παιδιού δεν είναι ο φυσικός του πατέρας, αλλά ο αδελφός της μητέρας. Αυτόν τον θείο κληρονομούν τα παιδιά και όχι τον πατέρα τους. Η δύναμη της γυναίκας εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλη'' γράφει ο Ρενέ Γκαρντί. Αυτά συνέβαιναν βέβαια πριν από πολλά χρόνια. Σήμερα η Αμπαλέσα είναι μια τεχνητή όαση. Οι αντλιομηχανές δουλεύουν συνεχώς και αντλούν το νερό από είκοσι μέτρα βάθος στην επιφάνεια, απ' όπου μέσα από μικρά κανάλια διοχετεύεται στα χωράφια. Για τις οικογένειες των Τουαρέγκ που εγκαταστάθηκαν η κυβέρνηση έχτισε πλίθινα σπίτια, σε αντικατάσταση των παραδοσιακών δερμάτινων σκηνών. Από την πρώτη ματιά φαίνεται σαν να έκλεψε κάποιος από την έρημο ένα κομμάτι παραδείσου... Οι άνθρωποι έχουν μεν τροφή,έχασαν όμως τον δισχιλιετή παραδοσιακό τρόπο ζωής τους.

The Tuareg inhabit the Saharan regions of North Africa - Niger, Mali, Libya, Algeria and Burkina Faso. ‘Tuareg’ is an Arabic term meaning ‘abandoned by God’. They call themselves ‘Imohag’, translated as ‘free men’. No one knows the true origin of the Tuareg, where they came from or when they arrived in the Sahara. Reputedly of Berber descent, the language of the Tuareg is Tamachek, with their own script known as Tifinagh, thought to have ancient Libyan roots. Their numbers are unclear, but estimates run between 300,000 and 1 million. The Tuareg were recorded by the Greek historian Herodotus in the 5th Century BC.

The most striking attribute of the Tuareg is the indigo veil, worn by the men but not the women, giving rise to the popular name ‘the Blue Men of the Sahara’, or ‘Men of the Veil’. Men begin wearing a veil at the age 25.



http://www.bradshawfoundation.com/giraffe/tuareg.php

Space -Magic Fly !

Shambhala.

For thousands of years rumors and reports have circulated that somewhere beyond Tibet, among the icy peaks and secluded valleys of Central Asia, there lies an inaccessible paradise, a place of universal wisdom and ineffable peace called Shambhala. Legends say that only the pure of heart can live in Shambhala, enjoying perfect ease and happiness and never knowing suffering, want or old age. Love and wisdom reign and injustice is unknown. The inhabitants are long-lived, wear beautiful and perfect bodies and possess supernatural powers; their spiritual knowledge is deep, their technological level highly advanced, their laws mild and their study of the arts and sciences covers the full spectrum of cultural achievement, but on a far higher level than anything the outside world has attained. By definition Shambhala is hidden. Of the numerous explorers and seekers of spiritual wisdom who attempt to locate Shambhala, none can pinpoint its physical location on a map, although all say it exists in the mountainous regions of Eurasia. Many have also returned believing that Shambhala lies on the very edge of physical reality, as a bridge connecting this world to one beyond it.

In Tibetan Buddhist tradition, Shambhala (also spelled Shambala or Shamballa; Tibetan: bde 'byung, pron. De-jung) is a mythical kingdom hidden somewhere in Inner Asia. It is mentioned in various ancient texts, including the Kalachakra Tantra and the ancient texts of the Zhang Zhung culture which predated Tibetan Buddhism in western Tibet. The Bön scriptures speak of a closely related land called Olmolungring. Whatever its historical basis, Shambhala gradually came to be seen as a Buddhist Pure Land, a fabulous kingdom whose reality is visionary or spiritual as much as physical or geographic. It was in this form that the Shambhala myth reached the West, where it influenced non-Buddhist as well as Buddhist spiritual seekers--and to some extent, popular culture in general. The Sanskrit name means “place of peace, of tranquility.” Though it’s true location has never been found, its beginnings are unknown and its existence is unproven, Shambhala is recognized and honored by at least eight major religions, and is regarded by most esoteric traditions as the true center of the planet and the world’s spiritual powerhouse.

It is said to be inhabited by adepts from every race and culture who form an inner circle that secretly guides human evolution. This remarkable kingdom reputedly exists both above and below ground, with a network of tunnels hundreds of miles long. “Cars of strange design flash along their length,” writes Andrew Tomas, author of Shambhala, Oasis of Light, “and they are illumined by a brilliant, artificial light which affords growth to the grains and vegetables and long life without disease to the people.”

Victoria LePage writes in her superbly researched book, Shambhala: “Modern society is in desperate need of a zone of order, a mandalic center within spiraling chaos.” And she maintains, the quest for this center leads us directly to Shambhala, which she calls “The World Axis.” LePage, who has been studying Shambhala for nearly fifty years, says that many marvels are supposed to have been seen in this underground world: museums, libraries, stores of jewels, and technological inventions thousands of years before their time. And, according to Chinese lore, the aircraft and space vehicles of the Immortals of Shambhala journey among the stars, observing the habitats of other races and kingdoms. It would be easy to dismiss Shambhala as pure mythical fantasy, were it not for a very credible explorer who searched for, found and returned to tell us something about his experiences in Shambhala.

http://en.wikipedia.org/wiki/Shambhala

Strange 135

                                               

Underground

Μαγικοί προορισμοί...

Θυμίζουν άλλες εποχές. Λες και η εξέλιξη δεν άγγιξε αυτά τα μέρη εδώ και αιώνες. Φέρνουν στο μυαλό μέρη που έχεις ακούσει σε παραμύθια όταν ήσουν μικρό παιδί. Αλλά δεν είναι. Είναι πραγματικότητα!


Κατά πολλούς η Κολμάρ είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη. Σαν να είναι βγαλμένη από κάποιο παιδικό παραμύθι. Βρίσκεται στην Αλσατία δεν είναι γνωστή μόνο για την πολύχρωμη παλιά πόλη της αλλά και για το κρασί της. Η πολεοδομία της σε συνδυασμό με τα κανάλια και τις πηγές έγιναν αιτία για να την αποκαλούν «Μικρή Βενετία». Είναι επίσης η γενέτειρα του Φρεντερίκ Μπαρθλντί, του ανθρώπου που σχεδίασε το Άγαλμα της Ελευθερίας!


Νήσοι Φερόε
To τοπίο σε κάνει να νομίζεις ότι η περιοχή κατοικείται από χόμπιτ και ξωτικά. Άλλωστε εκεί γυρίστηκαν τα σχετικά πλάνα του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Οι νήσοι Φερόε αποτελούνται από 18 νησιά και βρίσκονται ανάμεσα στην Ισλανδία και την Νορβηγία.


Κάστρο Νόισβανστάιν, Γερμανία.
Θυμίζει παλάτι παραμυθιού, φέρνει στο μυαλό την Ντίσνεϊλαντ. Κι όμως δεσπόζει πάνω στον λόφο από το 19ο αιώνα. Το οικοδόμημα αυτό είχε τρεχούμενο νερό, τουαλέτες με αυτόματο καζανάκι (!) σε κάθε όροφο και σύστημα θέρμανσης.Σήμερα αποτελεί αγαπημένο τουριστικό προορισμό για ζευγάρια στην Βαυαρία!


Καππαδοκία, Τουρκία
Αν υπήρχε κάποιο παραμύθι που να διαδραματιζόταν σε πόλη από πυλό τότε η Καππαδοκία θα ήταν η ιδανική! Βρίσκεται στο κέντρο της Τουρκίας και είναι γνωστή για την αγγειοπλαστική της και τον μοναδικό σχηματισμό από βράχια που οδήγησε στους αρχαίους κατοίκους να δημιουργήσουν εκεί τα σπίτια και τις εκκλησίες τους.. Εκεί βρίσκονται και οι παράξενοι σχηματισμοί που ονομάζονται «παραμυθένιες καμινάδες» κι έχουν διάφορες μορφές, όπως κώνου ή μανιταριού!


Χόι Αν, Βιετνάμ
Η πολύχρωμη μικρή πόλη είναι πατρίδα περισσότερων μεταξωτών λαμπών παρά ανθρώπων! Στο παρελθόν υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο όντας στα παράλια της Νότιας Κίτρινης Θάλασσας. Σήμερα είναι τουριστικός προορισμός.


Γροιλανδία
Απόμακρη, αναλοίωτη, αταξίδευτη. Η Γροιλανδία εξακολουθεί να έχει παρθένα εδάφη. Σχεδόν ακατοίκητη, χωρίς δρόμους, με ελάχιστα δέντρα δίνει την εντύπωση ότι ζουν εκεί μόνο μυθικοί νάνοι!


Βενετία, Ιταλία
Η αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική της, τα μοναδικά κανάλια και η αίσθηση ότι αυτή η πόλη δεν επηρεάστηκε ποτέ από την εξέλιξη την κάνουν μοναδική! Εκτείνεται πάνω σε 117 μικρά νησιά που συνδέονται με 455 γέφυρες και χωρίζονται από εκατοντάδες κανάλια!


Κατμαντού, Νεπάλ
Περικυκλωμένη από ψηλά βουνά η πρωτεύουσα του Νεπάλ αν και είναι μεγαλύτερη πόλη της χώρας δεν έχει χάσει καθόλου από την γοητεία που είχε τα αρχαία χρόνια!

VITAS !

To ξέρει και ο σκλάβος σας ο Σαράπιος, που είναι γνωστός και ως Γαϊων...



 

ΘΥΜΟΣ

Κάποτε ο Βούδας μιλούσε στην πλατεία ενός χωριού, όταν ξαφνικά, ένας από τους κατοίκους άρχισε να τον βρίζει. Ο Βούδας έκανε μια παύση και είπε στον άνδρα: << Αν μου προσφέρεις ένα κομμάτι χαρτί κι εγώ αρνηθώ να το δεχτώ, τι θα συμβεί στο χαρτί; >>. << Θα το πάρω πίσω, βέβαια >> απάντησε ο χωρικός. Ο Βούδας χαμογέλασε γλυκά. << Αυτό ακριβώς θα κάνω κι εγώ με τις βρισιές σου >> είπε. << Δεν τις δέχομαι. Επομένως, θα τις πάρεις πίσω >>

Ο θυμός είναι το πιο αρνητικό συναίσθημα και το έχουμε νιώσει όλοι μας σε διαφορετικό βαθμό. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ορισμένοι γιατροί πιστεύουν πως η οργή και ο θυμός μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και καρκίνο. Αυτοί που θυμώνουν λοιπόν κάνουν κακό όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό...

Την επόμενη φορά που θα θυμώσεις, κάνε μια παύση και πάρε τρεις βαθιές εισπνοές. Αν είναι δυνατόν, πιες ένα μεγάλο ποτήρι κρύο νερό. Αυτή η παύση γίνεται για δύο λόγους. Όταν σταματήσεις για να πάρεις τις εισπνοές, οι πνεύμονες και ο εγκέφαλός σου θα γεμίσουν οξυγόνο. Η εισροή οξυγόνου στον εγκέφαλο είναι πολύ σημαντική, γιατί όταν θυμώνεις μιλάς συχνά χωρίς να σκεφτείς. Το επιπλέον οξυγόνο θα σε βοηθήσει να σκέφτεσαι πιο λογικά.

Δεύτερον, η σύντομη παύση θα δώσει την ευκαιρία να παρέμβουν οι άγγελοι καθοδηγητές μας. Ακούστε τη μικρή φωνούλα μέσα σας, μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Δώστε την ευκαιρία να σας μιλήσει και θα δείτε ότι θα σας συμβουλέψει να ηρεμήσετε και να λογικευτείτε.

ΝAMASTE...

Κάποιοι είναι πολύ αρχαίοι σε αυτό το σύμπαν και εργάζονται άπειρους αιώνες...


Είναι αρχαίοι γέροντες ακόμη και ως προς το δικό μας σύστημα, και τους τιμάμε ως μεγάλους σοφούς με τους δικούς μας ορισμούς, παρ' όλο που δεν είναι καθόλου άντρες ή γυναίκες...

Είναι οι φύλακες της ύπαρξης σε αυτό το σύστημα, που μας συνδέουν με άλλα σύμπαντα...

Thank you for the contact!...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Οι άγγελοι προηγούνται των ανθρώπων κατά δύο μέρες και δύο νύχτες, ο Κύριος τους δημιούργησε την τέταρτη μέρα, κι εκείνοι, ανάμεσα στον νεοπαγή
Ήλιο και την Σελήνη, κάθισαν στην πρώτη σειρά για να ατενίσουν τη Γη-βρέφος που το πολύ πολύ να είχε λίγα σιταροχώραφα και κάτι περιβόλια σε ακροποταμιές. Αυτοί οι πρώτοι άγγελοι ήταν άστρα. Οι εβραίοι συνήθιζαν να παντρεύουν τις έννοιες του αγγέλου και του άστρου.
Μεταξύ xιλίων παραδειγμάτων, θα επιλέξω αυτό το εδάφιο από το Βιβλίο του Ιώβ(λη' 7) όπου ο Κύριος μιλά μέσα από ένα στρόβιλο και θυμίζει την απαρχή του κόσμου: ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου.
Και ο Ησαϊας (ιδ'12) ονομάζει εωσφόρο, πρωί ανατέλλοντα τον πεπτωκότα άγγελο - μια έκφραση, που ο Κεβέδο θα τη θυμηθεί όταν θα χαρακτηρίσει τον αντάρτη άγγελο ανυπάκουο άστρο. Αυτή η αντιστοιχία &lt;&lt; άστρα-άγγελοι &gt;&gt; (που γεμίζει τις μοναχικές μας νύχτες) μου φαίνεται πολύ ευχάριστη, και οφείλουμε χάριτες στους εβραίους που προσέδωσαν ζωντανή ψυχή στα άστρα, υμνώντας τη λάμψη τους.
Σε όλη την Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν άγγελοι. Υπάρχουν άγγελοι τρομεροί που έρχονται μέσα από τους κάμπους και που δεν μπορούμε να διακρίνουμε αμέσως τον υπεράνθρωπο χαρακτήρα τους, υπάρχουν άγγελοι γεροδεμένοι σαν καματάρηδες, σαν αυτόν με τον οποίον πάλεψε ο Ιακώβ μια ολόκληρη άγια νύχτα ως τα ξημερώματα, υπάρχουν άγγελοι-φρουροί, όπως εκείνος ο λοχαγός της πολιτοφυλακής του Θεού που συνάντησε στο δρόμο του ο Ιησούς του Ναυή, υπάρχουν άγγελοι που απειλούν τις πολιτείες, και άλλοι που προτιμούν τη μοναξιά.
Υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια άγγελοι στα αρειμάνια άρματα του Θεού.
Όμως το πιο αρματωμένο οπλοστάσιο αγγέλων είναι αυτό της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Εκεί βρίσκουμε τους κραταιούς αγγέλους που συντρίβουν τον δράκοντα, αυτούς που πατάνε στις τέσσερις γωνίες της Γης για να μην την πάρουν οι άνεμοι, τους αγγέλους που τρυγάνε τ' αμπέλια και πετούν τον τρύγο στο πατητήρι της οργής του Θεού, τους αγγέλους που είναι τα όργανα αυτής της οργής, τους αγγέλους που είναι δεμένοι στον Ευφράτη και αποχαλινώνονται σαν τυφώνες, τους αγγέλους είναι κράμα ανθρώπου και αετού.
Μα και το ισλάμ έχει πάθος με τους αγγέλους. Οι μουσουλμάνοι του Καϊρου ζουν επισκιασμένοι απ' τους αγγέλους, σ' έναν πραγματικό κόσμο σχεδόν κατακλυσμένο απ' τον αγγελικό, αφού, κατά τον Έντουαρντ Ουίλιαμ Λέιν, σε κάθε οπαδό του Προφήτη αντιστοιχούν δύο φύλακες άγγελοι ή πέντε ή εξήντα, ή εκατόν εξήντα. Το ''Περί της Ουρανίου Ιεραρχίας'' που εκ παραδρομής αποδίδεται στον έλληνα προσήλυτο Διονύσιο, και γράφτηκε γύρω στον 5ο αιώνα μ.χ., συνιστά έναν πλήρως τεκμηριωμένο πίνακα της τάξεως των αγγέλων και διακρίνει, λ.χ., τα Χερουβείμ από τα Σεραφείμ, αποδίδοντας στα μεν πρώτα την τέλεια, πλήρη και πλουσιοπάροχη θέαση του Θεού, στα δε δεύτερα, την αέναη ύψωση τους προς Εκείνον, τρεμάμενα και εκστατικά, σαν φλόγες που ανεβαίνουν. Χίλια διακόσια χρόνια αργότερα, ο Αλεξάντερ Πόουπ, αρχέτυπο του λόγιου ποιητή, αυτή τη διάκριση πρέπει να είχε στο νου του όταν έγραφε τον περίφημο στίχο του: As the rapt seraph, that adores and burns...

Οι θεολόγοι, προικισμένοι με θαυμαστή πνευματικότητα, δεν θα ορρωδήσουν προ των αγγέλων και θα προσπαθήσουν ορθολογικά να διεισδύσουν σ' αυτόν τον κόσμο των οπτασιών και των φτερών. Το εγχείρημά τους δεν ήταν μικρό, δεδομένου ότι σκοπός τους ήταν να τα ορίσουν ως όντα ανώτερα του ανθρώπου, αλλά οπωσδήποτε κατώτερα της θεότητας. Ο γερμανός θεολόγος Ρότε καταγράφει πάμπολλα παραδείγματα αυτής της ομοταξίας και εξαπολύει την διαλεκτική του. Ο κατάλογος του των αγγελικών ιδιοτήτων αξίζει μελέτης.
Οι ιδιότητες αυτές περιλαμβάνουν την πνευματική αλκή, την ελεύθερη βούληση, τη μη υλικότητα (σε συνδυασμό πάντως, με την ικανότητα να ενώνεται τυχαία με την ύλη), τη μη χωρικότητα (το ότι δηλαδή δεν καλύπτουν κανένα χώρο, αλλά και δεν μπορούν να εγκλειστούν σε κανέναν), την αέναη διάρκεια, με αρχή αλλά χωρίς τέλος, τη μη θεατότητα και την αμεταβλησία, ιδιότητα που τους τοποθετεί στην αιωνιότητα.
Όσο για τα λειτουργήματα που ασκούν, τους παραχωρεί την υπέρτατη δεξιότητα, την ικανότητα να συνδιαλέγονται μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται να προστρέχουν σε λέξεις ή σε νεύματα, καθώς και την ικανότητα να κάνουν πράγματα θαυμαστά, αλλά όχι θαύματα.
Για παράδειγμα, δεν μπορούν ούτε να δημιουργήσουν εκ του μηδενός, ούτε να αναστήσουν νεκρούς. Όπως βλέπουμε, η επικράτεια των αγγέλων που εκτείνεται μεταξύ Θεού και ανθρώπων, είναι απολύτως εύτακτη.
Και οι καββαλιστές χρησιμοποίησαν τους αγγέλους. Στο βιβλίο του με τίτλο '' Τα στοιχεία της Καββαλας'' που εκδόθηκε το Βερολίνο το 1920, ο δόκτωρ Έριχ Μπίσχοφ απαριθμεί τα δέκα Σεφιρώθ ή αιώνιες εκπορεύσεις της θεότητας, και βάζει να αντιστοιχούν σε καθένα απ' αυτά από μια περιοχή του ουρανού, ένα από τα ονόματα του Θεού, μία από τις Δέκα Εντολές, ένα μέρος του ανθρώπινου σώματος και μια κατηγορία αγγέλων.
Ο Στέχελιν, στη ''Ραβινική Λογοτεχνία'' του, συνδέει τα δέκα πρώτα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου με αυτούς τους υψηλόφρονες κόσμους. Έτσι, το γράμμα ''άλεφ'' αντιστοιχεί στον εγκέφαλο, στην Πρώτη Εντολή, στο πυρ εξ ουρανού, στο όνομα του Θεού '' Εγώ ειμί ο Ων'' και στα Σεραφείμ, που επονομάζονται Ιερά Ζώα. Εξ αυτού προκύπτει ότι όποιος κατηγορεί τους καββαλιστές για ασάφεια, κάνει τεράστιο λάθος.
Υπήρξαν μάλλον φανατικοί του ορθού λόγου και σκιαγράφησαν έναν κόσμο που θεοποιείται σταδιακά, αλλά εξίσου λογικό, εξίσου σφριγηλό και εξίσου αιτιώδη με αυτόν στον οποίο ζούμε σήμερα.
Μια τέτοια στρατιά αγγέλων δε θα μπορούσε ν' απουσιάζει απ' τη λογοτεχνία. Εδώ, τα παραδείγματα είναι άπειρα. Στο σονέτο που αφιέρωσε ο Χουάν ντε Χάουρεγκι στον άγιο Ιγνάτιο, ο άγγελος διατηρεί τη βιβλική του ισχύ την αρειμάνια σοβαρότητά του:
'' Κοίτα τη θάλασσα: ο μυχός της φλέγεται
απ' τον άγγελο τον κραταιό, με αγνότητα οπλισμένο.''
Για τον δον Λουίς ντε Γκόγκορα, ο άγγελος είναι ένα μπιχλιμπίδι αξίας, προορισμένο να γοητεύει γυναίκες και κορίτσια:
'' Μα πότε θα 'ρθει η μέρα αυτή που από λάθος θα λύσεις,
Σεραφείμ μου καλογέννητο,
με τα κρυστάλλινα τα χέρια σου τους σιδερένιους κόμπους;''
Σ' ένα σονέτο του Λόπε, έπεσα πάνω σε μια ευτυχή μεταφορά, εντελώς μέσα στα πλαίσια της αισθητικής του 20ου αιώνα:
'' Tσαμπιά αγέλλων κρέμονται ''
Κι αυτοί οι άγγελοι που μυρίζουν εξοχή, είναι του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ:
'' Θολοί, μαβιοί άγγελοι
έβαψαν τα πράσινα άστρα ''
Στο σημείο αυτό, προσεγγίζουμε το οιονεί θαύμα που συνιστά το πραγματικό κίνητρο αυτών των σελίδων: αυτό που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε επιβίωση αγγέλου. Η ανθρώπινη φαντασία έχει συλλάβει ένα σωρό τέρατα ( τρίτωνες, ιππόγρυπες, χίμαιρες, φίδια της θάλασσας, μονόκεροι, διάβολοι, δράκοντες, λυκάνθρωποι, κύκλωπες, φαύνοι, βασιλίσκοι, ημίθεοι, λεβιάθαν, και λεγεώνες άλλα...), που όλα τους έχουν εξαφανιστεί - όλα εκτός από τους αγγέλους. Σε ποιόν σημερινό στίχο θα μπορούσε κανείς ν' αναφέρει τον φοίνικα ή να βγαίνει βόλτα με έναν κένταυρο; Σε κανένα.
Όμως κανένα ποίημα, όσο μοντέρνο κι αν είναι, δε θα δίσταζε να στεγάσει μια φωλιά αγγέλων και να δανειστεί τη λάμψη τους.
Τους φαντάζομαι πάντα το δειλινό, στα προάστια ή στην εξοχή, εκείνη τη ράθυμη και ήρεμη στιγμή όπου τα πράγματα μένουν μόνα και γυρίζουν την πλάτη τους στο ηλιοβασίλεμα, όταν τα χρώματα μοιάζουν με αναμνήσεις ή προαισθήματα άλλων χρωμάτων. Δεν πρέπει να σπαταλάμε τους αγγέλους, γιατί είναι οι τελευταίες θεότητες που φιλοξενούμε, και μπορεί να μας φύγουν.

Jorge Luis Borges.
(Δοκίμια)

EGO !!!

Έχεις μόνο ένα κεφάλι, γι' αυτό να το προσέχεις, γιατί είναι ένα πράγμα θαυμάσιο. Καμιά μηχανή , κανένας ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Είναι τόσο απέραντο, τόσο πολύπλοκο, τόσο τέλεια ικανό, λεπτό και αποδοτικό. Είναι η αποθήκη της εμπειρίας, της γνώσης, της μνήμης. Όλη η σκέψη ξεπηδά μέσα από το κεφάλι σου. Τα πράγματα που έχει φτιάξει είναι απίστευτα: Βιβλία, θρησκείες, πολέμους, παιχνίδια, διαφθορά, ψευδαισθήσεις, πόνο, κτίρια, ότι βλέπεις γύρω σου είναι μέσα από το κεφάλι σου... Είναι καταπληκτικό το τι έχει φτιάξει και τι μπορεί να φτιάξει... Αλλά, φαίνεται ότι ένα πράγμα δεν μπορεί να κάνει: να αλλάξει ριζικά τη συμπεριφορά του στις σχέσεις του με ένα άλλο κεφάλι, με έναν άλλο άνθρωπο. Ούτε τιμωρία ούτε ανταμοιβή μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά του, η γνώση δεν αλλάζει την διαγωγή, έτσι φαίνεται. Το εγώ και το εσύ παραμένουν. Ποτέ δεν κατανοεί ότι το εγώ είναι το εσύ, ότι ο παρατηρητής είναι το παρατηρούμενο.
Η αγάπη του είναι ο εκφυλισμός του, η ευχαρίστηση του είναι η αγωνία του, οι θεοί των ιδανικών του είναι οι καταστροφείς του. Η ελευθερία του είναι η ή ίδια η φυλακή του,... εκπαιδεύεται να ζει σε αυτή τη φυλακή και απλώς την κάνει πιο άνετη και πιο ευχάριστη...
Έχεις μόνο ένα κεφάλι, φρόντιζέ το, μην το καταστρέφεις με άσχημες σκέψεις και ουσίες, με δόγματα και προκαταλήψεις... Είναι τόσο εύκολο να το δηλητηριάσεις...

Children of the Sun...

A, πώς μύρισε το αγιόκλημα και το γιασεμί, στον κρεμαστό μου κήπο!


Όλο το δωμάτιό μου πλημμύρισε από τη μυρωδιά καθώς έχω αφήσει τα παράθυρά μου ολάνοιχτα.

Πόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος, σκέφτηκα, να 'χει κάπου στον κόσμο μια γωνιά δικιά του που να μπορεί άνετα να ζει όπως του αρέσει δημιουργώντας κι άλλους κόσμους, δικούς του...

Ν' ακούει τις ώρες να χτυπάνε στο μεγάλο ρολόι της ζωής, και η καρδιά του να γεμίζει μια παράξενη συγκίνηση όταν ακούει τραγούδια σαν κι αυτό !!!

White Rabbit...

Στην προσπάθεια να γίνεις κάτι υπάρχει αβεβαιότητα και αστάθεια.
Στο τίποτα υπάρχει απόλυτη σταθερότητα, άρα, και διαύγεια. Εκείνο που είναι τελείως σταθερό δεν πεθαίνει ποτέ, η φθορά είναι στη γέννηση. Ο κόσμος επιδιώκει μανιωδώς τη γέννηση, να γίνει κάτι, να επιτύχει, να κερδίσει, κι έτσι υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσει αυτά που κέρδισε και ο φόβος του θανάτου.
Ο νους πρέπει να περάσει μέσα από αυτή τη μικρή τρύπα, (white rabbit), Που έχει φτιάξει για τον εαυτό του για να βγει σ' αυτό το απέραντο τίποτα, τη σταθερότητα του οποίου η σκέψη δεν μπορεί να μετρήσει.
Η σκέψη θέλει να το κάνει δικό της αυτό το τίποτα, να το χρησιμοποιήσει, να το καλλιεργήσει και να το βγάλει στον ορατό κόσμο.
Το τίποτα πρέπει να πάρει αποδεκτή μορφή, να γίνει ''καθώς πρέπει'', για να γίνει πιστευτό και κατανοητό. Η σκέψη δεν μπορεί να το κατατάξει σε καμιά κατηγορία, άρα πρέπει να είναι ψευδαίσθηση ή παγίδα, ή πρέπει να είναι μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς.
Και έτσι η σκέψη συνεχίζει τους παράξενους συνειρμούς, με φόβο, σκληρότητα και ματαιοδοξία. Πάντα ασταθής, αν και η έπαρσή της ισχυρίζεται ότι υπάρχει σταθερότητα στη δράση στην εξερεύνηση και γενικά στις γνώσεις που έχει συσσωρεύσει.
Το όνειρο γίνεται μια πραγματικότητα που η σκέψη έχει εκθρέψει.
Ό,τι η σκέψη έχε κάνει πραγματικότητα, δεν είναι αλήθεια.

Η μικρή τρύπα, (white rabbit), o εαυτός, είναι η πραγματικότητα της σκέψης, εκείνος ο σκελετός που πάνω του έχει χτίσει όλη της την ύπαρξη, την πραγματικότητα του κατακερματισμού της, του πόνου, της θλίψης, της αγάπης κλπ... Η πραγματικότητα δεν έχει καμία σταθερότητα ή αγνή διαύγεια. Η γνώση του εαυτού είναι χρόνος, μήκος, πλάτος και όγκος. Μπορεί να συσσωρευτεί σιγά σιγά, να χρησιμοποιηθεί σαν σκάλα για να γίνεις, να βελτιώσεις, να επιτύχεις.

Αυτή η γνώση βέβαια με κανένα τρόπο δεν θα ελευθερώσει το νου σου από το φορτίο της πραγματικότητάς του. Εσύ είσαι το φορτίο, η αλήθεια του πράγματος βρίσκεται στο να δεις αυτό και εκείνη η ελευθερία δεν είναι η πραγματικότητα της σκέψης. Το να δεις είναι να δράσεις. Η πράξη βγαίνει από τη σταθερότητα, από τη διαύγεια του τίποτα...

Θάνατος...

Θάνατος ουδείς ουδενός ή μόνον εμφάσει, καθάπερ ουδέ γένεσις ουδενός ή μόνον εμφάσει ου πενθητέον σοι θάνατον, αλλά τιμητέον και σεβαστόν.


Τον ου ουκ απόλλυται, δια τούτο ον, ότι έσται δια παντός...

Απολλώνιος Τυανέας.

Ο Χώρος...

Απέραντος ο χώρος,...αλλά στενεύει πάντα σ' ένα μικρό σπίτι με πολλούς τοίχους...


Ακόμα και τα μεγάλα σπίτια έχουν τοίχους που κλείνουν απ' έξω τον απεριόριστο χώρο, φτιάχνοντας τον δικό τους. Μια ζωγραφική σύνθεση πρέπει να έχει χώρο μέσα της, αν και τοποθετείται σε κορνίζα, ένα άγαλμα υπάρχει μόνο στο χώρο...που έχει ανάγκη, ο ήχος μιας λέξης όχι μόνο φτιάχνει χώρο, αλλά τον χρειάζεται για να ακουστεί...

Η σκέψη μπορεί να φανταστεί την έκταση μεταξύ δύο σημείων...την απόσταση και το μέτρο, το διάστημα μεταξύ δύο σκέψεων είναι ο χώρος που φτιάχνει η σκέψη.

Η συνεχής έκταση του χρόνου, η κίνηση και το διάλειμμα μεταξύ δύο κινήσεων της σκέψης χρειάζονται χώρο. Η συνείδηση βρίσκεται μέσα στα όρια της κίνησης του χρόνου και της σκέψης.

Η σκέψη και ο χρόνος μπορούν να μετρηθούν ανάμεσα σε δύο σημεία, ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια. Η συνείδηση, στενή ή διευρυμένη, υπάρχει <<εκεί>>, όπου υπάρχει ένα κέντρο, ένα <<σημείο>>... Όλα τα πράγματα χρειάζονται χώρο. Εάν περικλείσεις οτιδήποτε ζωντανό σε περιορισμένο χώρο θα αλληλοεξωντωθεί από τα άλλα που βρίσκονται μαζί του.

Ακόμα και τα πουλάκια που κάθονται στα σύρματα του ηλεκτρικού τα δειλινά, έχουν ανάμεσά τους το χώρο που χρειάζονται. Ο κόσμος που μένει στις πολυάνθρωπες πόλεις γίνεται βίαιος.

Όπου δεν υπάρχει χώρος, εσωτερικά και εξωτερικά, κάθε μορφή διαφθοράς είναι αναπόφευκτη, διότι δεν αφήνει χώρο για να ανθίσει ο νους και η καρδιά...

Όλα μας τα προβλήματα, οι στεναχώριες, οι ελπίδες και η απελπισία, βρίσκονται μέσα στα σύνορα, εκεί που δεν υπάρχει χώρος.

Μέσα σ' αυτά τα σύνορα δεν υπάρχει λύση για τα προβλήματα που οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει.

Και παρ' όλα αυτά δεν τα αφήνουν, γατζώνονται πάνω στο γνωστό ή εφευρίσκουν το άγνωστο, ελπίζοντας ότι εκείνο θα λύσει τα προβλήματα.

Ο απέραντος, απροσμέτρητος χώρος βρίσκεται έξω από το μέτρο της σκέψης, και η σκέψη είναι το γνωστό...

Απόψε, δίνω χώρο στη βροχή...

Νοημοσύνη...

Νοημοσύνη


Μπορεί να έχεις πάρα πολύ γνώση και να είσαι απέραντα φτωχός...

Όσο φτωχότερος είσαι, τόσο μεγαλύτερο το αίτημα για γνώση.

Διευρύνεις τη συνείδησή σου με μεγάλη ποικιλία γνώσεων, συσσωρεύοντας εμπειρίες και αναμνήσεις,

κι όμως,... μπορεί να είσαι απέραντα φτωχός. Η επιδέξια χρήση της γνώσης μπορεί να σου αποφέρει πλούτη, δύναμη, υπεροχή, αλλά, ξέρεις, μπορεί να υπάρχει πάλι η φτώχια παρ' όλα αυτά...

Αυτή η φτώχια γεννά σκληρότητα, (εσύ παίζεις την ώρα που καίγεται ένα σπίτι).

Αυτή η φτώχια απλώς δυναμώνει τη διάνοια ή δίνει στις συγκινήσεις την αδυναμία της συναισθηματικότητας. Είναι αυτή η φτώχια που φέρνει την ανισορροπία, το μέσα και το έξω.

Δεν υπάρχει γνώση του μέσα, του εσώτερου, μόνο του έξω...

Η γνώση του εξώτερου μας πληροφορεί λανθασμένα, ότι πρέπει να υπάρχει γνώση του εσώτερου...

Η αυτογνωσία είναι σύντομη και ρηχή, ο νους γρήγορα την ξεπερνά, όπως όταν διασχίζουμε ένα ποτάμι.

Κάνεις πολύ θόρυβο καθώς διασχίζεις το ποτάμι, κι αν κάνεις το λάθος να θεωρήσεις το θόρυβο για γνώση του εαυτού, θα μεγαλώσεις τη φτώχια...

Αυτή η διεύρυνση της συνείδησης είναι δραστηριότητα της φτώχιας.

Οι θρησκείες, η πολιτιστική παράδοση, η γνώση, με κανένα τρόπο δεν μπορούν να εμπλουτίσουν αυτή τη φτώχια. Η επιδεξιότητα της νοημοσύνης είναι να τοποθετήσει τη γνώση στη σωστή της θέση.

Χωρίς γνώση δεν είναι δυνατό να ζήσει κανείς σ' αυτόν τον τεχνολογικό και σχεδόν μηχανικό πολιτισμό.

Η γνώση δε θα μεταμορφώσει τον άνθρωπο και την κοινωνία γενικά.

Η γνώση δεν είναι η αρετή της νοημοσύνης, η νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιεί τη γνώση, κι έτσι μεταμορφώνει τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Νοημοσύνη δεν είναι απλώς η καλλιέργεια της διάνοιας και της ακεραιότητάς της.

Βγαίνει μέσα από την κατανόηση της όλης συνείδησης του ανθρώπου, του εαυτού σου, και όχι ενός μέρους, ενός χωριστού κομματιού του εαυτού σου.

Η σπουδή και η κατανόηση της κίνησης του νου σου και της καρδιάς σου γεννούν αυτή τη νοημοσύνη.

Είσαι το περιεχόμενο της συνείδησής σου, και γνωρίζοντας τον εαυτό σου θα γνωρίσεις το σύμπαν.

Αυτή η γνώση είναι πέρα από λέξεις, διότι η λέξη δεν είναι το πράγμα.

Η ελευθερία από το γνωστό, το κάθε ένα λεπτό, είναι η ουσία της νοημοσύνης.

Είναι αυτή η ίδια νοημοσύνη που λειτουργεί στο σύμπαν, αν την αφήσεις να λειτουργήσει.

Καταστρέφεις την ιερότητα της τάξης με την άγνοια του εαυτού σου. Αυτή η άγνοια δεν καταργείται με τις μελέτες που οι άλλοι έχουν κάνει για σένα ή για τους δικούς τους εαυτούς.

Εσύ, ο ίδιος, πρέπει να σπουδάσεις το περιεχόμενο της δικής σου συνείδησης.

Οι μελέτες που οι άλλοι έχουν κάνει για τους δικούς τους εαυτούς, άρα και για τον εαυτό σου, είναι οι περιγραφές αλλά όχι το περιγραφόμενο. Η λέξη δεν είναι το πράγμα.

Μόνο μέσα στη σχέση μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όχι σε αφαίρεση, και, στα σίγουρα, όχι σε απομόνωση. Η κίνηση της συμπεριφοράς είναι ο σίγουρος οδηγός για τον εαυτό σου, είναι ο καθρέφτης της συνείδησής σου, αυτός ο καθρέφτης θα αποκαλύψει το περιεχόμενό της, τις εικόνες, τις προσκολλήσεις, τους φόβους, τη μοναξιά, τη χαρά και τη θλίψη.

Φτώχια είναι να τα αποφεύγει κανείς όλα αυτά, είτε εξιδανικεύοντάς τα, είτε ταυτιζόμενος μαζί τους...

Το να αναιρείς χωρίς αντίσταση αυτό το περιεχόμενο της συνείδησης είναι ο ομορφιά, η αγάπη και η νοημοσύνη...

Get Ι-Lithium Metal-io From an Energizer Battery !!!

A Brilliant Madness - John Nash

Ο John Nash υπήρξε μια ιδιοφυία στα μαθηματικά, αλλά ταυτόχρονα όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο, ένας άνθρωπος που έπασχε από σχιζοφρένεια. Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1928 στο σανατόριο της πόλης Bluefield , στη δυτική Βιρτζίνια. Ο πατέρας του ήταν πτυχιούχος στην εφαρμοσμένη ηλεκτρική μηχανική και παλιότερα είχε πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο σαν υπολοχαγός στις υπηρεσίες ανεφοδιασμού στο μέτωπο της Γαλλίας. Η μητέρα του Margaret Birginia Martin είχε γεννηθεί στο Bluefιeld, σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, και πριν από το γάμο της εργάστηκε σαν δασκάλα αγγλικής γλώσσας αλλά και της λατινικής. Κατά την διάρκεια της ζωής της υπέστη μερική απώλεια ακοής εξαιτίας μια παλιότερης αρρώστιας που της προκάλεσε ψηλό πυρετό. Και οι δυο γονείς του ήρθαν στο Bluefield από την Δυτική Βόρεια Καρολίνα. Επίσης είχε και μια αδερφή δυόμισι χρόνια μικρότερη την Martha.

Ο John Nash από μικρό παιδί είχε στη διάθεσή του έναν ατέλειωτο πλούτο γνώσεων που προερχόταν από τον μεγάλο όγκο από εγκυκλοπαίδειες και άλλα βιβλία που βρίσκονταν στα ράφια της μεγάλης βιβλιοθήκης του σπιτιού του. Όπως περιέγραφε αργότερα η δασκάλα του ο John Nash έδειχνε να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά του σχολείου του, χωρίς να είναι ένας άριστος μαθητής. Διάβαζε όμως χωρίς τελειωμό, περπατούσε και σφύριζε ολόκληρες συμφωνίες του Μπαχ, αλλά το πιο σημαντικό από όλα ήταν μια μοναδική ανεξήγητη ικανότητα που είχε, να αναζητά διαρκώς νέους τρόπους προσέγγισης των πραγμάτων. Όταν πια έφτασε στο πανεπιστήμιο άρχισε να γίνεται φανερή η ιδιοφυία του. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που έδωσε το πρώτο δείγμα της διάνοιάς του, όταν δεκαεννιάχρονος σπουδαστής ακόμα πλησίασε τον καθηγητή του R.J.Duffin και του έδειξε ένα πρόβλημα που εκτίμησε ότι είχε βρει την λύση του. Ο καθηγητής έμεινε άφωνος όταν διαπίστωσε ότι ο John Nash, είχε καταφέρει, χωρίς να το ξέρει, να λύσει το διάσημο θεώρημα του Brower. Ο καθηγητής R.J.Duffin σε συστατική επιστολή του προς το πανεπιστήμιο του Princeton περιέγραφε τα πάντα μέσα από μια μόνο φράση ¨" Αυτός ο άνθρωπος είναι μια ιδιοφυία ". Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι την περίοδο αυτή στο πανεπιστήμιο του Princeton βρίσκονταν ο Einstein και Ο Goder Wiener Neuman. Ο Νeuman θεωρείται ο εμπνευστής της " θεωρίας των παιγνίων ". Η θεωρία αυτή απέβλεπε στο να αποκομίσει μαθηματικούς κανόνες μέσα από παίγνια στρατηγικής. Ο Neuman όμως ανέπτυξε τους κανόνες αυτούς μέσα από την εξόντωση των αντιπάλων και όχι και μέσα από συνεργασίες περισσότερων παικτών.

Ο John Nash είχε αναπτύξει σπουδαία μαθηματική " δράση " από τις μικρές τάξεις του γυμνασίου και χαρακτηριστικές είναι οι αναλύσεις που έκανε πάνω στο θεώρημα Fermat. Ακόμα διακρίθηκε στα πειράματα της χημείας και του ηλεκτρισμού, όπως και τις τεχνολογικές του εφαρμογές στην χημική εφαρμοσμένη μηχανική την περίοδο που ήταν σπουδαστής στο Carnegie του Πιτσμπουργκ. Στο Carnegoie σπούδαζε με υποτροφία και όλο αυτό το διάστημα παρακολούθησε μαθήματα χημείας, φυσικής, μηχανολογίας πριν καταλάβει ότι αυτό που το άγγιζε πραγματικά ήταν η επιστήμη των μαθηματικών. Στο διάστημα των σπουδών στο Carnegie του ανατέθηκε να μελετήσει μια σειρά θεμάτων γύρω από τα ' διεθνή οικονομικά " και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα και προτάσεις. Αποτέλεσμα αυτών των μελετών ήταν η εκπληκτική έκθεση που συνέταξε γύρω από τα οικονομικά προβλήματα και τις ιδέες. Η έκθεση αυτή δημοσιεύτηκε αργότερα με τον τίτλο " το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης ", που της δόθηκε ο χαρακτήρας της οικονομετρικής. Η μελέτη αυτή ήταν το ξεκίνημα του ενδιαφέροντός του για την θεωρία των παιγνίων, από το σημείο εκείνο που την σταματούσε ο Neuman. Την επέκτεινε και την ανέλυσε μέσα από τις πολλαπλές και ποικίλες αλγεβρικές δυνατότητες. Ήξερε πολύ καλά ότι η διατριβή πάνω σε αυτή την θεωρία που πολλοί καθηγητές δεν τολμούσαν να αγγίξουν, θα τον έκανε να ξεχωρίσει μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Και πράγματι τιμήθηκε γι αυτή το 1994 με το βραβείο Nobel.

Σε ηλικία 22 ετών ο Nash είναι καθηγητής του Princeton ( το προτίμησε από το Χάρβαρντ, εξαιτίας την κοντινότερης απόστασης από το Bluefield, αλλά και γιατί εκτίμησε την προσπάθειά του καθηγητή A.W. Tucker να τον πάρει κοντά του). Σε ηλικία 23 ετών διδάσκει στο ΜΙΤ. Κάθε φορά που ανέλυε μια μαθηματική του μελέτη, το κοινό έμενε άφωνο και τα επιφωνήματα θαυμασμού ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

Δυστυχώς τους πρώτους μήνες του 1959 μια ψυχική εκτροπή, σχιζοφρένεια, χτυπά αυτή την ιδιοφυία.( Το διάστημα αυτό συνέπεσε με την εγκυμοσύνη της συζύγου του Alicia). Άρχισε να κυκλοφορεί στους διαδρόμους του πανεπιστημίου κρατώντας κάτω από την μασχάλη του την εφημερίδα New York Times και να ισχυρίζεται σε όποιους συναντούσε ότι μέσα στα κείμενα υπήρχαν κωδικοποιημένα μηνύματα εξωγήινων προς αυτόν. Έβλεπε παντού συνωμοσίες, ακόμα και από το προσωπικού του ΜΙΤ. Νόμιζε ότι παντού υπήρχαν κρυπτοκομμουνιστές, άκουγε φωνές και δεχόταν τηλεφωνήματα από άγνωστα άτομα, ενώ πίστευε ότι διαδραμάτιζε σπουδαίο θρησκευτικό ρόλο. Τελικά παραιτείται από το ΜΙΤ και αρχίζει να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικές κλινικές. Στα ενδιάμεσα διαστήματα επισκέπτεται τακτικά το Princeton, όπου φορώντας παράξενα ρούχα κινείται αμίλητος ανάμεσα στις βιβλιοθήκες και τα κτίρια,ενώ σταματούσε και μιλούσε μόνο αν ήθελε να ζητήσει κάποιο τσιγάρο ή μερικά σέντς. Αν και το Princeton του είχε παραχωρήσει τα πάντα ( βιβλιοθήκες, υπολογιστές, αίθουσες κλπ), αυτός φανερά στον δικό του κόσμο τα αρνιόταν. Όπως αρνιόταν και τις προσκλήσεις των συναδέλφων του να παραστεί στα σεμινάρια τους. Όλοι όσοι ήξεραν το πρόβλημα τον βοηθούσαν ( συμπεριλαμβανομένης και της πρώην συζύγου του Alicia με την οποία είχε χωρίσει ), αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Και όλα αυτά τη στιγμή που στους πανεπιστημιακούς κύκλους, στα σεμινάρια, και τις συνδιαλέξεις, όλοι αναφερόντουσαν στις θεωρίες του, τις απόψεις του, τις μελέτες του, τα συμπεράσματά του και τις εφαρμογές τους στην πολιτική, την οικονομία , την κοινωνία.

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι που το 1989 εντελώς απροσδόκητα, ο κορυφαίος της θεωρητικής φυσικής του 20 ου αιώνα Freema Dyson, πήρε επιτέλους απάντηση στην καλημέρα που απηύθυνε για πολλά χρόνια στον αμίλητο John Nash. Ο Nash μίλησε στον Dyson για την κόρη του, Ester Dyson, δείχνοντας τα πρώτα στοιχεία ότι το μυαλό αυτού του κορυφαίου μαθηματικού επανέρχεται στην ορθή λειτουργία του. O Dyson περιέγραψε την έκπληξή και την χαρά του κλείνοντας με μια φράση: το ξύπνημά του ήταν υπέροχο. !

Ένα χρόνο αργότερα ο Nash αρχίζει να ασχολείται πάλι με τα μαθηματικά. Στις επικοινωνίες του με τους άλλους μαθηματικούς, όπως τον Εnricο Bomb, κάνει ευρεία χρήση του διαδικτύου, και τον Οκτώβριο του 1994 παίρνει το βραβείο Nobel. Ο επί 50 χρόνια αχώριστος φίλος του, μαθηματικός Halold Kuhn είναι αυτός που του ανακοινώνει αυτή την μοναδική είδηση.

Ο John Nash υπήρξε κάτι το διαφορετικό και κατάφερε να δώσει διεξόδους εκεί που άλλοι δεν μπορούσαν να δουν. Οι θεωρίες του έχουν αποτελέσει βασικούς κανόνες πάνω στους οποίου κινείται η σημερινή πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή του πλανήτη. Ο άγνωστος κόσμος που βυθίστηκε τα τριάντα χρόνια της ζωής του, ίσως να μην ήταν μόνο ένας κόσμος σκεπασμένος από το πέπλο της ψυχικής ασθένειας αυτού του μεγάλου μαθηματικού, αλλά ίσως ο κόσμος της σημερινής πορείας και εξέλιξης , όπως τον αντιλήφθηκε και τον βίωσε στο ταραγμένο του ( ; ) μυαλό στα κρίσιμα αυτά χρόνια. Μήπως ο John Nash,, έστω και σε κάποιο βαθμό υπό το βάρος της ψυχικής του ταραχής είδε πράγματα που θα ζήσουμε στα επόμενα χρόνια ; Πράγματα που τον κράτησαν απομακρυσμένο και φοβισμένο από τον κόσμο μέχρι την στιγμή που ένιωσε την δύναμη ικανή ώστε να " γυρίσει " και να τα αντικρίσει ;

Το "Βιβλίο του Μαξιλαριού" & Το παιχνίδι με τους καταλόγους!

Το βιβλίο του μαξιλαριού
Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού της γιαπωνέζικης αυλής στο 10ο αιώνα, όπου καταγράφονται εντυπώσεις, περιστατικά, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας και συγκίνησης, όλα αυτά αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες, ως σήμερα, ένα από τα σπουδαιότερα πεζά κείμενα της γιαπωνέζικης πεζογραφίας. Το κύριο προσόν του είναι ίσως η φρεσκάδα της παρθενικής εντύπωσης, χαρακτηριστικό που μπορεί να το έχει καθεμιά και καθένας, αν θελήσει να γράψει απλά ό,τι ζει με ευαισθησία.

Συγγραφέας: Sei Shonagon

Μεταφραστής: Παπανικολάου Κατερίνα

Υπεύθυνος Σειράς: Σκαρτσής Σωκράτης Λ.

Εκδότης: Καστανιώτη

Σειρά: Τα Κείμενα των Λαών



Το παιχνίδι με τους καταλόγους:
Η βασική ιδέα προέρχεται από την Iαπωνίδα ποιήτρια Sei Shonagon (10ος αιώνας μ.Χ.), που στο ημερολόγιό της ("Το Βιβλίο του Μαξιλαριού") ομαδοποιούσε σε λίστες όσα πράγματα της άρεσαν ή την ενοχλούσαν.

Η Sei Shonagon έγραψε το "Βιβλίου του Μαξιλαριού" ανάμεσα στο 986 και το 1000 μ.Χ. 'Ηταν κυρία των τιμών στην αυτοκρατορική αυλή της Ιαπωνίας και, μαζί με την σχεδόν σύγχρονή της Murasaki Shikibu, η μεγαλύτερη ποιήτρια αυτής της χώρας. Ανακάλυψα το "Βιβλίου του Μαξιλαριού" στην μετάφραση του Arthur Waley, πριν τριάντα χρόνια. Το ξαναδιάβασα στα γερμανικά (απόδοση Helmut Bode) και τέλος πάλι στα Αγγλικά (Ivan Morris, 1979). Υπήρξε και για μένα ένα βιβλίο που ήταν συχνά δίπλα ή κάτω από το μαξιλάρι μου.


Στο ημερολόγιό της η Sei Shonagon, εκτός από τα ευαίσθητα, σοφά και διεισδυτικά της βιώματα (αλλού έγραψα πως μόνον ο Proust μπορεί να την ανταγωνιστεί σε οξυδέρκεια και ποιητική δύναμη) παραθέτει και πολλούς καταλόγους: "Σπάνια πράγματα". "Πράγματα που δεν αξίζει να τα κάνεις". "Πράγματα με τρομακτικά ονόματα". "Πράγματα που λέγονται δύσκολα". Στα τριακόσια είκοσι έξη σύντομα κεφάλαια του βιβλίου, περίπου το ένα τρίτο είναι κατάλογοι.

Μετά από χίλια χρόνια αποφάσισα να περπατήσω στα βήματά της. Όχι για να συνεχίσω ούτε (προς Θεού!) να συμπληρώσω. Άλλωστε, αυτές οι "λίστες" είναι εντελώς προσωπικές. Όπως γράφει κανείς το δικό του ημερολόγιο, έτσι μπορεί να καταστρώσει δικές του ομάδες πραγμάτων και αισθημάτων. (Είναι ωραίο το παιχνίδι με τους καταλόγους. Μαθαίνεις πολλά. Δοκιμάστε τώρα να το παίξετε κι εσείς).

Φυσικά η απόπειρα μου έμεινε ημιτελής. Δεν τελειώνουν οι καταγραφές - θεωρητικά θα μπορούσαν να περιλάβουν όλες τις στιγμές μιας ζωής.

Ξαναδιαβάζοντας μετά το πρωτότυπο (απέφευγα να ανοίξω το "Βιβλίο του Μαξιλαριού" όσο έγραφα τα δικά μου) βρίσκω πως πέρα από τη γενική ιδέα, οι κατάλογοί μου είναι (όπως φανταζόμουνα) τελείως διαφορετικοί. Και οι επικεφαλής αριθμοί είναι δική μου επινόηση. (Η Sei Shonagon δεν αριθμεί).

Ένα μέρος από τις "Λίστες" προδημοσιεύθηκαν σε ομώνυμη στήλη στο περιοδικό "Status" από τον Ιούνιο του 90 ως τον Μάιο του 91.
NIKOΣ ΔΗΜΟΥ

7 Πράγματα που δεν πρέπει να σκέπτεσαι πριν από τον ύπνο:

* Ότι θα πεθάνεις

* Την φορά που υπέβαλες παραίτηση και την πάτησες (νόμιζες πως θα σε παρακαλέσουν να μείνεις)

* Τον καθρέφτη - όταν ονειρεύεσαι μέλλον, σαν να ήσουν παιδί

* Στο δημοτικό που σε φώναξε ο δάσκαλος και εσύ, αφηρημένος, τον είπες "μαμά".

* Την πρώτη (και τελευταία) φορά με την Κ. όταν δεν σου σηκώθηκε καθόλου

* Την γαιώδη γεύση της πράσινης πατάτας (γεύση μεταθανάτου)

* Την εποχή που δεν κοιμόσουν επειδή φοβόσουν μήπως δεν κοιμηθείς

5 πράγματα που καθησυχάζουν

* ο διακόπτης που αυτόματα βρίσκεις τη νύχτα

* η συνέχεια της πραγματικότητας κάθε πρωί

* το άνοιγμα και το κλείσιμο των παραθυρόφυλλων πρωί-βράδυ

* η ίδια απάντηση στην ίδια ερώτηση

* το χλιαρό νερό πάνω στο δέρμα

4 συνηθισμένα όνειρα

* είμαι νεκρός αλλά παρακολουθώ τα πάντα

* κάνω έρωτα αλλά δεν ξέρω με τι

* στο σπίτι μου υπάρχουν μυστικές πόρτες και πίσω τους άγνωστα δωμάτια και άλλες πόρτες

* αιωρούμαι ξαπλωμένος ανάσκελα σε αόρατη θάλασσα

5 ευχάριστοι ήχοι:

* Αόρατη καμπάνα σε ομίχλη

* το χορτάτο διπλό κλακ πόρτας μεγάλου αυτοκινήτου (να είσαι μέσα: ασφάλεια)

* η τελευταία ρουφηχτή ανάσα πριν τον οργασμό

* το φλάουτο που ηρεμεί την ορχήστρα στην πρώτη του Μάλερ

* σκίσιμο χαρτιού από δώρο που ανοίγει

10 μικροπράγματα που απογοητεύουν:

* ένας πολιτικός από κοντά

* το δεύτερο βιβλίο πολλά υποσχόμενου συγγραφέα

* κωλικοί στο πρώτο ραντεβού

* χτυπάει το τηλέφωνο - κι αντί γι αυτό που περίμενες, φλύαρος φίλος

* ουρά στην τράπεζα - χαλάει το on line μόλις φτάσεις μπροστά

* γδύνεται και δεν έχει καθόλου στήθος

* το ρολόι, τόσο εντυπωσιακό στη διαφήμιση - μικρό κι ασήμαντο στο χέρι σου

* η ωραία γάτα πάει να χαϊδευτεί σε άλλον

* κοντράρεις ένα αυτοκίνητο που κάνει τα μισά λεφτά και σε παίρνει

* ένας ποιητής που μυρίζει το στόμα του

5 οδυνηρές εκπλήξεις

* ο νεαρός που θεώρησες ασήμαντο - και σου πήρε την γυναίκα

* το βιβλίο που είχες βρει ανιαρό, έγινε μπεστ-σέλλερ

* το γνωστό "βαποράκι" από τα Εξάρχεια να δίνει διάλεξη περί ηθικής

* ο εφοριακός που θέλησες να λαδώσεις ήταν τίμιος

* η σφιγμένη και αυστηρή κυρία που το δίνει σε όλους

6 μικροενοχλήσεις

* το σποράκι που σφηνώθηκε ανάμεσα στα δόντια

* να έχουν πρηστεί τα πόδια σου, και να μην μπορείς να βγάλεις παπούτσι

* το μαμούνι που καρφώνεται στο παρμπρίζ ανάμεσα στα μάτια

* η αγκίθα που μπαίνει στην παλάμη και δεν την βλέπεις

* να σου μπει βλεφαρίδα στο μάτι, ενώ μιλάς στο ραδιόφωνο

* να κατουριέσαι σε επίσημη τελετή

7 καταστάσεις που δεν αντέχω να θυμάμαι

* τους παιδικούς τρόμους της νύχτας

* το χωμάτινο πρόσωπο του πατέρα

* αφόρητο πόνο: κρεατάκια, σπασμένο χέρι

* την τελευταία κραυγή του Γατσί

* την κακία της γροθιάς που μου έσπασε τη μύτη

* τα ανοϊκά χαμόγελα της μητέρας

* το παιδικό τραγούδι που μουρμούριζε ο Νίκος στην προνάρκωση

5 φωνές από τα παιδικά χρόνια

* Κο-ο-ρμπα-α-νιά

* Με του βόηθού το χέρι, χά-ανει

* Ααμπεμπαμπλόμ (του κιθεμπλόμ)

* Φτου ξελευτερία!

* Θα μετρήσω ως το τρία / κι όποιος βγει θα τα φυλάει...

3 δυνατά χρώματα

* Το μπλε του Τισιανού

* Το κίτρινο του Βαν Γκόγκ

* Το απόλυτο μαύρο του Γιάννη Σπυρόπουλου

8 εκφράσεις που δεν αντέχω πια

* Το ήθος και το ύφος

* Εκσυγχρονισμός, ανασχηματισμός, μεταρρύθμιση, αναδόμηση, κλπ.

* Δομή, δομικό, νεοδομικό, αποδομικό (εκτός από: δομικά υλικά)

* Εν όψει του 1992 (ή του 2000)

* Η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων (Και: Ελληνοχριστιανικός, Ελληνορθόδοξος, Ελληνοκεντρικός)

* Κεκτημένα δικαιώματα

* Η μέριμνα της εκκλησίας (του δήμου, του κράτους)

* Η απάνθρωπη τεχνολογία (συν: αλλοτρίωση, τσιμεντούπολη, κά.)

11 τρόποι να είσαι πιο μόνος

* σε δωμάτιο ξενοδοχείου, ακούς δίπλα να κάνουν έρωτα

* κοινωνικές "υποχρεώσεις" (οικογενειακές, επιχειρηματικές κλπ.)

* σε κηδεία, όταν οι πλαϊνοί κουτσομπολεύουν

* αϋπνία, δίπλα σε κάποιον που κοιμάται βαθιά

* Κυριακή νωρίς το πρωί. Έρημη πόλη. Φιλιππινέζα σε στάση.

* με άσχετους, ενώ ακούγεται αγαπημένη μουσική

* άρρωστος στις διακοπές

* βρίσκεις ξεχασμένο γράμμα του νεκρού πατέρα

* άπιστος με πιστούς (στο γήπεδο, το ναό, την συγκέντρωση)

* βλέποντας στο αεροδρόμιο φευγαλέα γυναίκα ωραιότατη

* ακούγοντας Σαββόπουλο

5 απωθητικά πράγματα

* στη βεράντα με πυτζάμα, στο βολάν με φανελάκι

* παντελόνι κάτω από κρεμαστή κοιλιά

* μεγάλο νύχι στο μικρό δάχτυλο

* γυναίκα με βαρύ άρωμα, πρωί-πρωί

* ξεβαμμένο μακιγιάζ

3 μικρά πράγματα που δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση

* να ταΐσεις ένα αδέσποτο

* να τακτοποιήσεις το συρτάρι σου

* να ξαναβρείς βολικό ρούχο

8 κατηγορίες ανθρώπων που δεν χαίρομαι να γνωρίζω

* άνθρωποι που μιλούν φωναχτά

* αυτοί που σου σφίγγουν το μπράτσο για να τους ακούσεις

* όσοι έχουν υγρή και μαλακή χειραψία

* αυτοί που, αμέσως, σου μιλάνε στον ενικό

* οι υπερβολικά καλοντυμένοι και σιδερωμένοι

* μερικά επαγγέλματα που μου μυρίζουν περίεργα: αστρολόγοι πολιτικοί, θεολόγοι, συνδικαλιστές, σύμβουλοι (γενικώς)

* "θαυμαστές" (συνήθως δεν ξέρουν τι θαυμάζουν)

* οι τύποι του "ΕΓΩ να σου πω γι αυτό το θέμα!"

6 (ή και περισσότερα) πράγματα που συμβαίνουν αυτό το δευτερόλεπτο

* οδηγός φεύγει από το δρόμο σε στροφή

* κάποιος βαριέται

* ζευγάρι αγκαλιάζεται με πάθος

* έφηβος εκσπερματίζει μόνος

* κάποιος καγχάζει

* πολλοί ξεψυχούν, παιδιά γεννιούνται, κάπου βρέχει

1 σκέψη για παρηγοριά

* αν αυτή τη στιγμή δεν πονάς πουθενά - σκέψου πόσοι σε ζηλεύουν

7 ευχάριστα σωματικά συναισθήματα

* δροσιά μετά από χλιαρό μπάνιο, σε καύσωνα

* ανακούφιση από έντονη σωματική ανάγκη

* ξάπλωμα - ξεχείλωμα μετά από μυϊκή κούραση

* ηδονή: να βγάζεις στενά παπούτσια, σφιχτά εσώρουχα

* δροσερό νερό σε στεγνό στόμα

* ξύσιμο στη φαγούρα

* φαγητό σε πολύ άδειο στομάχι

6 καταστάσεις που προκαλούν ενοχές

* να διαβάζεις το Δελτίο της Διεθνούς Αμνηστίας (βασανιστήρια, δολοφονίες, διωγμοί) ξαπλωμένος στην πολυθρόνα σου

* το χτυπημένο γατί (σάλευε ακόμα) στη μέση του δρόμου - έκανες πως δεν το είδες

* την τρυφερότητα που δεν έδειξες σε κάποιον που έφυγε

* το γυφτάκι που διώχνεις (και μετά σκέπτεσαι, κι αν...)

* τις "εκκλήσεις βοηθείας" στις εφημερίδες - πάντα έχεις την πρόθεση αλλά ξεχνάς

* την φίλη που έχασε τον άντρα της (πρέπει κάποιο βράδυ να την δούμε!)

4 ήχοι που σε ξυπνάνε με ελαφριά ψυχή

* Πολλαπλά κοκόρια

* κελάρυσμα στο αυλάκι (νερό για πότισμα)

* γιαννιώτικα κουδούνια στα πρόβατα (αιθέρια!)

* φλύαρα πουλιά σε μεγάλα δέντρα

1 σκέψη που σε κάνει να πεις: κρίμα!

* Όσες πόλεις κι αν γνωρίσεις, όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, στο τέλος θα πεθάνεις.

7 αταίριαστες οσμές

* Πεπόνι που κόπηκε με μαχαίρι κρεμμυδιού

* Είσοδος πολυτελούς πολυκατοικίας μυρίζει γιαχνί

* Σώμα γυναίκας σε φρεσκοβαμμένο δωμάτιο

* Κουλουράκι από αρωματισμένο (Poison!) χέρι

* Λιμουζίνα που μυρίζει φτηνό πλαστικό

* Κομψό μανεκέν με υποψία ιδρώτα

* Υπουργός στην ψαραγορά

5 πράγματα ευχάριστα στην αφή

* Το στήθος κάτω από τη θηλή

* Κοιλιά ανάσκελης γάτας που γουργουρίζει

* Παλιά καπέλα: τσόχα, βελούδο, ατλάζι.

* Δερμάτινο κάθισμα του Connolly (Jaguar, Rolls)

* Πέταλα, πριν μαραθούν

9 φράσεις που με γεμίζουν ανησυχία

* Η πολιτεία έχει πάρει όλα της τα μέτρα

* Ο γιατρός θα το δει μόνο - μπορεί να μην χρειάζεται επέμβαση

* Το έβγαλα δοκιμή και δεν άκουσα κανένα θόρυβο

* Τα χρήματα τα καθυστερεί η τράπεζα

* Είπαμε να παίξουμε ένα ψιλό για να περάσει η ώρα - δεν είμαστε χαρτοπαίκτες

* Άνοιξε το στόμα καλά - δεν θα σε πονέσω καθόλου

* Μα φυσικά και αγαπώ μόνον εσένα

* Θα σας πάρουμε εμείς στο τηλέφωνο

* Μια χαρά φαίνεσαι σήμερα

3 ωραίες ευχές

* να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά

* να χαρείς τα μάτια σου

* να έχεις καλό θάνατο

6 πράγματα που δυσκολεύεσαι να πετάξεις

* τα φύλλα ενός ωραίου ημερολογίου

* παλιά παπούτσια που βολεύουν

* τα φοιτητικά σου γράμματα στους γονείς

* το αναγνωστικό της τρίτης δημοτικού

* το πρώτο σου (κακό) εφηβικό ποίημα

* το άρωμα γυναίκας που σ' άφησε

5 πράγματα από πέντε

* πέντε νότες στο πεντάγραμμο

* πέντε πεντόβολα την Πέμπτη

* πέντε χορεύουν πεντοζάλη

* πέντε τρυφερά δάχτυλα στην Πεντέλη

* πέντε πεντάρες στο παραπέντε

7 πράγματα από επτά

* επτά κουλούρια εφτάζυμα

* επτά νάνοι (νάνι-νάνι)

* τα επτά θαύματα - κι όλοι ξέρουν το όγδοο

* επτά σοφοί (ποιος θυμάται τον Κλεόβουλο;)

* τα επτά θανάσιμα (και υπέροχα) αμαρτήματα

* οι επτά ουρανοί (να πετάς στον έβδομο!)

* και (επιτέλους) οι επτά μέρες της εβδομάδας

9 τραγούδια (λυπάμαι πάντα όταν τελειώνουν)

* "Πρωϊνό Τσιγάρο" του Νότη Μαυρουδή

* "Αχάριστη" του Βασίλη Τσιτσάνη

* "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζιδάκι

* "Μπαλάντα των Αισθήσεων" του ίδιου

* "Πικρία" Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους Νίκου Καββαδία (και όλο τον "Σταυρό του Νότου")

* "Ζεϊμπέκικο" και "Δημοσθένους Λέξις" του Διονύση Σαββόπουλου

* "Αρχάγγελος" - Γιάννη Μαρκόπουλου και Κ.Χ. Μύρη

* "Τα ήσυχα βράδια" του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή

8 ευτυχίες που δεν συγχωρώ στο Θεό

* την ομορφιά της φύσης

* την γλύκα του έρωτα

* το βλέμμα των παιδιών

* την γεύση των φρούτων

* το βραδινό κελάηδισμα

* την βαθιά σιωπηρή φιλία

* το γουργουρητό της γάτας

* την μουσική του Schubert

5 πράγματα που σου δίνουν αίσθηση υπεροχής

* να πηγαίνεις σιγά με ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο

* να φέρεσαι ευγενικά σε έναν αγροίκο

* να κάνεις έρωτα με άπειρη (ο) παρτενέρ

* να ξεναγείς σε πόλη που την έζησες χρόνια

* να πίνεις με κάποιον που δεν αντέχει το οινόπνευμα

6 στενάχωρες καταστάσεις

* σοβαρός κύριος με ξεκούμπωτο παντελόνι

* μουντζώνεις τον άλλο οδηγό - και μετά ανακαλύπτεις πως είναι γνωστός

* φιλοξενείσαι και το μπάνιο είναι βρώμικο

* καλείς επίσημο πρόσωπο σε γεύμα - αποκαλύπτεται χορτοφάγος

* ρήτορας μπερδεύει τα χαρτιά του και τα χάνει

* έχεις πάρτι και σου λένε πως ο διπλανός είναι βαριά

7 πράγματα που δεν αντέχω πια να κάνω

* να ξαναδιαβάσω το "Κεφάλαιο"

* πέντε φορές έρωτα σε ένα βράδυ

* να ξενυχτήσω και το πρωί κατ' ευθείαν δουλειά

* να μάθω μία δύσκολη ξένη γλώσσα

* να πιω ένα ολόκληρο μπουκάλι βότκα

* να ταξιδέψω με ωτο-στοπ

* να τα παίξω όλα ή τίποτα στο καζίνο

4 φορές ύφος που μου προκαλεί αλλεργία

* Οι κουλτουριάρες κυρίες της Ελληνικής περιοδικογραφίας

* Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι

* Οι πρόεδροι ΠΑΕ όταν κάνουν δηλώσεις

* Οι (αρσενικοί, θηλυκοί και άλλοι) Νάρκισσοι της τηλεόρασης

6 στιγμές που παρηγορούν

* ξυπνάς από ωραίο όνειρο - κι είναι Κυριακή

* καταλαβαίνεις ότι κι εκείνη σε θέλει

* βρίσκεις δρόμο ανοιχτό, σανιδώνεις και απογειώνεσαι

* στην γωνιά σου, αναπάντεχος ανθοπώλης

* φωτογραφίζεις - και νιώθεις πως έπιασες την στιγμή

* μουσική με ακουστικά σε νανουρίζει και βυθίζεσαι

7 αισθήσεις του χειμώνα

* κοκκινολαίμης σε γυμνό κλαδάκι

* μυρωδιά από καμένα κούτσουρα

* τρίξιμο χιονιού κάτω από την αρβύλα

* φωνές από κάλαντα

* αχνός στο τζάμι

* χριστουγεννιάτικες βιτρίνες

* ζεστό κάστανο στον ουρανίσκο

5 περιπτώσεις όπου είναι άσχημο να βρέχει

* όταν είσαι μόνος

* όταν βγαίνεις από το κομμωτήριο

* όταν ταξιδεύεις στη θάλασσα

* όταν οδηγείς νύχτα

* όταν κλαις (σταγόνες ή δάκρυα;)

5 περιπτώσεις που είναι ωραίο να βρέχει

* πρωτοβρόχι μετά από βαρύ Αύγουστο

* γυμνοί μπροστά σε φλόγες

* νύχτα, ακούς ψιχάλισμα σε φύλλα

* μικρή βροχή στα χωράφια - μυρωδιά οργώματος

* όταν αναζητάς καταιγίδα

7 εντελώς ιδιωτικοί χώροι

* παιδικές αναμνήσεις

ερωτικές φαντασιώσεις

* ενοχές για πράξη ανομολόγητη

* όνειρα ,εφιάλτες

* υποθέσεις ζηλοτυπίας

* σενάρια (άμετρης) φιλοδοξίας

* αρρώστια κι ανημπόρια

1 σκέψη μελαγχολική

* που πάει το ζευγάρι, όταν ο ένας δεν είναι πια εκεί;

5 ενοχλητικοί ήχοι

* μαχαίρι στο πιάτο

* συχνότητα στο στερεοφωνικό

* τροχός οδοντογιατρού

* σταγόνα στο μπάνιο

* ουρλιαχτό σκύλου τη νύχτα

4 στιγμές ανακούφισης

* πατάς στέρεα γη μετά από τρικυμία

* σταματάει το κομπρεσέρ

* ξυπνάς από εφιάλτη

* ο γιατρός λέει: δεν έχεις τίποτα

7 βαρετά πράγματα

* διαβαστή διάλεξη

* υπερατλαντικό αεροπορικό ταξίδι

* βροχερή Κυριακή

* ταινία του νέου Ελληνικού κινηματογράφου

* γεροντικές επαναλήψεις

* πολύ χοντρό κλασικό βιβλίο

* κοντσέρτο με ατονική μουσική

4 ελαφρά και λευκά

* αφρός μπύρας

* άνθος αμυγδαλιάς

* λευκό πούπουλο

* διπλοχτυπημένη κρέμα

3 μικρές αιωνιότητες

* ώρες αϋπνίας

* πριν τα αποτελέσματα εξετάσεων

* μετά το "θέλεις;"

8 γαϊδουριές

* να μην κρατάνε την αυτόματη πόρτα

* ν' ανάβουν τσιγάρο χωρίς να ρωτήσουν

* να ορμάνε στο ασανσέρ πριν βγεις

* στο φανάρι, να πηγαίνουν ευθεία από την λωρίδα στροφής

* στο περίπτερο, να χώνουν το χέρι μπροστά σου: "δώσε ένα..."

* στο τηλέφωνο, να ζητούν τα στοιχεία σου πριν πουν τα δικά τους

* ο καλεσμένος που δεν φεύγει, ενώ έχεις σαπίσει στη νύστα

* σου χαρίζουν κάτι και (με τρόπο) σου λένε πόσο κόστισε

3 φορές που χρειάζεται απαραίτητα γλυκό

* μετά τον μεσημεριανό ύπνο

* μετά το Μαύρο

* μετά τον έρωτα

6 εκστάσεις

* να σε αγκαλιάζει τρυφερό δέρμα

* να ακούς Mozart, άνοιξη σε ανοιχτό αυτοκίνητο

* να σε λιώνει στην άμμο ο ήλιος του Αυγούστου

* να διαβάζεις Ελύτη με θέα νησί

* ν' ακούς "Αμλέτο" στην Πασχαλινή Σπιανάδα

* ν' αγκαλιάζεις τρυφερό δέρμα

1 ενοχή

* άργησα καιρό να του γράψω και η επιστροφή έγραφε "απεβίωσεν"

∞(άπειρες) απουσίες

* όσες λίστες μου πέρασαν φευγαλέα από το νου

1 σκέψη τελεσίδικη

* Καμιά ζωή δεν έχει happy end

3 πράγματα που θα ήθελα να πουν για μένα (μετά)

* τον εμπιστεύονταν τα ζώα

* ήξερε από μηχανές

* δεν έλεγε ψέματα

* διάβασε, ταξίδεψε και αγάπησε όσο μπόρεσε.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ