Όταν ήμουν μικρούλα είχα μια μεγάλη φωτογραφία του Elvis πάνω απ' το κρεβάτι μου! Θυμάμαι τη μητέρα μου που μου έλεγε: <<βγάλε το πεθαμένο πάνω απ' το κρεβάτι σου παιδάκι μου>>. Εγώ την κοιτούσα και χαμογελούσα, χωρίς να διαμαρτύρομαι για τις παρατηρήσεις της... Μια μέρα γύρισα από το σχολείο και η φωτογραφία του Elvis έλλειπε από τη θέση της. <<Βάψαμε το σπίτι>>, μου είπε, και από τότε δεν ξαναείδα τον αγαπημένο μου Elvis, μόνο τη βελούδινη φωνή του άκουγα στο κασετοφωνάκι μου, που φοβόμουν μην εξαφανιστεί κι αυτό κάποια μέρα με κάποια εύκολη δικαιολογία,...Kαι, κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι το έκρυβα στη μυστική μου κρυψώνα να μην το βρει κανείς... Πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσα, οι κασέτες του Elvis πάλιωσαν, χάλασε και το κασετοφωνάκι μου. Τον Elvis όμως δεν τον ξέχασα, αλλά ούτε και κείνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου