White Rabbit...

Στην προσπάθεια να γίνεις κάτι υπάρχει αβεβαιότητα και αστάθεια.
Στο τίποτα υπάρχει απόλυτη σταθερότητα, άρα, και διαύγεια. Εκείνο που είναι τελείως σταθερό δεν πεθαίνει ποτέ, η φθορά είναι στη γέννηση. Ο κόσμος επιδιώκει μανιωδώς τη γέννηση, να γίνει κάτι, να επιτύχει, να κερδίσει, κι έτσι υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσει αυτά που κέρδισε και ο φόβος του θανάτου.
Ο νους πρέπει να περάσει μέσα από αυτή τη μικρή τρύπα, (white rabbit), Που έχει φτιάξει για τον εαυτό του για να βγει σ' αυτό το απέραντο τίποτα, τη σταθερότητα του οποίου η σκέψη δεν μπορεί να μετρήσει.
Η σκέψη θέλει να το κάνει δικό της αυτό το τίποτα, να το χρησιμοποιήσει, να το καλλιεργήσει και να το βγάλει στον ορατό κόσμο.
Το τίποτα πρέπει να πάρει αποδεκτή μορφή, να γίνει ''καθώς πρέπει'', για να γίνει πιστευτό και κατανοητό. Η σκέψη δεν μπορεί να το κατατάξει σε καμιά κατηγορία, άρα πρέπει να είναι ψευδαίσθηση ή παγίδα, ή πρέπει να είναι μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς.
Και έτσι η σκέψη συνεχίζει τους παράξενους συνειρμούς, με φόβο, σκληρότητα και ματαιοδοξία. Πάντα ασταθής, αν και η έπαρσή της ισχυρίζεται ότι υπάρχει σταθερότητα στη δράση στην εξερεύνηση και γενικά στις γνώσεις που έχει συσσωρεύσει.
Το όνειρο γίνεται μια πραγματικότητα που η σκέψη έχει εκθρέψει.
Ό,τι η σκέψη έχε κάνει πραγματικότητα, δεν είναι αλήθεια.

Η μικρή τρύπα, (white rabbit), o εαυτός, είναι η πραγματικότητα της σκέψης, εκείνος ο σκελετός που πάνω του έχει χτίσει όλη της την ύπαρξη, την πραγματικότητα του κατακερματισμού της, του πόνου, της θλίψης, της αγάπης κλπ... Η πραγματικότητα δεν έχει καμία σταθερότητα ή αγνή διαύγεια. Η γνώση του εαυτού είναι χρόνος, μήκος, πλάτος και όγκος. Μπορεί να συσσωρευτεί σιγά σιγά, να χρησιμοποιηθεί σαν σκάλα για να γίνεις, να βελτιώσεις, να επιτύχεις.

Αυτή η γνώση βέβαια με κανένα τρόπο δεν θα ελευθερώσει το νου σου από το φορτίο της πραγματικότητάς του. Εσύ είσαι το φορτίο, η αλήθεια του πράγματος βρίσκεται στο να δεις αυτό και εκείνη η ελευθερία δεν είναι η πραγματικότητα της σκέψης. Το να δεις είναι να δράσεις. Η πράξη βγαίνει από τη σταθερότητα, από τη διαύγεια του τίποτα...