ΘΥΜΟΣ

Κάποτε ο Βούδας μιλούσε στην πλατεία ενός χωριού, όταν ξαφνικά, ένας από τους κατοίκους άρχισε να τον βρίζει. Ο Βούδας έκανε μια παύση και είπε στον άνδρα: << Αν μου προσφέρεις ένα κομμάτι χαρτί κι εγώ αρνηθώ να το δεχτώ, τι θα συμβεί στο χαρτί; >>. << Θα το πάρω πίσω, βέβαια >> απάντησε ο χωρικός. Ο Βούδας χαμογέλασε γλυκά. << Αυτό ακριβώς θα κάνω κι εγώ με τις βρισιές σου >> είπε. << Δεν τις δέχομαι. Επομένως, θα τις πάρεις πίσω >>

Ο θυμός είναι το πιο αρνητικό συναίσθημα και το έχουμε νιώσει όλοι μας σε διαφορετικό βαθμό. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ορισμένοι γιατροί πιστεύουν πως η οργή και ο θυμός μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και καρκίνο. Αυτοί που θυμώνουν λοιπόν κάνουν κακό όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό...

Την επόμενη φορά που θα θυμώσεις, κάνε μια παύση και πάρε τρεις βαθιές εισπνοές. Αν είναι δυνατόν, πιες ένα μεγάλο ποτήρι κρύο νερό. Αυτή η παύση γίνεται για δύο λόγους. Όταν σταματήσεις για να πάρεις τις εισπνοές, οι πνεύμονες και ο εγκέφαλός σου θα γεμίσουν οξυγόνο. Η εισροή οξυγόνου στον εγκέφαλο είναι πολύ σημαντική, γιατί όταν θυμώνεις μιλάς συχνά χωρίς να σκεφτείς. Το επιπλέον οξυγόνο θα σε βοηθήσει να σκέφτεσαι πιο λογικά.

Δεύτερον, η σύντομη παύση θα δώσει την ευκαιρία να παρέμβουν οι άγγελοι καθοδηγητές μας. Ακούστε τη μικρή φωνούλα μέσα σας, μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Δώστε την ευκαιρία να σας μιλήσει και θα δείτε ότι θα σας συμβουλέψει να ηρεμήσετε και να λογικευτείτε.

ΝAMASTE...

Κάποιοι είναι πολύ αρχαίοι σε αυτό το σύμπαν και εργάζονται άπειρους αιώνες...


Είναι αρχαίοι γέροντες ακόμη και ως προς το δικό μας σύστημα, και τους τιμάμε ως μεγάλους σοφούς με τους δικούς μας ορισμούς, παρ' όλο που δεν είναι καθόλου άντρες ή γυναίκες...

Είναι οι φύλακες της ύπαρξης σε αυτό το σύστημα, που μας συνδέουν με άλλα σύμπαντα...

Thank you for the contact!...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Οι άγγελοι προηγούνται των ανθρώπων κατά δύο μέρες και δύο νύχτες, ο Κύριος τους δημιούργησε την τέταρτη μέρα, κι εκείνοι, ανάμεσα στον νεοπαγή
Ήλιο και την Σελήνη, κάθισαν στην πρώτη σειρά για να ατενίσουν τη Γη-βρέφος που το πολύ πολύ να είχε λίγα σιταροχώραφα και κάτι περιβόλια σε ακροποταμιές. Αυτοί οι πρώτοι άγγελοι ήταν άστρα. Οι εβραίοι συνήθιζαν να παντρεύουν τις έννοιες του αγγέλου και του άστρου.
Μεταξύ xιλίων παραδειγμάτων, θα επιλέξω αυτό το εδάφιο από το Βιβλίο του Ιώβ(λη' 7) όπου ο Κύριος μιλά μέσα από ένα στρόβιλο και θυμίζει την απαρχή του κόσμου: ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου.
Και ο Ησαϊας (ιδ'12) ονομάζει εωσφόρο, πρωί ανατέλλοντα τον πεπτωκότα άγγελο - μια έκφραση, που ο Κεβέδο θα τη θυμηθεί όταν θα χαρακτηρίσει τον αντάρτη άγγελο ανυπάκουο άστρο. Αυτή η αντιστοιχία &lt;&lt; άστρα-άγγελοι &gt;&gt; (που γεμίζει τις μοναχικές μας νύχτες) μου φαίνεται πολύ ευχάριστη, και οφείλουμε χάριτες στους εβραίους που προσέδωσαν ζωντανή ψυχή στα άστρα, υμνώντας τη λάμψη τους.
Σε όλη την Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν άγγελοι. Υπάρχουν άγγελοι τρομεροί που έρχονται μέσα από τους κάμπους και που δεν μπορούμε να διακρίνουμε αμέσως τον υπεράνθρωπο χαρακτήρα τους, υπάρχουν άγγελοι γεροδεμένοι σαν καματάρηδες, σαν αυτόν με τον οποίον πάλεψε ο Ιακώβ μια ολόκληρη άγια νύχτα ως τα ξημερώματα, υπάρχουν άγγελοι-φρουροί, όπως εκείνος ο λοχαγός της πολιτοφυλακής του Θεού που συνάντησε στο δρόμο του ο Ιησούς του Ναυή, υπάρχουν άγγελοι που απειλούν τις πολιτείες, και άλλοι που προτιμούν τη μοναξιά.
Υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια άγγελοι στα αρειμάνια άρματα του Θεού.
Όμως το πιο αρματωμένο οπλοστάσιο αγγέλων είναι αυτό της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Εκεί βρίσκουμε τους κραταιούς αγγέλους που συντρίβουν τον δράκοντα, αυτούς που πατάνε στις τέσσερις γωνίες της Γης για να μην την πάρουν οι άνεμοι, τους αγγέλους που τρυγάνε τ' αμπέλια και πετούν τον τρύγο στο πατητήρι της οργής του Θεού, τους αγγέλους που είναι τα όργανα αυτής της οργής, τους αγγέλους που είναι δεμένοι στον Ευφράτη και αποχαλινώνονται σαν τυφώνες, τους αγγέλους είναι κράμα ανθρώπου και αετού.
Μα και το ισλάμ έχει πάθος με τους αγγέλους. Οι μουσουλμάνοι του Καϊρου ζουν επισκιασμένοι απ' τους αγγέλους, σ' έναν πραγματικό κόσμο σχεδόν κατακλυσμένο απ' τον αγγελικό, αφού, κατά τον Έντουαρντ Ουίλιαμ Λέιν, σε κάθε οπαδό του Προφήτη αντιστοιχούν δύο φύλακες άγγελοι ή πέντε ή εξήντα, ή εκατόν εξήντα. Το ''Περί της Ουρανίου Ιεραρχίας'' που εκ παραδρομής αποδίδεται στον έλληνα προσήλυτο Διονύσιο, και γράφτηκε γύρω στον 5ο αιώνα μ.χ., συνιστά έναν πλήρως τεκμηριωμένο πίνακα της τάξεως των αγγέλων και διακρίνει, λ.χ., τα Χερουβείμ από τα Σεραφείμ, αποδίδοντας στα μεν πρώτα την τέλεια, πλήρη και πλουσιοπάροχη θέαση του Θεού, στα δε δεύτερα, την αέναη ύψωση τους προς Εκείνον, τρεμάμενα και εκστατικά, σαν φλόγες που ανεβαίνουν. Χίλια διακόσια χρόνια αργότερα, ο Αλεξάντερ Πόουπ, αρχέτυπο του λόγιου ποιητή, αυτή τη διάκριση πρέπει να είχε στο νου του όταν έγραφε τον περίφημο στίχο του: As the rapt seraph, that adores and burns...

Οι θεολόγοι, προικισμένοι με θαυμαστή πνευματικότητα, δεν θα ορρωδήσουν προ των αγγέλων και θα προσπαθήσουν ορθολογικά να διεισδύσουν σ' αυτόν τον κόσμο των οπτασιών και των φτερών. Το εγχείρημά τους δεν ήταν μικρό, δεδομένου ότι σκοπός τους ήταν να τα ορίσουν ως όντα ανώτερα του ανθρώπου, αλλά οπωσδήποτε κατώτερα της θεότητας. Ο γερμανός θεολόγος Ρότε καταγράφει πάμπολλα παραδείγματα αυτής της ομοταξίας και εξαπολύει την διαλεκτική του. Ο κατάλογος του των αγγελικών ιδιοτήτων αξίζει μελέτης.
Οι ιδιότητες αυτές περιλαμβάνουν την πνευματική αλκή, την ελεύθερη βούληση, τη μη υλικότητα (σε συνδυασμό πάντως, με την ικανότητα να ενώνεται τυχαία με την ύλη), τη μη χωρικότητα (το ότι δηλαδή δεν καλύπτουν κανένα χώρο, αλλά και δεν μπορούν να εγκλειστούν σε κανέναν), την αέναη διάρκεια, με αρχή αλλά χωρίς τέλος, τη μη θεατότητα και την αμεταβλησία, ιδιότητα που τους τοποθετεί στην αιωνιότητα.
Όσο για τα λειτουργήματα που ασκούν, τους παραχωρεί την υπέρτατη δεξιότητα, την ικανότητα να συνδιαλέγονται μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται να προστρέχουν σε λέξεις ή σε νεύματα, καθώς και την ικανότητα να κάνουν πράγματα θαυμαστά, αλλά όχι θαύματα.
Για παράδειγμα, δεν μπορούν ούτε να δημιουργήσουν εκ του μηδενός, ούτε να αναστήσουν νεκρούς. Όπως βλέπουμε, η επικράτεια των αγγέλων που εκτείνεται μεταξύ Θεού και ανθρώπων, είναι απολύτως εύτακτη.
Και οι καββαλιστές χρησιμοποίησαν τους αγγέλους. Στο βιβλίο του με τίτλο '' Τα στοιχεία της Καββαλας'' που εκδόθηκε το Βερολίνο το 1920, ο δόκτωρ Έριχ Μπίσχοφ απαριθμεί τα δέκα Σεφιρώθ ή αιώνιες εκπορεύσεις της θεότητας, και βάζει να αντιστοιχούν σε καθένα απ' αυτά από μια περιοχή του ουρανού, ένα από τα ονόματα του Θεού, μία από τις Δέκα Εντολές, ένα μέρος του ανθρώπινου σώματος και μια κατηγορία αγγέλων.
Ο Στέχελιν, στη ''Ραβινική Λογοτεχνία'' του, συνδέει τα δέκα πρώτα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου με αυτούς τους υψηλόφρονες κόσμους. Έτσι, το γράμμα ''άλεφ'' αντιστοιχεί στον εγκέφαλο, στην Πρώτη Εντολή, στο πυρ εξ ουρανού, στο όνομα του Θεού '' Εγώ ειμί ο Ων'' και στα Σεραφείμ, που επονομάζονται Ιερά Ζώα. Εξ αυτού προκύπτει ότι όποιος κατηγορεί τους καββαλιστές για ασάφεια, κάνει τεράστιο λάθος.
Υπήρξαν μάλλον φανατικοί του ορθού λόγου και σκιαγράφησαν έναν κόσμο που θεοποιείται σταδιακά, αλλά εξίσου λογικό, εξίσου σφριγηλό και εξίσου αιτιώδη με αυτόν στον οποίο ζούμε σήμερα.
Μια τέτοια στρατιά αγγέλων δε θα μπορούσε ν' απουσιάζει απ' τη λογοτεχνία. Εδώ, τα παραδείγματα είναι άπειρα. Στο σονέτο που αφιέρωσε ο Χουάν ντε Χάουρεγκι στον άγιο Ιγνάτιο, ο άγγελος διατηρεί τη βιβλική του ισχύ την αρειμάνια σοβαρότητά του:
'' Κοίτα τη θάλασσα: ο μυχός της φλέγεται
απ' τον άγγελο τον κραταιό, με αγνότητα οπλισμένο.''
Για τον δον Λουίς ντε Γκόγκορα, ο άγγελος είναι ένα μπιχλιμπίδι αξίας, προορισμένο να γοητεύει γυναίκες και κορίτσια:
'' Μα πότε θα 'ρθει η μέρα αυτή που από λάθος θα λύσεις,
Σεραφείμ μου καλογέννητο,
με τα κρυστάλλινα τα χέρια σου τους σιδερένιους κόμπους;''
Σ' ένα σονέτο του Λόπε, έπεσα πάνω σε μια ευτυχή μεταφορά, εντελώς μέσα στα πλαίσια της αισθητικής του 20ου αιώνα:
'' Tσαμπιά αγέλλων κρέμονται ''
Κι αυτοί οι άγγελοι που μυρίζουν εξοχή, είναι του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ:
'' Θολοί, μαβιοί άγγελοι
έβαψαν τα πράσινα άστρα ''
Στο σημείο αυτό, προσεγγίζουμε το οιονεί θαύμα που συνιστά το πραγματικό κίνητρο αυτών των σελίδων: αυτό που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε επιβίωση αγγέλου. Η ανθρώπινη φαντασία έχει συλλάβει ένα σωρό τέρατα ( τρίτωνες, ιππόγρυπες, χίμαιρες, φίδια της θάλασσας, μονόκεροι, διάβολοι, δράκοντες, λυκάνθρωποι, κύκλωπες, φαύνοι, βασιλίσκοι, ημίθεοι, λεβιάθαν, και λεγεώνες άλλα...), που όλα τους έχουν εξαφανιστεί - όλα εκτός από τους αγγέλους. Σε ποιόν σημερινό στίχο θα μπορούσε κανείς ν' αναφέρει τον φοίνικα ή να βγαίνει βόλτα με έναν κένταυρο; Σε κανένα.
Όμως κανένα ποίημα, όσο μοντέρνο κι αν είναι, δε θα δίσταζε να στεγάσει μια φωλιά αγγέλων και να δανειστεί τη λάμψη τους.
Τους φαντάζομαι πάντα το δειλινό, στα προάστια ή στην εξοχή, εκείνη τη ράθυμη και ήρεμη στιγμή όπου τα πράγματα μένουν μόνα και γυρίζουν την πλάτη τους στο ηλιοβασίλεμα, όταν τα χρώματα μοιάζουν με αναμνήσεις ή προαισθήματα άλλων χρωμάτων. Δεν πρέπει να σπαταλάμε τους αγγέλους, γιατί είναι οι τελευταίες θεότητες που φιλοξενούμε, και μπορεί να μας φύγουν.

Jorge Luis Borges.
(Δοκίμια)

EGO !!!

Έχεις μόνο ένα κεφάλι, γι' αυτό να το προσέχεις, γιατί είναι ένα πράγμα θαυμάσιο. Καμιά μηχανή , κανένας ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Είναι τόσο απέραντο, τόσο πολύπλοκο, τόσο τέλεια ικανό, λεπτό και αποδοτικό. Είναι η αποθήκη της εμπειρίας, της γνώσης, της μνήμης. Όλη η σκέψη ξεπηδά μέσα από το κεφάλι σου. Τα πράγματα που έχει φτιάξει είναι απίστευτα: Βιβλία, θρησκείες, πολέμους, παιχνίδια, διαφθορά, ψευδαισθήσεις, πόνο, κτίρια, ότι βλέπεις γύρω σου είναι μέσα από το κεφάλι σου... Είναι καταπληκτικό το τι έχει φτιάξει και τι μπορεί να φτιάξει... Αλλά, φαίνεται ότι ένα πράγμα δεν μπορεί να κάνει: να αλλάξει ριζικά τη συμπεριφορά του στις σχέσεις του με ένα άλλο κεφάλι, με έναν άλλο άνθρωπο. Ούτε τιμωρία ούτε ανταμοιβή μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά του, η γνώση δεν αλλάζει την διαγωγή, έτσι φαίνεται. Το εγώ και το εσύ παραμένουν. Ποτέ δεν κατανοεί ότι το εγώ είναι το εσύ, ότι ο παρατηρητής είναι το παρατηρούμενο.
Η αγάπη του είναι ο εκφυλισμός του, η ευχαρίστηση του είναι η αγωνία του, οι θεοί των ιδανικών του είναι οι καταστροφείς του. Η ελευθερία του είναι η ή ίδια η φυλακή του,... εκπαιδεύεται να ζει σε αυτή τη φυλακή και απλώς την κάνει πιο άνετη και πιο ευχάριστη...
Έχεις μόνο ένα κεφάλι, φρόντιζέ το, μην το καταστρέφεις με άσχημες σκέψεις και ουσίες, με δόγματα και προκαταλήψεις... Είναι τόσο εύκολο να το δηλητηριάσεις...

Children of the Sun...

A, πώς μύρισε το αγιόκλημα και το γιασεμί, στον κρεμαστό μου κήπο!


Όλο το δωμάτιό μου πλημμύρισε από τη μυρωδιά καθώς έχω αφήσει τα παράθυρά μου ολάνοιχτα.

Πόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος, σκέφτηκα, να 'χει κάπου στον κόσμο μια γωνιά δικιά του που να μπορεί άνετα να ζει όπως του αρέσει δημιουργώντας κι άλλους κόσμους, δικούς του...

Ν' ακούει τις ώρες να χτυπάνε στο μεγάλο ρολόι της ζωής, και η καρδιά του να γεμίζει μια παράξενη συγκίνηση όταν ακούει τραγούδια σαν κι αυτό !!!

White Rabbit...

Στην προσπάθεια να γίνεις κάτι υπάρχει αβεβαιότητα και αστάθεια.
Στο τίποτα υπάρχει απόλυτη σταθερότητα, άρα, και διαύγεια. Εκείνο που είναι τελείως σταθερό δεν πεθαίνει ποτέ, η φθορά είναι στη γέννηση. Ο κόσμος επιδιώκει μανιωδώς τη γέννηση, να γίνει κάτι, να επιτύχει, να κερδίσει, κι έτσι υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσει αυτά που κέρδισε και ο φόβος του θανάτου.
Ο νους πρέπει να περάσει μέσα από αυτή τη μικρή τρύπα, (white rabbit), Που έχει φτιάξει για τον εαυτό του για να βγει σ' αυτό το απέραντο τίποτα, τη σταθερότητα του οποίου η σκέψη δεν μπορεί να μετρήσει.
Η σκέψη θέλει να το κάνει δικό της αυτό το τίποτα, να το χρησιμοποιήσει, να το καλλιεργήσει και να το βγάλει στον ορατό κόσμο.
Το τίποτα πρέπει να πάρει αποδεκτή μορφή, να γίνει ''καθώς πρέπει'', για να γίνει πιστευτό και κατανοητό. Η σκέψη δεν μπορεί να το κατατάξει σε καμιά κατηγορία, άρα πρέπει να είναι ψευδαίσθηση ή παγίδα, ή πρέπει να είναι μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς.
Και έτσι η σκέψη συνεχίζει τους παράξενους συνειρμούς, με φόβο, σκληρότητα και ματαιοδοξία. Πάντα ασταθής, αν και η έπαρσή της ισχυρίζεται ότι υπάρχει σταθερότητα στη δράση στην εξερεύνηση και γενικά στις γνώσεις που έχει συσσωρεύσει.
Το όνειρο γίνεται μια πραγματικότητα που η σκέψη έχει εκθρέψει.
Ό,τι η σκέψη έχε κάνει πραγματικότητα, δεν είναι αλήθεια.

Η μικρή τρύπα, (white rabbit), o εαυτός, είναι η πραγματικότητα της σκέψης, εκείνος ο σκελετός που πάνω του έχει χτίσει όλη της την ύπαρξη, την πραγματικότητα του κατακερματισμού της, του πόνου, της θλίψης, της αγάπης κλπ... Η πραγματικότητα δεν έχει καμία σταθερότητα ή αγνή διαύγεια. Η γνώση του εαυτού είναι χρόνος, μήκος, πλάτος και όγκος. Μπορεί να συσσωρευτεί σιγά σιγά, να χρησιμοποιηθεί σαν σκάλα για να γίνεις, να βελτιώσεις, να επιτύχεις.

Αυτή η γνώση βέβαια με κανένα τρόπο δεν θα ελευθερώσει το νου σου από το φορτίο της πραγματικότητάς του. Εσύ είσαι το φορτίο, η αλήθεια του πράγματος βρίσκεται στο να δεις αυτό και εκείνη η ελευθερία δεν είναι η πραγματικότητα της σκέψης. Το να δεις είναι να δράσεις. Η πράξη βγαίνει από τη σταθερότητα, από τη διαύγεια του τίποτα...

Θάνατος...

Θάνατος ουδείς ουδενός ή μόνον εμφάσει, καθάπερ ουδέ γένεσις ουδενός ή μόνον εμφάσει ου πενθητέον σοι θάνατον, αλλά τιμητέον και σεβαστόν.


Τον ου ουκ απόλλυται, δια τούτο ον, ότι έσται δια παντός...

Απολλώνιος Τυανέας.

Ο Χώρος...

Απέραντος ο χώρος,...αλλά στενεύει πάντα σ' ένα μικρό σπίτι με πολλούς τοίχους...


Ακόμα και τα μεγάλα σπίτια έχουν τοίχους που κλείνουν απ' έξω τον απεριόριστο χώρο, φτιάχνοντας τον δικό τους. Μια ζωγραφική σύνθεση πρέπει να έχει χώρο μέσα της, αν και τοποθετείται σε κορνίζα, ένα άγαλμα υπάρχει μόνο στο χώρο...που έχει ανάγκη, ο ήχος μιας λέξης όχι μόνο φτιάχνει χώρο, αλλά τον χρειάζεται για να ακουστεί...

Η σκέψη μπορεί να φανταστεί την έκταση μεταξύ δύο σημείων...την απόσταση και το μέτρο, το διάστημα μεταξύ δύο σκέψεων είναι ο χώρος που φτιάχνει η σκέψη.

Η συνεχής έκταση του χρόνου, η κίνηση και το διάλειμμα μεταξύ δύο κινήσεων της σκέψης χρειάζονται χώρο. Η συνείδηση βρίσκεται μέσα στα όρια της κίνησης του χρόνου και της σκέψης.

Η σκέψη και ο χρόνος μπορούν να μετρηθούν ανάμεσα σε δύο σημεία, ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια. Η συνείδηση, στενή ή διευρυμένη, υπάρχει <<εκεί>>, όπου υπάρχει ένα κέντρο, ένα <<σημείο>>... Όλα τα πράγματα χρειάζονται χώρο. Εάν περικλείσεις οτιδήποτε ζωντανό σε περιορισμένο χώρο θα αλληλοεξωντωθεί από τα άλλα που βρίσκονται μαζί του.

Ακόμα και τα πουλάκια που κάθονται στα σύρματα του ηλεκτρικού τα δειλινά, έχουν ανάμεσά τους το χώρο που χρειάζονται. Ο κόσμος που μένει στις πολυάνθρωπες πόλεις γίνεται βίαιος.

Όπου δεν υπάρχει χώρος, εσωτερικά και εξωτερικά, κάθε μορφή διαφθοράς είναι αναπόφευκτη, διότι δεν αφήνει χώρο για να ανθίσει ο νους και η καρδιά...

Όλα μας τα προβλήματα, οι στεναχώριες, οι ελπίδες και η απελπισία, βρίσκονται μέσα στα σύνορα, εκεί που δεν υπάρχει χώρος.

Μέσα σ' αυτά τα σύνορα δεν υπάρχει λύση για τα προβλήματα που οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει.

Και παρ' όλα αυτά δεν τα αφήνουν, γατζώνονται πάνω στο γνωστό ή εφευρίσκουν το άγνωστο, ελπίζοντας ότι εκείνο θα λύσει τα προβλήματα.

Ο απέραντος, απροσμέτρητος χώρος βρίσκεται έξω από το μέτρο της σκέψης, και η σκέψη είναι το γνωστό...

Απόψε, δίνω χώρο στη βροχή...

Νοημοσύνη...

Νοημοσύνη


Μπορεί να έχεις πάρα πολύ γνώση και να είσαι απέραντα φτωχός...

Όσο φτωχότερος είσαι, τόσο μεγαλύτερο το αίτημα για γνώση.

Διευρύνεις τη συνείδησή σου με μεγάλη ποικιλία γνώσεων, συσσωρεύοντας εμπειρίες και αναμνήσεις,

κι όμως,... μπορεί να είσαι απέραντα φτωχός. Η επιδέξια χρήση της γνώσης μπορεί να σου αποφέρει πλούτη, δύναμη, υπεροχή, αλλά, ξέρεις, μπορεί να υπάρχει πάλι η φτώχια παρ' όλα αυτά...

Αυτή η φτώχια γεννά σκληρότητα, (εσύ παίζεις την ώρα που καίγεται ένα σπίτι).

Αυτή η φτώχια απλώς δυναμώνει τη διάνοια ή δίνει στις συγκινήσεις την αδυναμία της συναισθηματικότητας. Είναι αυτή η φτώχια που φέρνει την ανισορροπία, το μέσα και το έξω.

Δεν υπάρχει γνώση του μέσα, του εσώτερου, μόνο του έξω...

Η γνώση του εξώτερου μας πληροφορεί λανθασμένα, ότι πρέπει να υπάρχει γνώση του εσώτερου...

Η αυτογνωσία είναι σύντομη και ρηχή, ο νους γρήγορα την ξεπερνά, όπως όταν διασχίζουμε ένα ποτάμι.

Κάνεις πολύ θόρυβο καθώς διασχίζεις το ποτάμι, κι αν κάνεις το λάθος να θεωρήσεις το θόρυβο για γνώση του εαυτού, θα μεγαλώσεις τη φτώχια...

Αυτή η διεύρυνση της συνείδησης είναι δραστηριότητα της φτώχιας.

Οι θρησκείες, η πολιτιστική παράδοση, η γνώση, με κανένα τρόπο δεν μπορούν να εμπλουτίσουν αυτή τη φτώχια. Η επιδεξιότητα της νοημοσύνης είναι να τοποθετήσει τη γνώση στη σωστή της θέση.

Χωρίς γνώση δεν είναι δυνατό να ζήσει κανείς σ' αυτόν τον τεχνολογικό και σχεδόν μηχανικό πολιτισμό.

Η γνώση δε θα μεταμορφώσει τον άνθρωπο και την κοινωνία γενικά.

Η γνώση δεν είναι η αρετή της νοημοσύνης, η νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιεί τη γνώση, κι έτσι μεταμορφώνει τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Νοημοσύνη δεν είναι απλώς η καλλιέργεια της διάνοιας και της ακεραιότητάς της.

Βγαίνει μέσα από την κατανόηση της όλης συνείδησης του ανθρώπου, του εαυτού σου, και όχι ενός μέρους, ενός χωριστού κομματιού του εαυτού σου.

Η σπουδή και η κατανόηση της κίνησης του νου σου και της καρδιάς σου γεννούν αυτή τη νοημοσύνη.

Είσαι το περιεχόμενο της συνείδησής σου, και γνωρίζοντας τον εαυτό σου θα γνωρίσεις το σύμπαν.

Αυτή η γνώση είναι πέρα από λέξεις, διότι η λέξη δεν είναι το πράγμα.

Η ελευθερία από το γνωστό, το κάθε ένα λεπτό, είναι η ουσία της νοημοσύνης.

Είναι αυτή η ίδια νοημοσύνη που λειτουργεί στο σύμπαν, αν την αφήσεις να λειτουργήσει.

Καταστρέφεις την ιερότητα της τάξης με την άγνοια του εαυτού σου. Αυτή η άγνοια δεν καταργείται με τις μελέτες που οι άλλοι έχουν κάνει για σένα ή για τους δικούς τους εαυτούς.

Εσύ, ο ίδιος, πρέπει να σπουδάσεις το περιεχόμενο της δικής σου συνείδησης.

Οι μελέτες που οι άλλοι έχουν κάνει για τους δικούς τους εαυτούς, άρα και για τον εαυτό σου, είναι οι περιγραφές αλλά όχι το περιγραφόμενο. Η λέξη δεν είναι το πράγμα.

Μόνο μέσα στη σχέση μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όχι σε αφαίρεση, και, στα σίγουρα, όχι σε απομόνωση. Η κίνηση της συμπεριφοράς είναι ο σίγουρος οδηγός για τον εαυτό σου, είναι ο καθρέφτης της συνείδησής σου, αυτός ο καθρέφτης θα αποκαλύψει το περιεχόμενό της, τις εικόνες, τις προσκολλήσεις, τους φόβους, τη μοναξιά, τη χαρά και τη θλίψη.

Φτώχια είναι να τα αποφεύγει κανείς όλα αυτά, είτε εξιδανικεύοντάς τα, είτε ταυτιζόμενος μαζί τους...

Το να αναιρείς χωρίς αντίσταση αυτό το περιεχόμενο της συνείδησης είναι ο ομορφιά, η αγάπη και η νοημοσύνη...

Get Ι-Lithium Metal-io From an Energizer Battery !!!

A Brilliant Madness - John Nash

Ο John Nash υπήρξε μια ιδιοφυία στα μαθηματικά, αλλά ταυτόχρονα όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο, ένας άνθρωπος που έπασχε από σχιζοφρένεια. Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1928 στο σανατόριο της πόλης Bluefield , στη δυτική Βιρτζίνια. Ο πατέρας του ήταν πτυχιούχος στην εφαρμοσμένη ηλεκτρική μηχανική και παλιότερα είχε πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο σαν υπολοχαγός στις υπηρεσίες ανεφοδιασμού στο μέτωπο της Γαλλίας. Η μητέρα του Margaret Birginia Martin είχε γεννηθεί στο Bluefιeld, σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια, και πριν από το γάμο της εργάστηκε σαν δασκάλα αγγλικής γλώσσας αλλά και της λατινικής. Κατά την διάρκεια της ζωής της υπέστη μερική απώλεια ακοής εξαιτίας μια παλιότερης αρρώστιας που της προκάλεσε ψηλό πυρετό. Και οι δυο γονείς του ήρθαν στο Bluefield από την Δυτική Βόρεια Καρολίνα. Επίσης είχε και μια αδερφή δυόμισι χρόνια μικρότερη την Martha.

Ο John Nash από μικρό παιδί είχε στη διάθεσή του έναν ατέλειωτο πλούτο γνώσεων που προερχόταν από τον μεγάλο όγκο από εγκυκλοπαίδειες και άλλα βιβλία που βρίσκονταν στα ράφια της μεγάλης βιβλιοθήκης του σπιτιού του. Όπως περιέγραφε αργότερα η δασκάλα του ο John Nash έδειχνε να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά του σχολείου του, χωρίς να είναι ένας άριστος μαθητής. Διάβαζε όμως χωρίς τελειωμό, περπατούσε και σφύριζε ολόκληρες συμφωνίες του Μπαχ, αλλά το πιο σημαντικό από όλα ήταν μια μοναδική ανεξήγητη ικανότητα που είχε, να αναζητά διαρκώς νέους τρόπους προσέγγισης των πραγμάτων. Όταν πια έφτασε στο πανεπιστήμιο άρχισε να γίνεται φανερή η ιδιοφυία του. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που έδωσε το πρώτο δείγμα της διάνοιάς του, όταν δεκαεννιάχρονος σπουδαστής ακόμα πλησίασε τον καθηγητή του R.J.Duffin και του έδειξε ένα πρόβλημα που εκτίμησε ότι είχε βρει την λύση του. Ο καθηγητής έμεινε άφωνος όταν διαπίστωσε ότι ο John Nash, είχε καταφέρει, χωρίς να το ξέρει, να λύσει το διάσημο θεώρημα του Brower. Ο καθηγητής R.J.Duffin σε συστατική επιστολή του προς το πανεπιστήμιο του Princeton περιέγραφε τα πάντα μέσα από μια μόνο φράση ¨" Αυτός ο άνθρωπος είναι μια ιδιοφυία ". Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι την περίοδο αυτή στο πανεπιστήμιο του Princeton βρίσκονταν ο Einstein και Ο Goder Wiener Neuman. Ο Νeuman θεωρείται ο εμπνευστής της " θεωρίας των παιγνίων ". Η θεωρία αυτή απέβλεπε στο να αποκομίσει μαθηματικούς κανόνες μέσα από παίγνια στρατηγικής. Ο Neuman όμως ανέπτυξε τους κανόνες αυτούς μέσα από την εξόντωση των αντιπάλων και όχι και μέσα από συνεργασίες περισσότερων παικτών.

Ο John Nash είχε αναπτύξει σπουδαία μαθηματική " δράση " από τις μικρές τάξεις του γυμνασίου και χαρακτηριστικές είναι οι αναλύσεις που έκανε πάνω στο θεώρημα Fermat. Ακόμα διακρίθηκε στα πειράματα της χημείας και του ηλεκτρισμού, όπως και τις τεχνολογικές του εφαρμογές στην χημική εφαρμοσμένη μηχανική την περίοδο που ήταν σπουδαστής στο Carnegie του Πιτσμπουργκ. Στο Carnegoie σπούδαζε με υποτροφία και όλο αυτό το διάστημα παρακολούθησε μαθήματα χημείας, φυσικής, μηχανολογίας πριν καταλάβει ότι αυτό που το άγγιζε πραγματικά ήταν η επιστήμη των μαθηματικών. Στο διάστημα των σπουδών στο Carnegie του ανατέθηκε να μελετήσει μια σειρά θεμάτων γύρω από τα ' διεθνή οικονομικά " και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα και προτάσεις. Αποτέλεσμα αυτών των μελετών ήταν η εκπληκτική έκθεση που συνέταξε γύρω από τα οικονομικά προβλήματα και τις ιδέες. Η έκθεση αυτή δημοσιεύτηκε αργότερα με τον τίτλο " το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης ", που της δόθηκε ο χαρακτήρας της οικονομετρικής. Η μελέτη αυτή ήταν το ξεκίνημα του ενδιαφέροντός του για την θεωρία των παιγνίων, από το σημείο εκείνο που την σταματούσε ο Neuman. Την επέκτεινε και την ανέλυσε μέσα από τις πολλαπλές και ποικίλες αλγεβρικές δυνατότητες. Ήξερε πολύ καλά ότι η διατριβή πάνω σε αυτή την θεωρία που πολλοί καθηγητές δεν τολμούσαν να αγγίξουν, θα τον έκανε να ξεχωρίσει μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Και πράγματι τιμήθηκε γι αυτή το 1994 με το βραβείο Nobel.

Σε ηλικία 22 ετών ο Nash είναι καθηγητής του Princeton ( το προτίμησε από το Χάρβαρντ, εξαιτίας την κοντινότερης απόστασης από το Bluefield, αλλά και γιατί εκτίμησε την προσπάθειά του καθηγητή A.W. Tucker να τον πάρει κοντά του). Σε ηλικία 23 ετών διδάσκει στο ΜΙΤ. Κάθε φορά που ανέλυε μια μαθηματική του μελέτη, το κοινό έμενε άφωνο και τα επιφωνήματα θαυμασμού ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

Δυστυχώς τους πρώτους μήνες του 1959 μια ψυχική εκτροπή, σχιζοφρένεια, χτυπά αυτή την ιδιοφυία.( Το διάστημα αυτό συνέπεσε με την εγκυμοσύνη της συζύγου του Alicia). Άρχισε να κυκλοφορεί στους διαδρόμους του πανεπιστημίου κρατώντας κάτω από την μασχάλη του την εφημερίδα New York Times και να ισχυρίζεται σε όποιους συναντούσε ότι μέσα στα κείμενα υπήρχαν κωδικοποιημένα μηνύματα εξωγήινων προς αυτόν. Έβλεπε παντού συνωμοσίες, ακόμα και από το προσωπικού του ΜΙΤ. Νόμιζε ότι παντού υπήρχαν κρυπτοκομμουνιστές, άκουγε φωνές και δεχόταν τηλεφωνήματα από άγνωστα άτομα, ενώ πίστευε ότι διαδραμάτιζε σπουδαίο θρησκευτικό ρόλο. Τελικά παραιτείται από το ΜΙΤ και αρχίζει να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικές κλινικές. Στα ενδιάμεσα διαστήματα επισκέπτεται τακτικά το Princeton, όπου φορώντας παράξενα ρούχα κινείται αμίλητος ανάμεσα στις βιβλιοθήκες και τα κτίρια,ενώ σταματούσε και μιλούσε μόνο αν ήθελε να ζητήσει κάποιο τσιγάρο ή μερικά σέντς. Αν και το Princeton του είχε παραχωρήσει τα πάντα ( βιβλιοθήκες, υπολογιστές, αίθουσες κλπ), αυτός φανερά στον δικό του κόσμο τα αρνιόταν. Όπως αρνιόταν και τις προσκλήσεις των συναδέλφων του να παραστεί στα σεμινάρια τους. Όλοι όσοι ήξεραν το πρόβλημα τον βοηθούσαν ( συμπεριλαμβανομένης και της πρώην συζύγου του Alicia με την οποία είχε χωρίσει ), αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Και όλα αυτά τη στιγμή που στους πανεπιστημιακούς κύκλους, στα σεμινάρια, και τις συνδιαλέξεις, όλοι αναφερόντουσαν στις θεωρίες του, τις απόψεις του, τις μελέτες του, τα συμπεράσματά του και τις εφαρμογές τους στην πολιτική, την οικονομία , την κοινωνία.

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι που το 1989 εντελώς απροσδόκητα, ο κορυφαίος της θεωρητικής φυσικής του 20 ου αιώνα Freema Dyson, πήρε επιτέλους απάντηση στην καλημέρα που απηύθυνε για πολλά χρόνια στον αμίλητο John Nash. Ο Nash μίλησε στον Dyson για την κόρη του, Ester Dyson, δείχνοντας τα πρώτα στοιχεία ότι το μυαλό αυτού του κορυφαίου μαθηματικού επανέρχεται στην ορθή λειτουργία του. O Dyson περιέγραψε την έκπληξή και την χαρά του κλείνοντας με μια φράση: το ξύπνημά του ήταν υπέροχο. !

Ένα χρόνο αργότερα ο Nash αρχίζει να ασχολείται πάλι με τα μαθηματικά. Στις επικοινωνίες του με τους άλλους μαθηματικούς, όπως τον Εnricο Bomb, κάνει ευρεία χρήση του διαδικτύου, και τον Οκτώβριο του 1994 παίρνει το βραβείο Nobel. Ο επί 50 χρόνια αχώριστος φίλος του, μαθηματικός Halold Kuhn είναι αυτός που του ανακοινώνει αυτή την μοναδική είδηση.

Ο John Nash υπήρξε κάτι το διαφορετικό και κατάφερε να δώσει διεξόδους εκεί που άλλοι δεν μπορούσαν να δουν. Οι θεωρίες του έχουν αποτελέσει βασικούς κανόνες πάνω στους οποίου κινείται η σημερινή πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή του πλανήτη. Ο άγνωστος κόσμος που βυθίστηκε τα τριάντα χρόνια της ζωής του, ίσως να μην ήταν μόνο ένας κόσμος σκεπασμένος από το πέπλο της ψυχικής ασθένειας αυτού του μεγάλου μαθηματικού, αλλά ίσως ο κόσμος της σημερινής πορείας και εξέλιξης , όπως τον αντιλήφθηκε και τον βίωσε στο ταραγμένο του ( ; ) μυαλό στα κρίσιμα αυτά χρόνια. Μήπως ο John Nash,, έστω και σε κάποιο βαθμό υπό το βάρος της ψυχικής του ταραχής είδε πράγματα που θα ζήσουμε στα επόμενα χρόνια ; Πράγματα που τον κράτησαν απομακρυσμένο και φοβισμένο από τον κόσμο μέχρι την στιγμή που ένιωσε την δύναμη ικανή ώστε να " γυρίσει " και να τα αντικρίσει ;

Το "Βιβλίο του Μαξιλαριού" & Το παιχνίδι με τους καταλόγους!

Το βιβλίο του μαξιλαριού
Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού της γιαπωνέζικης αυλής στο 10ο αιώνα, όπου καταγράφονται εντυπώσεις, περιστατικά, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας και συγκίνησης, όλα αυτά αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες, ως σήμερα, ένα από τα σπουδαιότερα πεζά κείμενα της γιαπωνέζικης πεζογραφίας. Το κύριο προσόν του είναι ίσως η φρεσκάδα της παρθενικής εντύπωσης, χαρακτηριστικό που μπορεί να το έχει καθεμιά και καθένας, αν θελήσει να γράψει απλά ό,τι ζει με ευαισθησία.

Συγγραφέας: Sei Shonagon

Μεταφραστής: Παπανικολάου Κατερίνα

Υπεύθυνος Σειράς: Σκαρτσής Σωκράτης Λ.

Εκδότης: Καστανιώτη

Σειρά: Τα Κείμενα των Λαών



Το παιχνίδι με τους καταλόγους:
Η βασική ιδέα προέρχεται από την Iαπωνίδα ποιήτρια Sei Shonagon (10ος αιώνας μ.Χ.), που στο ημερολόγιό της ("Το Βιβλίο του Μαξιλαριού") ομαδοποιούσε σε λίστες όσα πράγματα της άρεσαν ή την ενοχλούσαν.

Η Sei Shonagon έγραψε το "Βιβλίου του Μαξιλαριού" ανάμεσα στο 986 και το 1000 μ.Χ. 'Ηταν κυρία των τιμών στην αυτοκρατορική αυλή της Ιαπωνίας και, μαζί με την σχεδόν σύγχρονή της Murasaki Shikibu, η μεγαλύτερη ποιήτρια αυτής της χώρας. Ανακάλυψα το "Βιβλίου του Μαξιλαριού" στην μετάφραση του Arthur Waley, πριν τριάντα χρόνια. Το ξαναδιάβασα στα γερμανικά (απόδοση Helmut Bode) και τέλος πάλι στα Αγγλικά (Ivan Morris, 1979). Υπήρξε και για μένα ένα βιβλίο που ήταν συχνά δίπλα ή κάτω από το μαξιλάρι μου.


Στο ημερολόγιό της η Sei Shonagon, εκτός από τα ευαίσθητα, σοφά και διεισδυτικά της βιώματα (αλλού έγραψα πως μόνον ο Proust μπορεί να την ανταγωνιστεί σε οξυδέρκεια και ποιητική δύναμη) παραθέτει και πολλούς καταλόγους: "Σπάνια πράγματα". "Πράγματα που δεν αξίζει να τα κάνεις". "Πράγματα με τρομακτικά ονόματα". "Πράγματα που λέγονται δύσκολα". Στα τριακόσια είκοσι έξη σύντομα κεφάλαια του βιβλίου, περίπου το ένα τρίτο είναι κατάλογοι.

Μετά από χίλια χρόνια αποφάσισα να περπατήσω στα βήματά της. Όχι για να συνεχίσω ούτε (προς Θεού!) να συμπληρώσω. Άλλωστε, αυτές οι "λίστες" είναι εντελώς προσωπικές. Όπως γράφει κανείς το δικό του ημερολόγιο, έτσι μπορεί να καταστρώσει δικές του ομάδες πραγμάτων και αισθημάτων. (Είναι ωραίο το παιχνίδι με τους καταλόγους. Μαθαίνεις πολλά. Δοκιμάστε τώρα να το παίξετε κι εσείς).

Φυσικά η απόπειρα μου έμεινε ημιτελής. Δεν τελειώνουν οι καταγραφές - θεωρητικά θα μπορούσαν να περιλάβουν όλες τις στιγμές μιας ζωής.

Ξαναδιαβάζοντας μετά το πρωτότυπο (απέφευγα να ανοίξω το "Βιβλίο του Μαξιλαριού" όσο έγραφα τα δικά μου) βρίσκω πως πέρα από τη γενική ιδέα, οι κατάλογοί μου είναι (όπως φανταζόμουνα) τελείως διαφορετικοί. Και οι επικεφαλής αριθμοί είναι δική μου επινόηση. (Η Sei Shonagon δεν αριθμεί).

Ένα μέρος από τις "Λίστες" προδημοσιεύθηκαν σε ομώνυμη στήλη στο περιοδικό "Status" από τον Ιούνιο του 90 ως τον Μάιο του 91.
NIKOΣ ΔΗΜΟΥ

7 Πράγματα που δεν πρέπει να σκέπτεσαι πριν από τον ύπνο:

* Ότι θα πεθάνεις

* Την φορά που υπέβαλες παραίτηση και την πάτησες (νόμιζες πως θα σε παρακαλέσουν να μείνεις)

* Τον καθρέφτη - όταν ονειρεύεσαι μέλλον, σαν να ήσουν παιδί

* Στο δημοτικό που σε φώναξε ο δάσκαλος και εσύ, αφηρημένος, τον είπες "μαμά".

* Την πρώτη (και τελευταία) φορά με την Κ. όταν δεν σου σηκώθηκε καθόλου

* Την γαιώδη γεύση της πράσινης πατάτας (γεύση μεταθανάτου)

* Την εποχή που δεν κοιμόσουν επειδή φοβόσουν μήπως δεν κοιμηθείς

5 πράγματα που καθησυχάζουν

* ο διακόπτης που αυτόματα βρίσκεις τη νύχτα

* η συνέχεια της πραγματικότητας κάθε πρωί

* το άνοιγμα και το κλείσιμο των παραθυρόφυλλων πρωί-βράδυ

* η ίδια απάντηση στην ίδια ερώτηση

* το χλιαρό νερό πάνω στο δέρμα

4 συνηθισμένα όνειρα

* είμαι νεκρός αλλά παρακολουθώ τα πάντα

* κάνω έρωτα αλλά δεν ξέρω με τι

* στο σπίτι μου υπάρχουν μυστικές πόρτες και πίσω τους άγνωστα δωμάτια και άλλες πόρτες

* αιωρούμαι ξαπλωμένος ανάσκελα σε αόρατη θάλασσα

5 ευχάριστοι ήχοι:

* Αόρατη καμπάνα σε ομίχλη

* το χορτάτο διπλό κλακ πόρτας μεγάλου αυτοκινήτου (να είσαι μέσα: ασφάλεια)

* η τελευταία ρουφηχτή ανάσα πριν τον οργασμό

* το φλάουτο που ηρεμεί την ορχήστρα στην πρώτη του Μάλερ

* σκίσιμο χαρτιού από δώρο που ανοίγει

10 μικροπράγματα που απογοητεύουν:

* ένας πολιτικός από κοντά

* το δεύτερο βιβλίο πολλά υποσχόμενου συγγραφέα

* κωλικοί στο πρώτο ραντεβού

* χτυπάει το τηλέφωνο - κι αντί γι αυτό που περίμενες, φλύαρος φίλος

* ουρά στην τράπεζα - χαλάει το on line μόλις φτάσεις μπροστά

* γδύνεται και δεν έχει καθόλου στήθος

* το ρολόι, τόσο εντυπωσιακό στη διαφήμιση - μικρό κι ασήμαντο στο χέρι σου

* η ωραία γάτα πάει να χαϊδευτεί σε άλλον

* κοντράρεις ένα αυτοκίνητο που κάνει τα μισά λεφτά και σε παίρνει

* ένας ποιητής που μυρίζει το στόμα του

5 οδυνηρές εκπλήξεις

* ο νεαρός που θεώρησες ασήμαντο - και σου πήρε την γυναίκα

* το βιβλίο που είχες βρει ανιαρό, έγινε μπεστ-σέλλερ

* το γνωστό "βαποράκι" από τα Εξάρχεια να δίνει διάλεξη περί ηθικής

* ο εφοριακός που θέλησες να λαδώσεις ήταν τίμιος

* η σφιγμένη και αυστηρή κυρία που το δίνει σε όλους

6 μικροενοχλήσεις

* το σποράκι που σφηνώθηκε ανάμεσα στα δόντια

* να έχουν πρηστεί τα πόδια σου, και να μην μπορείς να βγάλεις παπούτσι

* το μαμούνι που καρφώνεται στο παρμπρίζ ανάμεσα στα μάτια

* η αγκίθα που μπαίνει στην παλάμη και δεν την βλέπεις

* να σου μπει βλεφαρίδα στο μάτι, ενώ μιλάς στο ραδιόφωνο

* να κατουριέσαι σε επίσημη τελετή

7 καταστάσεις που δεν αντέχω να θυμάμαι

* τους παιδικούς τρόμους της νύχτας

* το χωμάτινο πρόσωπο του πατέρα

* αφόρητο πόνο: κρεατάκια, σπασμένο χέρι

* την τελευταία κραυγή του Γατσί

* την κακία της γροθιάς που μου έσπασε τη μύτη

* τα ανοϊκά χαμόγελα της μητέρας

* το παιδικό τραγούδι που μουρμούριζε ο Νίκος στην προνάρκωση

5 φωνές από τα παιδικά χρόνια

* Κο-ο-ρμπα-α-νιά

* Με του βόηθού το χέρι, χά-ανει

* Ααμπεμπαμπλόμ (του κιθεμπλόμ)

* Φτου ξελευτερία!

* Θα μετρήσω ως το τρία / κι όποιος βγει θα τα φυλάει...

3 δυνατά χρώματα

* Το μπλε του Τισιανού

* Το κίτρινο του Βαν Γκόγκ

* Το απόλυτο μαύρο του Γιάννη Σπυρόπουλου

8 εκφράσεις που δεν αντέχω πια

* Το ήθος και το ύφος

* Εκσυγχρονισμός, ανασχηματισμός, μεταρρύθμιση, αναδόμηση, κλπ.

* Δομή, δομικό, νεοδομικό, αποδομικό (εκτός από: δομικά υλικά)

* Εν όψει του 1992 (ή του 2000)

* Η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων (Και: Ελληνοχριστιανικός, Ελληνορθόδοξος, Ελληνοκεντρικός)

* Κεκτημένα δικαιώματα

* Η μέριμνα της εκκλησίας (του δήμου, του κράτους)

* Η απάνθρωπη τεχνολογία (συν: αλλοτρίωση, τσιμεντούπολη, κά.)

11 τρόποι να είσαι πιο μόνος

* σε δωμάτιο ξενοδοχείου, ακούς δίπλα να κάνουν έρωτα

* κοινωνικές "υποχρεώσεις" (οικογενειακές, επιχειρηματικές κλπ.)

* σε κηδεία, όταν οι πλαϊνοί κουτσομπολεύουν

* αϋπνία, δίπλα σε κάποιον που κοιμάται βαθιά

* Κυριακή νωρίς το πρωί. Έρημη πόλη. Φιλιππινέζα σε στάση.

* με άσχετους, ενώ ακούγεται αγαπημένη μουσική

* άρρωστος στις διακοπές

* βρίσκεις ξεχασμένο γράμμα του νεκρού πατέρα

* άπιστος με πιστούς (στο γήπεδο, το ναό, την συγκέντρωση)

* βλέποντας στο αεροδρόμιο φευγαλέα γυναίκα ωραιότατη

* ακούγοντας Σαββόπουλο

5 απωθητικά πράγματα

* στη βεράντα με πυτζάμα, στο βολάν με φανελάκι

* παντελόνι κάτω από κρεμαστή κοιλιά

* μεγάλο νύχι στο μικρό δάχτυλο

* γυναίκα με βαρύ άρωμα, πρωί-πρωί

* ξεβαμμένο μακιγιάζ

3 μικρά πράγματα που δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση

* να ταΐσεις ένα αδέσποτο

* να τακτοποιήσεις το συρτάρι σου

* να ξαναβρείς βολικό ρούχο

8 κατηγορίες ανθρώπων που δεν χαίρομαι να γνωρίζω

* άνθρωποι που μιλούν φωναχτά

* αυτοί που σου σφίγγουν το μπράτσο για να τους ακούσεις

* όσοι έχουν υγρή και μαλακή χειραψία

* αυτοί που, αμέσως, σου μιλάνε στον ενικό

* οι υπερβολικά καλοντυμένοι και σιδερωμένοι

* μερικά επαγγέλματα που μου μυρίζουν περίεργα: αστρολόγοι πολιτικοί, θεολόγοι, συνδικαλιστές, σύμβουλοι (γενικώς)

* "θαυμαστές" (συνήθως δεν ξέρουν τι θαυμάζουν)

* οι τύποι του "ΕΓΩ να σου πω γι αυτό το θέμα!"

6 (ή και περισσότερα) πράγματα που συμβαίνουν αυτό το δευτερόλεπτο

* οδηγός φεύγει από το δρόμο σε στροφή

* κάποιος βαριέται

* ζευγάρι αγκαλιάζεται με πάθος

* έφηβος εκσπερματίζει μόνος

* κάποιος καγχάζει

* πολλοί ξεψυχούν, παιδιά γεννιούνται, κάπου βρέχει

1 σκέψη για παρηγοριά

* αν αυτή τη στιγμή δεν πονάς πουθενά - σκέψου πόσοι σε ζηλεύουν

7 ευχάριστα σωματικά συναισθήματα

* δροσιά μετά από χλιαρό μπάνιο, σε καύσωνα

* ανακούφιση από έντονη σωματική ανάγκη

* ξάπλωμα - ξεχείλωμα μετά από μυϊκή κούραση

* ηδονή: να βγάζεις στενά παπούτσια, σφιχτά εσώρουχα

* δροσερό νερό σε στεγνό στόμα

* ξύσιμο στη φαγούρα

* φαγητό σε πολύ άδειο στομάχι

6 καταστάσεις που προκαλούν ενοχές

* να διαβάζεις το Δελτίο της Διεθνούς Αμνηστίας (βασανιστήρια, δολοφονίες, διωγμοί) ξαπλωμένος στην πολυθρόνα σου

* το χτυπημένο γατί (σάλευε ακόμα) στη μέση του δρόμου - έκανες πως δεν το είδες

* την τρυφερότητα που δεν έδειξες σε κάποιον που έφυγε

* το γυφτάκι που διώχνεις (και μετά σκέπτεσαι, κι αν...)

* τις "εκκλήσεις βοηθείας" στις εφημερίδες - πάντα έχεις την πρόθεση αλλά ξεχνάς

* την φίλη που έχασε τον άντρα της (πρέπει κάποιο βράδυ να την δούμε!)

4 ήχοι που σε ξυπνάνε με ελαφριά ψυχή

* Πολλαπλά κοκόρια

* κελάρυσμα στο αυλάκι (νερό για πότισμα)

* γιαννιώτικα κουδούνια στα πρόβατα (αιθέρια!)

* φλύαρα πουλιά σε μεγάλα δέντρα

1 σκέψη που σε κάνει να πεις: κρίμα!

* Όσες πόλεις κι αν γνωρίσεις, όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, στο τέλος θα πεθάνεις.

7 αταίριαστες οσμές

* Πεπόνι που κόπηκε με μαχαίρι κρεμμυδιού

* Είσοδος πολυτελούς πολυκατοικίας μυρίζει γιαχνί

* Σώμα γυναίκας σε φρεσκοβαμμένο δωμάτιο

* Κουλουράκι από αρωματισμένο (Poison!) χέρι

* Λιμουζίνα που μυρίζει φτηνό πλαστικό

* Κομψό μανεκέν με υποψία ιδρώτα

* Υπουργός στην ψαραγορά

5 πράγματα ευχάριστα στην αφή

* Το στήθος κάτω από τη θηλή

* Κοιλιά ανάσκελης γάτας που γουργουρίζει

* Παλιά καπέλα: τσόχα, βελούδο, ατλάζι.

* Δερμάτινο κάθισμα του Connolly (Jaguar, Rolls)

* Πέταλα, πριν μαραθούν

9 φράσεις που με γεμίζουν ανησυχία

* Η πολιτεία έχει πάρει όλα της τα μέτρα

* Ο γιατρός θα το δει μόνο - μπορεί να μην χρειάζεται επέμβαση

* Το έβγαλα δοκιμή και δεν άκουσα κανένα θόρυβο

* Τα χρήματα τα καθυστερεί η τράπεζα

* Είπαμε να παίξουμε ένα ψιλό για να περάσει η ώρα - δεν είμαστε χαρτοπαίκτες

* Άνοιξε το στόμα καλά - δεν θα σε πονέσω καθόλου

* Μα φυσικά και αγαπώ μόνον εσένα

* Θα σας πάρουμε εμείς στο τηλέφωνο

* Μια χαρά φαίνεσαι σήμερα

3 ωραίες ευχές

* να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά

* να χαρείς τα μάτια σου

* να έχεις καλό θάνατο

6 πράγματα που δυσκολεύεσαι να πετάξεις

* τα φύλλα ενός ωραίου ημερολογίου

* παλιά παπούτσια που βολεύουν

* τα φοιτητικά σου γράμματα στους γονείς

* το αναγνωστικό της τρίτης δημοτικού

* το πρώτο σου (κακό) εφηβικό ποίημα

* το άρωμα γυναίκας που σ' άφησε

5 πράγματα από πέντε

* πέντε νότες στο πεντάγραμμο

* πέντε πεντόβολα την Πέμπτη

* πέντε χορεύουν πεντοζάλη

* πέντε τρυφερά δάχτυλα στην Πεντέλη

* πέντε πεντάρες στο παραπέντε

7 πράγματα από επτά

* επτά κουλούρια εφτάζυμα

* επτά νάνοι (νάνι-νάνι)

* τα επτά θαύματα - κι όλοι ξέρουν το όγδοο

* επτά σοφοί (ποιος θυμάται τον Κλεόβουλο;)

* τα επτά θανάσιμα (και υπέροχα) αμαρτήματα

* οι επτά ουρανοί (να πετάς στον έβδομο!)

* και (επιτέλους) οι επτά μέρες της εβδομάδας

9 τραγούδια (λυπάμαι πάντα όταν τελειώνουν)

* "Πρωϊνό Τσιγάρο" του Νότη Μαυρουδή

* "Αχάριστη" του Βασίλη Τσιτσάνη

* "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζιδάκι

* "Μπαλάντα των Αισθήσεων" του ίδιου

* "Πικρία" Θάνου Μικρούτσικου σε στίχους Νίκου Καββαδία (και όλο τον "Σταυρό του Νότου")

* "Ζεϊμπέκικο" και "Δημοσθένους Λέξις" του Διονύση Σαββόπουλου

* "Αρχάγγελος" - Γιάννη Μαρκόπουλου και Κ.Χ. Μύρη

* "Τα ήσυχα βράδια" του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή

8 ευτυχίες που δεν συγχωρώ στο Θεό

* την ομορφιά της φύσης

* την γλύκα του έρωτα

* το βλέμμα των παιδιών

* την γεύση των φρούτων

* το βραδινό κελάηδισμα

* την βαθιά σιωπηρή φιλία

* το γουργουρητό της γάτας

* την μουσική του Schubert

5 πράγματα που σου δίνουν αίσθηση υπεροχής

* να πηγαίνεις σιγά με ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο

* να φέρεσαι ευγενικά σε έναν αγροίκο

* να κάνεις έρωτα με άπειρη (ο) παρτενέρ

* να ξεναγείς σε πόλη που την έζησες χρόνια

* να πίνεις με κάποιον που δεν αντέχει το οινόπνευμα

6 στενάχωρες καταστάσεις

* σοβαρός κύριος με ξεκούμπωτο παντελόνι

* μουντζώνεις τον άλλο οδηγό - και μετά ανακαλύπτεις πως είναι γνωστός

* φιλοξενείσαι και το μπάνιο είναι βρώμικο

* καλείς επίσημο πρόσωπο σε γεύμα - αποκαλύπτεται χορτοφάγος

* ρήτορας μπερδεύει τα χαρτιά του και τα χάνει

* έχεις πάρτι και σου λένε πως ο διπλανός είναι βαριά

7 πράγματα που δεν αντέχω πια να κάνω

* να ξαναδιαβάσω το "Κεφάλαιο"

* πέντε φορές έρωτα σε ένα βράδυ

* να ξενυχτήσω και το πρωί κατ' ευθείαν δουλειά

* να μάθω μία δύσκολη ξένη γλώσσα

* να πιω ένα ολόκληρο μπουκάλι βότκα

* να ταξιδέψω με ωτο-στοπ

* να τα παίξω όλα ή τίποτα στο καζίνο

4 φορές ύφος που μου προκαλεί αλλεργία

* Οι κουλτουριάρες κυρίες της Ελληνικής περιοδικογραφίας

* Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι

* Οι πρόεδροι ΠΑΕ όταν κάνουν δηλώσεις

* Οι (αρσενικοί, θηλυκοί και άλλοι) Νάρκισσοι της τηλεόρασης

6 στιγμές που παρηγορούν

* ξυπνάς από ωραίο όνειρο - κι είναι Κυριακή

* καταλαβαίνεις ότι κι εκείνη σε θέλει

* βρίσκεις δρόμο ανοιχτό, σανιδώνεις και απογειώνεσαι

* στην γωνιά σου, αναπάντεχος ανθοπώλης

* φωτογραφίζεις - και νιώθεις πως έπιασες την στιγμή

* μουσική με ακουστικά σε νανουρίζει και βυθίζεσαι

7 αισθήσεις του χειμώνα

* κοκκινολαίμης σε γυμνό κλαδάκι

* μυρωδιά από καμένα κούτσουρα

* τρίξιμο χιονιού κάτω από την αρβύλα

* φωνές από κάλαντα

* αχνός στο τζάμι

* χριστουγεννιάτικες βιτρίνες

* ζεστό κάστανο στον ουρανίσκο

5 περιπτώσεις όπου είναι άσχημο να βρέχει

* όταν είσαι μόνος

* όταν βγαίνεις από το κομμωτήριο

* όταν ταξιδεύεις στη θάλασσα

* όταν οδηγείς νύχτα

* όταν κλαις (σταγόνες ή δάκρυα;)

5 περιπτώσεις που είναι ωραίο να βρέχει

* πρωτοβρόχι μετά από βαρύ Αύγουστο

* γυμνοί μπροστά σε φλόγες

* νύχτα, ακούς ψιχάλισμα σε φύλλα

* μικρή βροχή στα χωράφια - μυρωδιά οργώματος

* όταν αναζητάς καταιγίδα

7 εντελώς ιδιωτικοί χώροι

* παιδικές αναμνήσεις

ερωτικές φαντασιώσεις

* ενοχές για πράξη ανομολόγητη

* όνειρα ,εφιάλτες

* υποθέσεις ζηλοτυπίας

* σενάρια (άμετρης) φιλοδοξίας

* αρρώστια κι ανημπόρια

1 σκέψη μελαγχολική

* που πάει το ζευγάρι, όταν ο ένας δεν είναι πια εκεί;

5 ενοχλητικοί ήχοι

* μαχαίρι στο πιάτο

* συχνότητα στο στερεοφωνικό

* τροχός οδοντογιατρού

* σταγόνα στο μπάνιο

* ουρλιαχτό σκύλου τη νύχτα

4 στιγμές ανακούφισης

* πατάς στέρεα γη μετά από τρικυμία

* σταματάει το κομπρεσέρ

* ξυπνάς από εφιάλτη

* ο γιατρός λέει: δεν έχεις τίποτα

7 βαρετά πράγματα

* διαβαστή διάλεξη

* υπερατλαντικό αεροπορικό ταξίδι

* βροχερή Κυριακή

* ταινία του νέου Ελληνικού κινηματογράφου

* γεροντικές επαναλήψεις

* πολύ χοντρό κλασικό βιβλίο

* κοντσέρτο με ατονική μουσική

4 ελαφρά και λευκά

* αφρός μπύρας

* άνθος αμυγδαλιάς

* λευκό πούπουλο

* διπλοχτυπημένη κρέμα

3 μικρές αιωνιότητες

* ώρες αϋπνίας

* πριν τα αποτελέσματα εξετάσεων

* μετά το "θέλεις;"

8 γαϊδουριές

* να μην κρατάνε την αυτόματη πόρτα

* ν' ανάβουν τσιγάρο χωρίς να ρωτήσουν

* να ορμάνε στο ασανσέρ πριν βγεις

* στο φανάρι, να πηγαίνουν ευθεία από την λωρίδα στροφής

* στο περίπτερο, να χώνουν το χέρι μπροστά σου: "δώσε ένα..."

* στο τηλέφωνο, να ζητούν τα στοιχεία σου πριν πουν τα δικά τους

* ο καλεσμένος που δεν φεύγει, ενώ έχεις σαπίσει στη νύστα

* σου χαρίζουν κάτι και (με τρόπο) σου λένε πόσο κόστισε

3 φορές που χρειάζεται απαραίτητα γλυκό

* μετά τον μεσημεριανό ύπνο

* μετά το Μαύρο

* μετά τον έρωτα

6 εκστάσεις

* να σε αγκαλιάζει τρυφερό δέρμα

* να ακούς Mozart, άνοιξη σε ανοιχτό αυτοκίνητο

* να σε λιώνει στην άμμο ο ήλιος του Αυγούστου

* να διαβάζεις Ελύτη με θέα νησί

* ν' ακούς "Αμλέτο" στην Πασχαλινή Σπιανάδα

* ν' αγκαλιάζεις τρυφερό δέρμα

1 ενοχή

* άργησα καιρό να του γράψω και η επιστροφή έγραφε "απεβίωσεν"

∞(άπειρες) απουσίες

* όσες λίστες μου πέρασαν φευγαλέα από το νου

1 σκέψη τελεσίδικη

* Καμιά ζωή δεν έχει happy end

3 πράγματα που θα ήθελα να πουν για μένα (μετά)

* τον εμπιστεύονταν τα ζώα

* ήξερε από μηχανές

* δεν έλεγε ψέματα

* διάβασε, ταξίδεψε και αγάπησε όσο μπόρεσε.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ

The trulli of Alberobello

Kάντε κλικ στην εικόνα για να τη δείτε μεγαλύτερη!

Οι τρούλοι του Αlberobello
Μέσα στις πράσινες εύφορες πεδιάδες της νότιας Ιταλίας, το Alberobello, η πρωτεύουσα των τρούλων, (χαμηλά πέτρινα και κυκλικά οικήματα με κωνική κορυφή), μοιάζει βγαλμένο μέσα από κάποιο παιδικό παραμύθι! Πουθενά αλλού δεν θα δεις κάτι σαν κι αυτό!
Τα περίπου 1.000 trulli της πόλης (το όνομα των οποίων προέρχεται από το βυζαντινό turris) προέκυψαν όχι ως δείγμα της εκκεντρικής αισθητικής των ντόπιων, αλλά από ιστορική ανάγκη.
Γύρω στο 16ο αιώνα, η περιοχή δόθηκε δώρο από τον Φερδινάνδο της Αραγωνίας στον ισπανικό Οίκο του Ακουαβίβα του Κονβερσάνο. Δυστυχώς οι χωρικοί που κατέκλυσαν το δάσος του πολέμου(Αlbero-bello) για να καλλιεργήσουν την πλούσια γη δεν είχαν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε καν την άδεια να χτίσουν μια σταθερή κατασκευή, που θα τους προστάτευε από το κρύο του χειμώνα και τις ζέστες του καλοκαιριού.
Τότε ως φαίνεται, κάποιος από τους κόμητες των Ακουαβίβα επινόησε αυτό το είδος &lt;&lt;στεγνού οικήματος&gt;&gt; από πέτρες. Πέτρες οι οποίες ήταν κομμένες έτσι ώστε από τη μια να στηρίζονται καλά και από την άλλη να μπορούν να διαλυθούν και να σκορπιστούν τριγύρω σε περίπτωση αιφνιδιαστικής επιθεώρησης του βασιλιά. Τα trulli, στην κορυφή τους στολίζονταν με σύμβολα που ζωγραφίζονταν με κιμωλία. Σύμβολα παράξενα, παγανιστικά, μαγικά, χριστιανικά, για προστασία από το κακό μάτι και καλοτυχία, αλλά και ως ένδειξη κύρους της οικογένειας που τα κατοικούσε!
Δείτε το βίντεο

 

Strange 134

Προηγούμενες ζωές. The Mysterious Case of Bridey Murphy

Μπορεί κανείς να κάνει αναδρομές σε προηγούμενες ζωές;
Αν και κάποιοι εθελοτυφλούν επειδή τα περιοριστικά συρταράκια της κοσμοθεωρίας τους δεν χωράνε φαινόμενα που ανατρέπουν πολλά απ΄ αυτά που ξέρουν ή έμαθαν μέχρι σήμερα, ναι, υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να αναδράμει σε προηγούμενη ζωή.

Όπως το έθεσε και ο ψυχίατρος Brian Weiss όταν βρέθηκε άθελά του αντιμέτωπος με ένα τέτοιο φαινόμενο αναδρομής «τίποτα στο εκπαιδευτικό μου υπόβαθρο δεν με είχε προετοιμάσει γι΄ αυτό. Είχα μείνει κυριολεκτικά άφωνος καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου».

Μπορεί κανείς να θεραπευτεί με την ανάκληση εμπειριών που πηγάζουν από προηγούμενες ζωές;

Η απάντηση είναι θετική. Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή που ασχολείται με αυτόν τον κλάδο και ονομάζεται Αναδρομική Θεραπεία (Regression Therapy). Η διαδικασία βασίζεται στην προσπάθεια να εντοπίσει την ρίζα κάποιου προβλήματος ψυχολογικής φύσης. Αυτό γίνεται με την ανάκληση, αναβίωση και επεξεργασία καταστάσεων που υπήρξαν τραυματικές σε προηγούμενες ζωές και που εξακολουθούν να παρεμβάλλονται στην ικανότητα του ατόμου να λειτουργήσει στη καθημερινή του ζωή. Με την ανάκληση, αναβίωση και επεξεργασία όμως, επέρχεται συνήθως μία κάθαρση που συνοδεύεται από έντονη ανακούφιση των συμπτωμάτων και μια μακροπρόθεσμη αλλαγή στην στάση ζωής. Αυτό που διαφοροποιεί την αναδρομική θεραπεία από άλλες σχολές συμβατικών θεραπειών είναι το γεγονός πως αποδέχεται το ενδεχόμενο η πηγή του προβλήματος ενός ατόμου να μην βρίσκεται απαραίτητα στις εμπειρίες που έζησε κατά την διάρκεια της ζωής του, ή ως έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας του, αλλά πιο πίσω στο χρόνο, πίσω σ΄αυτό που πολλοί μελετητές ονομάζουν προηγούμενες ζωές. H πλειονότητα των αναδρομέων θεραπευτών παραδέχονται την προΰπαρξη των ψυχών, την επιβίωση της συνείδησης μετά τον σωματικό θάνατο και την μετενσάρκωση.

Μ' άλλα λόγια οι αναδρομείς θεραπευτές θεωρούν ότι όντως συγκεκριμένα προβλήματα στην τωρινή ζωή ενός ατόμου μπορεί να οφείλονται σε άκρως τραυματικές εμπειρίες που αποκόμισαν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις και που έχουν αντίκτυπο μέχρι και στη σημερινή τους ζωή. Δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων έχουν οριστικά θεραπευθεί από χρόνιες ασθένειες που τους ταλάνιζαν με ελάχιστες συνεδρίες ή ακόμα και με μία μόνο αναδρομή. Παθήσεις που αντιστέκονταν σε συμβατικές θεραπείες επιλύθηκαν με την θεραπεία μέσω αναδρομών σε προηγούμενες ζωές.

Έτσι φοβίες, κρίσεις πανικού, αλλεργίες, επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες, σεξουαλικά προβλήματα και πολλά άλλα επιλύθηκαν με αυτή την πρωτοποριακή μέθοδο. Η αναδρομή ως διαδικασία επιφέρει συνήθως τροποποίηση και αλλοίωση της συνείδησης που απ' ό, τι φαίνεται είναι επιθυμητή για την επίτευξη του στόχου, δηλαδή του εντοπισμού της ρίζας του προβλήματος. Κάποιοι από τους τρόπους που χρησιμοποιούνται περισσότερο για να εισέλθει κανείς σε τέτοιου είδους καταστάσεις "τροποποιημένης συνείδησης" είναι η ύπνωση, η ολοτροπική αναπνοή, η χρήση των συναισθηματικών, σωματικών ή πνευματικών γεφυρών, η υπνοσκόπηση καθώς και ο δημιουργικός οραματισμός.

Αν κάποιος έψαχνε για την απαρχή αυτού του τύπου θεραπείας ίσως να κατέφευγε στην αρχαιότητα. Υπάρχουν ερευνητές που τοποθετούν την απαρχή της αναδρομικής θεραπείας στην αρχαιότητα. Στην Αίγυπτο καθώς και στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πρακτικές που κάποιοι θα μπορούσαν να τις προσιδιάσουν με τις σύγχρονες μεθόδους. Ιδιαίτερα στα Ασκληπεία η πρακτική της εγκοίμησης στο άβατον των Ασκληπείων είχε ως αποτέλεσμα την θεραπεία των ασθενών μετα την έλευση ενός οράματος (όναρ)από τον Θεό της ιατρικής. Μία θαυμάσια ανασκόπηση αυτής της περιόδου έγινε από τον ψυχοθεραπευτή Edward Tick στο βιβλίο H Θεραπεία της Ψυχής μέσα από τα Όνειρα . Υπάρχουν επίσης εικασίες για αντίστοιχες πρακτικές στα Ελευσίνια Μυστήρια, απουσιάζουν όμως οι ενδείξεις που να το τεκμηριώνουν.

Στην Σύγχρονη Εποχή ο πρώτος ερευνητής που δημοσίευσε τα ευρήματα του σε σχέση με την δυνατότητα των ανθρώπων να ανακαλούν τις προηγούμενες (αλλά και τις επόμενες) ενσαρκώσεις ήταν ο συνταγματάρχης Albert de Rochas. Το 1911 δημοσίευσε το βιβλίο του "Les Vies Succesives" όπου και εξαιτίας αυτού και της ενασχόλησης του με το "απόκρυφο" έχασε την θέση του διευθυντού του Ecole Polytechinque de Paris. Αργότερα , το 1937 η Αγγλίδα Joan Grant δημοσιεύει το βιβλίο της, "Ο φτερωτός Φαραώ" στου οποίου τις σελίδες αναγράφονται με εντυπωσιακή λεπτομέρεια αναμνήσεις απο την ενσάρκωση της ως ιέρεια της αρχαίας Αιγύπτου. Οι ιέρειες του Φαραώ εξασκούνταν στην τεχνική της μακράς μνήμης (εμείς θα την λέγαμε υπέρμνημη). Ακολούθησαν πολλά ακόμη δικά της βιβλία με μνήμες που αφορούσαν ενσαρκώσεις απο άλλες περιοχές και εποχές. Αργότερα ένας συμπατριώτης της ο Sir Alexander Cannon (1953) ιατρός με πτυχία από εννέα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δημοσιεύει τις δικές του μαρτυρίες απο εκατοντάδες αναδρομές που έκαναν ασθενείς του στην προσπάθεια να βρουν την πηγή του προβλήματος τους στο βιβλίο του "The Power Within".

Μετά την δεκαετία του '50 έχουμε πολλές ανεξάρτητες και μεμονωμένες μαρτυρίες. Από την Σουηδία ο Dr. John Bjorkehm, απο τη Σοβιετική Ένωση η Δρ. Βαρβάρα Ιβάνοβα και από την Αμερική ο Ron Hubbard. Όλοι έχουν παρόμοια ευρήματα αλλά απουσιάζουν οι σχετικές δημοσιεύσεις.
Την ίδια περίοδο η Gina Cerminara συντάσει μία περίληψη των δοξασιών που σχετίζονται με την μετενσάρκωση απο τις χιλιάδες συνεδρίες που έκανε ο γνωστός Αμερικανός διάμεσος και θεραπευτής Edgar Cayce. Οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές όμως δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση στο ευρύ κοινό μέχρι την δημοσίευση ενός βιβλίου που έγινε best-seller την δεκαετία του '50, "The Search for Bridey Murphy", του Morey Bernstein(1956)...
Μπαίνοντας στην δεκαετία του '60 συναντάμε μια ακόμη εισροή ευρημάτων απο τον υπνοθεραπευτή Arnall Bloxham. Οι περιβόητες κασσέτες του Bloxham κινηματογραφήθηκαν απο το BBC και έγιναν ντοκιμαντέρ. Η πελάτισσα του υπνοθεραπευτή ήταν μια κοινή νοικοκυρά που ενώ μπήκε σε βαθιά ύπνωση βρέθηκε να αναβιώνει εμπειρίες που διαδραματίζονταν σε άλλους τόπους και χρόνους, αποκαλύπτοντας συγκλονιστικές λεπτομέρειες που αφορούσαν τις "προηγούμενες ενσαρκώσεις" της. Ο παραγωγός του BBC Jeffrey Iverson εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που συνέπτυξε όλες αυτές τις συνεδρίες σε ένα βιβλίο με τον τίτλο "More Lives than One" το 1976.
Παράλληλα στο νοσοκομείο του Bath στην Αγγλία ένας ψυχίατρος έρχεται αντιμέτωπος με το φαινόμενο της ομαδικής μετενσάρκωσης μίας ομάδας εκτελεσθέντων απο την Ιερά Εξέταση αιρετικών στην μεσαιωνική Γαλλία. Η ιστορία ξεκίνησε απο την προσπάθεια μίας γυναίκας να ξεπεράσει τους επίμονους και επαναλαμβανόμενους εφιάλτες της που αφορούσαν την ζωή της με τους Καθαρούς απ' ό,τι προέκυψε αργότερα. Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις και μετέπειτα επαληθεύσεις λεπτομερειών οδήγησαν τον Dr. Arthur Guirdham να δημοσιεύσει τα ευρήματα του στο βιβλίο του "The Cathars and Reincarnation". Μετέπειτα, ακολούθησαν και άλλα βιβλία που παρουσίαζαν όλο και περισσότερες διαστάσεις και πτυχές στο θέμα όπως το «We are one Another» και το «The Lake and the Castle».
Σημαντική συνεισφορά ήταν και του Dr. Robert Crookall ο οποίος συνόψισε τα μέχρι τότε ευρήματα της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών τα οποία συνέτειναν στην αντίληψη ότι η συνείδηση επιβιώνει του σωματικού θανάτου.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του '60 έρχεται ένας ακόμη Βρετανός ψυχίατρος, o Dennys Kelsey (1967) να δημοσιεύσει τα δικά του εντυπωσιακά ευρήματα γράφοντας μαζί με την γυναίκα του (την χαρισματική Joan Grant) ένα βιβλίο με τον τίτλο "Many Lifetimes" .

Μέχρι αυτή τη περίοδο είχαμε ερευνητές απ' όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη να παρατηρούν το φαινόμενο της δυνατότητας κάποιων ανθρώπων να ανακαλούν στο συνειδητό μνήμες που μοιάζουν να έρχονται απο προηγούμενες ζωές.
Τότε μπαίνουμε στην δεκαετία του '70 όπου ένα νέο κύμα κατακλύζει τις βιβλιοθήκες με νέα ευρήματα απο διάφορους θεραπευτές. Απο εδώ και στο εξής είναι πλέον ξεκάθαρη η χρήση της αναδρομής όχι για αναζήτηση της υπόθεσης της μετενσάρκωσης, αλλά της χρήσης της για θεραπευτικούς σκοπούς. Η δρ. Helen Wambach (1978) με την μέθοδο της ύπνωσης και την συνδρομή δεκάδων βοηθών οδηγεί σε αναδρομές χιλιάδες εθελοντές. Τα ευρήματα της είναι ιδιαίτερα σημαντικά και απεικονίζουν με ακρίβεια της συνθήκες ζωής που επικρατούσαν κατά την περίοδο στην οποία οι αναδρομούντες αναφέρονταν. Οι στατιστικές της αναλύσεις επιβεβαιώνουν με ακρίβεια τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης περιόδου. Την ίδια περίοδο ο ψυχολόγος Morris Netherton(1978) δημοσιεύει το βιβλίο του Past Lives Therapy, όπου επιδεικνύει την ιδιαίτερη τεχνική που χρησιμοποιεί ως γέφυρα, όπου δεν χρησιμοποιεί τον κλασσικό δρόμο της ύπνωσης αλλά την λανθάνουσα γλώσσα ή τις ιδιάζουσες λεκτικές φράσεις που φέρουν ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση. Την ίδια χρονιά η Δρ. Edith Fiore (1978) δημοσιεύει το "You Have Been Here Before" ενώ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο Γερμανός ψυχολόγος Thorwald Detlefsen (1976) δημοσιεύει τα δικά του ευρήματα στο Voices from Other Lives.
Ίσως εδώ δεν θα έπρεπε κανείς να παραλείψει την συνεισφορά ενός μεγάλου ψυχιάτρου του Stanislav Grof όπου κατά την δεκαετία του 1960 στην πατρίδα του Τσεχοσλοβακία χρησιμοποιούσε για θεραπευτικούς λόγους το LSD σε ασθενείς του για να επιφέρει αλλαγές στην συμπεριφορά. Μετέπειτα μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου για λίγο διάστημα μπόρεσε να συνεχίσει την θεραπεία με ψυχοδηλωτικά φάρμακα μέχρι να καταργηθεί δια νόμου η χρήση τους για θεραπευτικούς σκοπούς. Τότε ο Τσέχος ψυχίατρος δημοσίευσε τα ευρήματα του σε πολλά βιβλία του κλονίζοντας την επικρατούσα άποψη πως η συνείδηση δεν υφίσταται στα περιγεννητικά ή προγεννετικά στάδια. Όχι μόνον αυτό αλλά οι ασθενείς του Grof μοιάζουν να έχουν μνήμες που πηγάζουν απο προηγούμενες ζωές. Αντίστοιχα ευρήματα είχε και ο Έλληνας Ψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης. Απο το 1966 δημοσίευσε αντίστοιχες περιπτώσεις. Το 1980 δημοσίευσε το βιβλίο του "Η Γνώση της Μήτρας, αυτοψυχογνωσία με ψυχοδηλωτικά φάρμακα".
Καθώς εισερχόμασταν στην δεκαετία του '80 οι δημοσιεύσεις πληθαίνουν. Ο Βρετανός υπνωτιστής Joe Keeton μετά απο χιλιάδες αναδρομές σε προηγούμενες ζωές δημοσιεύει τα ευρήματα του στο βιβλίο του "Encounters with the Past" , όπου στις σελίδες του αναφέρει τις πιό πειστικές και συγκλονιστικές περιπτώσεις που συνέλεξε. Ο Δρ. Bruce Goldberg (1982) γράφει το μπέστ-σέλλερ Past Lives Future Lives όπου αναφέρει εντυπωσιακές θεραπείες που προκύπτουν σε χρόνιες παθήσεις με την χρήση της αναδρομής σε προηγούμενες ζωές αλλά και της προδρομής σε επόμενες. Την ίδια περίοδο στις μεσοδυτικές πολιτείες η συνταξιούχος γιατρός Irene Hickman (1983) δημοσιεύει τα δικά της ευρήματα στο "Mind-Probe Hypnosis".

Την ίδια περίοδο ο Αυστραλός Dr. Peter Ramster (1985) υπνωτίζει τέσσερις κυρίες και τις οδηγεί σε προηγούμενες ζωές τους. Μετέπειτα, ταξιδεύουν απο την Αυστραλία στις χώρες όπου είχαν τις αναμνήσεις τους. Με έκπληξη όχι μονο διαπιστώνουν την αλήθεια όσων βίωσαν κατά την διάρκεια της υπνωτικής αναδρομής αλλά οι λεπτομέρειες που είχαν αποκαλύψει εντυπωσίασαν ανεξάρτητους παρατηρητές που παρέστησαν στο πείραμα. Το φίλμ του ντοκυμαντέρ διατίθεται στο you tube με τον τίτλο Reincarnation και το αντίστοιχο βιβλίο λέγεται In Search of Lives Past.
Στην Βρετανία δύο ψυχολόγοι οι Glenn Williston και Judith Johnstone (1983) μοιράζονται με το ευρύ κοινό εντυπωσιακές ιστορίες απο εκείνη την περίοδο στο βιβλίο τους "Discovering your Past Lives" . Λίγο πιο μετά ενας άλλος Βρετανός Γιουνγκιανός αναλυτής ο Δρ. Roger Woolger (1988) δημοσιεύει το Other Lives Other Selves . Χωρίς την συνδρομή της ύπνωσης αλλά με την χρήση των σωματικών πόνων, ενοχλήσεων ή χρόνιων παθήσεων ως γέφυρα οδηγεί τους πελάτες του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις τους για να εντοπίσει τη ρίζα του προβλήματος τους. Μετέπειτα, θεμελιώνει την τεχνική Βαθείας Μνήμης (Deep Memory Process) ενώ γίνεται ένας εκ των σημαντικότερων δασκάλων στην τεχνική ανάκλησης προηγούμενων ζωών εκπαιδεύοντας χιλιάδες θεραπευτές σε όλο τον κόσμο.
Την ίδια χρονιά στις ΗΠΑ ένας διακεκριμένος ψυχίατρος συγκλονίζει την κοινή γνώμη αλλά και την ιατρική κοινότητα με την δημοσίευση του βιβλίου του "Πολλές Ζωές, Πολλοί Δάσκαλοι" . Στις σελίδες του ξετυλίγεται η ιστορία μίας ασθενούς του γιατρού που αρχίζει να θεραπεύεται απο τις διαταραχές της ανακαλώντας εμπειρίες που έμοιαζαν να έρχονται κατευθείαν απο προηγούμενες ζωές. Το βιβλίο θα ακολουθήσουν και άλλα όπως το "Μέσα απο τα Πέπλα του Χρόνου", "Μόνον η Αγάπη Είναι Αληθινή" και άλλα.
Πάλι στις ΗΠΑ ένας ψυχολόγος ο Dr. Garrett Oppenheim δημοσιεύει το "Who Were You Before You Were You". Για άλλη μία φορά έχουμε ευρήματα που επαληθεύουν το γεγονός πως οι ασθενείς μπορούν να θεραπευθούν με εντυπωσιακή πρόοδο εάν αναδράμουν σε προηγούμενες ζωές και αναβιώσουν τραυματικές εμπειρίες που δεν αφομοιώθηκαν στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο ενσαρκώσεις. Ιδιαίτερη αναφορά γι' αυτό ακριβώς διάστημα γίνεται απο τον Καναδό Ψυχαναλυτή Joel Whitton (1986) και τον συμπατριώτη του Joe Fisher στο βιβλίο τους "Life between Life" κάτι που είχε προηγούμενα από την Dr. Wambach στο"Life before Life"(1979).
Την δεκαετία του '80 εμφανίζεται στο προσκήνιο και ένας άλλος ψυχοθεραπευτής που ανακαλύπτει τη θεραπευτική δύναμη απο την ανάκληση και αναβίωση των προηγούμενων ζωών, ο Ολλανδός Hans TenDam. Αργότερα θα έμελλε να γίνει αυτός που έχει εκπαιδεύσει τους περισσότερους αναδρομείς-θεραπευτές στον πλανήτη. Το βιβλίο του "Exploring Reincarnation" αποτελεί ορόσημο στον κλάδο και θεωρείται ίσως το σημαντικώτερο έργο που συγκεντρώνει διεξοδικά όλες τις έρευνες και δημοσιεύσεις που σχετίζονται με την αναδρομική θεραπεία, τις μνήμες απο προηγούμενες ζωές και πως αυτές καθορίζουν την σημερινή ζωή, το κάρμα και τις προεκτάσεις του. Επίσης άλλο έργο του ιδίου είναι το "Deep Healing" ένα εγχειρίδιο στο οποίο αναφέρεται στις τεχνικές επαγωγής αναδρομών χωρίς την χρήση της ύπνωσης.
Την δεκαετία του '80 προκύπτει και η ανάγκη να ταξινομηθούν όλα αυτά τα ευρήματα και δημιουργείται η Ένωση Αναδρομικής Έρευνας και Θεραπείας (ARRT) στην Καλιφόρνια για να αποτελέσει ένα φόρουμ διαλόγου. Το 1986 θεσπίζεται και η Επιθεώρηση Αναδρομικής Θεραπείας που απο τότε αποτελεί το πιο έγκυρο έντυπο του κλάδου. Μπαίνοντας στην δεκαετία του '90 ένα νέο κύμα δημοσιεύσεων έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες. Διακεκριμένοι ψυχίατροι όπως οι Dr. Jarmon, Klein και Modi αψηφώντας την επίκριση συντηρητικών συναδέλφων τους αποκαλύπτουν τα ευρήματα τους. Ο υπνοθεραπευτής Michael Newton σπάει τα ταμεία με "Τα Ταξίδια της Ψυχής". Τελος η πρόεδρος του APRT Dr. Winafred Lucas (1993)συνόψισε τα ευρήματα της Αναδρομικής Θεραπείας στο έργο της "Regression Therapy: a handbook for professionals" παραθέτοντας και θεωρητικό πλαίσιο αλλά και τεχνικές για την εφαρμογής της στο θεραπευτικό πεδίο.

Το 1990 ο πρωτοπόρος ψυχίατρος Raymond Moody συνόψισε δώδεκα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές.

1. Συνήθως οι εμπειρίες απο προηγούμενες ζωές είναι οπτικές και με ζωηρό χρώμα και ήχο. Οι εικόνες μοιάζουν να είναι πιο αληθινές απο τα όνειρα και δεν έχουν την αίσθηση της αλλοίωσης.

2. Οι αναδρομές σε προηγούμενες ζωές μοιάζουν να έχουν μια αυτόνομη, δική τους ζωή. Οι σκηνές εξελίσσονται απο μόνες τους. Οι άνθρωποι που υπόκεινται σε αναδρομή δεν έχουν την αίσθηση ότι τα πλάθει η φαντασία τους όπως στην ονειροπόληση, ούτε μπορούν να αλλάξουν την έκβαση της ιστορίας. Μπορεί να αισθάνονται σαν να βλέπουν μία οικεία ταινία.

3. Οι εικόνες δημιουργούν μια μυστηριώδη αίσθηση του γνώριμου. Κάποιες στιγμές το υποκείμενο μπορεί να αισθανθεί νοσταλγία γι αυτό που μόλις ανακάλεσε.

4. Το υποκείμενο ταυτίζεται έντονα με κάποια προσωπικότητα παρά τις όποιες διαφορές σε φυσική εμφάνιση, στο φύλο, το επάγγελμα , την ηλικία , την φυλή, ή τις συνθήκες της καθημερινότητας.

5. Κατά την διάρκεια μίας αναδρομής εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων.

6. Κάποιες στιγμές αυτοί που αναδράμουν μπορεί να αισθάνονται πως βρίσκονται μέσα στο σώμα με το οποίο ταυτίζονται και κάποιες άλλες φορές να βλέπουν την σκηνή απο εξωτερική προοπτική.

7. Η εμπειρία συνήθως καθρεφτίζει θέματα που απασχολούν την τρέχουσα πραγματικότητα του υποκειμένου. Οι συγκρούσεις και τα διλήμματα συνήθως καθρεφτίζουν τρέχουσες συνθήκες και διαμάχες

8. Η αναδρομή μπορεί να ακολουθηθεί από μία γνήσια βελτίωση της πνευματικής κατάστασης του ασθενούς. Απωθημένα συναισθήματα ή μπλοκαρίσματα μπορούν να απελευθερωθούν προκαλώντας ανακούφιση και κάθαρση.

9. Οι αναδρομές μπορούν να επιφέρουν αλλαγές σε ιατρικές παθήσεις. Σε μερικές περιπτώσεις έχουμε δραματική βελτίωση ή ακόμη και αυτόματη αναστολή φυσικών συμπτωμάτων.

10. Όπως και στην φυσιολογική μνήμη οι αναδρομές αναπτύσσονται σύμφωνα με την σχέση τους σε ένα θέμα ζωής και δεν ακολουθούν μία ιστορική υπόδειξη ως προς το χρόνο.

11. Οι αναδρομές γίνονται όλο και πιο εύκολες με το χρόνο. Κάθε επόμενη φορά γίνεται όλο και πιο πιθανό τα υποκείμενα να βιώνουν την εμπειρία πιο έντονα και πιο γρήγορα.

12. Οι περισσότερες ζωές είναι εγκόσμιες. Οι περισσότεροι βιώνουν ζωές που είναι πολύ κοινές για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην οποία αναδράμουν.


Στην νέα χιλιετία ο αριθμός των αναδρομέων θεραπευτών αυξάνεται συνεχώς. Νέες ιδέες και απόψεις προστίθενται στις παλαιότερες αυξάνοντας τα δεδομένα. Ο Βρεττανός ψυχοθεραπευτής Andy Tomlinson με δύο βιβλία του το "Healing the Eternal Soul" και το "Exploring the Eternal Soul", προσθέτει περαιτέρω δεδομένα απο κλινικές παρατηρήσεις που συνέλεξε απο την πρακτική του.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αρκετοί ιατροί εντάσσουν την αναδρομική θεραπεία στο οπλοστάσιό τους προκειμένου να βοηθήσουν ασθενείς τους. Ο καθηγητής Δρ. Mario Simoes στην Πορτογαλία, ο Terumi Okuyama στην Ιαπωνία που υπήρξε ο πρώτος ιατρός στην χώρα του που ενσωμάτωσε την αναδρομική θεραπεία στο θεραπευτικό του πρωτόκολλο. Μεταξύ άλλων πρωτοπόρων είναι ο Ρώσος Pavel Gyngazov, ο Βραζιλιάνος Julio Perez και ο Ινδός Newton Kondaveti.



Φυσικά, όπως σε όλους τους κλάδους της επιστήμης, έτσι και εδώ τα ευρήματα δεν είναι ομόφωνα. Πολλές φορές οι απόψεις διίστανται και τα ευρήματα διαφέρουν απο ερευνητή σε ερευνητή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάποιες αναντιστοιχίες και διαφωνίες. Ωστόσο, τα σημεία όπου υπάρχει σύμπνοια απόψεων είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά για τα οποία υπάρχουν διαφωνίες. Άλλωστε κάτι τέτοιο είναι απολύτως θεμιτό σε μία εκκολαπτόμενη έρευνα που γίνεται στο περιθώριο της επιστημονικής προσέγγισης και χωρίς κονδύλια και επιχορηγήσεις.

Εφαρμογές Αναδρομικής Θεραπείας
Η Αναδρομική Θεραπεία έχει φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε θέματα όπως η αυτοεκτίμηση, ή αυτοπεποίθηση και η αυτογνωσία. Έχει επίσης διαπιστωθεί πως η χρήση της βοηθά ιδιαίτερα στην υπέρβαση τραυματικών αποτυπωμάτων απο σεξουαλική και σωματική κακοποίηση. Επίσης έχει παρατηρηθεί η άμεση ανακούφιση απο συμπτώματα:

φοβιών
κρίσεων πανικού
συναισθηματικών μπλοκαρισμάτων
κατάθλιψης
ανεξήγητων χρόνιων σωματικών πόνων
προβλημάτων ταυτότητας
καταπολέμηση εθιστικών συμπεριφορών
εφιαλτών και νυχτερινών τρόμων
αϋπνιών, διάσπασης προσοχής, ημικρανιών και πονοκεφάλων.
Έχουν αναφερθεί επίσης και περιπτώσεις επίλυσης προβλημάτων παχυσαρκίας και βουλιμίας, καταπολέμηση του μετα-τραυματικού στρές, εξάλειψη εμμονών και άγχους.
Τέλος, και πάνω απο όλα οι περισσότεροι αναδρομείς πιστεύουν πως η σημαντικότερη κατάκτηση των πελατών τους είναι η απόκτηση του νοήματος στην ζωή τους και η αποκατάσταση της ψυχικής και πνευματικής ισορροπίας. Η ανακάλυψη και η εναρμόνιση με τον σκοπό της ζωής ενός ανθρώπου ίσως είναι και ο σημαντικότερος στόχος της αναδρομικής θεραπείας.

Σε μία έρευνα που έγινε απο την Dr. Wambach, στις ΗΠΑ την δεκαετία του '80, όπου χρησιμοποίησε τα ευρήματα 26 θεραπευτών που είχαν εργαστεί με ένα σύνολο 17350 πελατών, βρέθηκε ότι το 63% των ερωτηθέντων είδαν βελτίωση στα συναισθηματικά και σωματικά τους προβλήματα, ενώ ένα 40% είδαν πρόοδο στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Σε άλλη μία έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ απο την Δρ. Hazel Denning διευθύντρια της Ένωσης Αναδρομέων Θεραπευτών μελέτησε τα ευρήματα 8 θεραπευτών με ένα σύνολο σχεδόν χιλίων πελατών μεταξύ του 1985 και του 1992. Μετά απο πέντε χρόνια εντόπισε τους 450 πελάτες και είχε τα ακόλουθα αποτελέσματα. Το 24% των πελατών είχε πλήρως απαλλαγεί απο το πρόβλημα για το οποίο είχε καταφύγει στην αναδρομική θεραπεία. Το 23% είδε δραματική βελτίωση και το 17% είδε μερική βελτίωση. Οι υπόλοιποι δεν διαπίστωσαν κάποια ιδιαίτερη διαφορά ή βελτίωση.
Στην Ολλανδία το 1992 ο Ronald Van der Maessen ερεύνησε την αποτελεσματικότητα της αναδρομικής θεραπείας με 401 πελάτες 32 θεραπευτών. Τα αποτελέσματα επήλθαν με ένα μέσο όρο 15 ωρών αναδρομικής θεραπείας που έγιναν στη διάρκεια έξη συνεδρίων. Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν προσπαθήσει τα πάντα για να απαλλαχθούν απο το πρόβλημά τους πριν καταφύγουν στην αναδρομική θεραπεία. Έξη μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας οι ασθενείς ανέφεραν: περισσότεροι απο το 50% ανέφεραν σημαντική έως ολοκληρωτική βελτίωση. Το 25% είδαν μικρή βελτίωση ενώ ένα 20% δεν είδε βελτίωση.

Άλλες έρευνες βρήκαν πως προβλήματα που προηγουμένως δεν είχαν επιλυθεί με την παραδοσιακή ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, επιλύθηκαν με την επιστράτευση της αναδρομικής θεραπείας. Ο δρ. Ron Van der Maesen εργάστηκε με 54 ασθενείς που άκουγαν φωνές απο πηγές που δεν μπορούσαν να εντοπιστούν(κατά το DSM-IV ακουστικές ψευδαισθήσεις στην σχιζοφρένεια) εκ των οποίων το 80% παρακολουθούνταν απο ψυχιάτρους. Η έρευνα εποπτεύονταν απο το Τμήμα Κλινικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ στην Ολλανδία. Έξη μήνες μετά την θεραπεία και μετά απο κλινική εξέταση διαπιστώθηκε πως οι ενοχλητικές φωνές είχαν εξ' ολοκλήρου εξαφανιστεί στο 25% και πως 32% των ασθενών μπορούσαν πλέον να διαχειριστούν και να ανεχθούν αυτές τις φωνές.

Νάσος Κομιανός
Ένωσης Ελλήνων Εκπαιδευμένων Υπνωτιστών


The Mysterious Case of Bridey Murphy



In the 1950s hypnotist Morey Bernstein of Pueblo, Colorado, was working with one of his clients, a twenty-nine-year old housewife and mother named Virginia Tighe when, during one of their sessions, she spoke with the voice and memories of a nineteenth-century Irishwoman named Bridey Murphy. The first time this occurred, Bernstein had been trying to help Tighe to remember her childhood and had casually suggested that she “go to some other place in some other time.” He meant for her to remember some other period of her life, but instead she seemed to jump to the life of someone else who had lived long before. In an Irish accent, she told Bernstein that she, Bridey Murphy, had been born in 1798 and died in 1864 of complications from a broken hip. Virginia Tighe herself was born in the Midwest in 1923, had never been to Ireland, and did not speak with even the slightest hint of an Irish accent.

However, historians note that because of carelessness and poor record keeping, the documents of many other, known historical figures cannot be found either, so the lack of documentation could not be considered conclusive. Amidst the furor caused by attempts to track down evidence of the real Bridey Murphy, a Chicago, Illinois, newspaper published a series of articles that attributed Tighe’s knowledge of nineteenth century Ireland to Bridie Corkell, who had been born and raised in Ireland but who had subsequently moved to Chicago. Tighe had grown up in Chicago, and according to the newspaper, her family had known Corkell. Consequently, the newspaper suggested that while under hypnosis Tighe was recalling stories she had heard from Corkell but had forgotten. This did not end the matter, however. The newspaper’s own credibility was called into question when it was revealed that Corkell had not actually spent any time with the Tighe family. Moreover, Corkell turned out to be the mother of the newspaper’s editor.


Despite the many holes in Bridey's story, it was still a remarkably detailed account of life in 19th-century Ireland—information unlikely to have come the way of Virginia Tighe. The case was studied by psychiatrists and psychologists, who had used hypnosis in treatment for many years. Many subjects, in deep hypnosis, can be highly suggestible and will act on the slightest hint given to them, seeking to supply the answer they subconsciously believe the hypnotist wishes to hear. Such hypnosis is largely a matter of releasing relevant details from the brain's incredible capacity for storing information. A subject can even quote verbatim from a long-forgotten childhood book. However, someone under hypnosis is not automatically telling the truth even if they are seeking to give a satisfactory response. Bernstein admitted that, while she was under hypnosis, he did tell Virginia Tighe what he wanted, and it was then that she became Bridey Murphy.

The experts who examined the case of Virginia Tighe came to the conclusion that the best way to arrive at the truth was not to check back to Ireland, but to her own childhood and her relationship with her parents. Morey Bernstein's book stated that Virginia Tighe (whom he called Ruth Simmons in the book) was brought up by a Norwegian uncle and his German-Scottish-Irish wife. However, it did not state that her actual parents were both part Irish and that she had lived with them until the age of three. It also did not mention that an Irish immigrant named Bridie Murphy Corkell (1892–1957) lived across the street from Tighe's childhood home in Chicago, Illinois.

Most scientists today are satisfied that everything Virginia Tighe said can be explained as a memory of her long-forgotten childhood. Skeptics continue to contend that details of nineteenth-century Irish life were available to Tighe, and she was simply creating, probably unintentionally, a story that Bernstein and others wanted to believe. Tighe’s supporters, however, continue to insist that she really did live a former life as Bridey Murphy and reincarnate as Virginia Tighe.

http://en.wikipedia.org/wiki/Bridey_Murphy